Nice: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: an:Niza |
k →Geschiedenis: sp. |
||
Regel 52:
Van hieruit begon [[Napoléon Bonaparte]] in 1796 zijn Italiaanse veldtocht, die tot de bezetting van [[Piemonte]] leidde. In 1800 werd de regio kortstondig door Oostenrijkse troepen bezet. Na de overwinning van Napoléon in de [[Slag bij Marengo]] werd het echter weer onder Franse heerschappij gesteld. In 1804 kwam bij de [[Eerste Parijse Vrede]] het graafschap Nizza bij Piemonte, dat in de tussentijd een deel van het [[Koninkrijk Sardinië]] was geworden. De Grenzen werden hierdoor teruggezet naar die van 1760.
Frankrijk ondersteunde in 1859 de tegen de Habsburgers gerichte [[Risorgimento|nationale vereniging van Italië]] onder het heerschap van de Koning van Piemonte-Sardinië. Hij moest daarvoor aan [[Napoleon III]] via het [[Verdrag van Turijn]] toestaan om Savoye en Nizza uiteindelijk bij Frankrijk op te nemen. Dit werd goedgekeurd door 25.000
De spoorbaan (''Chemins de fer de Paris à Lyon et à la Méditerranée'') bereikte in 1864 de Stad Nice. Omdat het station ver buiten de stad op een leeg veld gebouwd werd, verplaatste de bouw zich naar de overkant van de Paillon-rivier. De oude binnenstad bleef hierdoor goed behouden.
In de tussentijd was de stad al zo gevestigd als vakantiebestemming voor Engelsen dat [[Alexandre Dumas]] in 1851 verklaarde: ''Nice is in principe een Engelse stad, waarin men af en toe ook iemand van de oorspronkelijke bevolking kan tegenkomen.'' In toenemende mate verbracht ook de Europese adel in Nice, zoals de Engelse koningin [[Victoria van het Verenigd Koninkrijk|Victoria]] en de Russische [[Tsaar]] [[Nicolaas II van Rusland|Nicolaas II]], in wiens opdracht in [[1908]] de [[Russische kerk (Nice)|Russische kerk]] in Nice, de 'Basiliek Nicolas', werd gesticht.
Doordat het een toeristenbestemming werd, kwam er bijpassende [[industrialisatie]]. In de 20e eeuw trok dit voornamelijk Italiaanse [[gastarbeider]]s aan, die voornamelijk in de wijken ''Riquier'' en ''Madeleine''gingen wonen. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] bleef de stad, die aanvankelijk door Italië maar later door Duitsland bezet werd, nauwelijks beschadigd. In de bergen boven de stad groepeerde zich [[Résistance|het verzet]]. Terwijl het aantal Engelsen in de stad geleidelijk minder werd, groeide met name na de Tweede Wereldoorlog de immigrantengroepen afkomstig uit de vroegere [[Franse-koloniale Rijk|Franse koloniën]].
| |||