Oude Geschiedenis van de Vijf Dynastieën: verschil tussen versies

In 973 gaf keizer [[Song Taizu|Taizu]] (960-976) van de [[Song-dynastie]] opdracht aan een groep historici om een geschiedenis samen te stellen van de Vijf Dynastieën. De groep stond onder leiding van [[Xue Juzheng]] (薛居正, 912-981). Belangrijkste doel was het legitimeren van de Song-dynastie als rechtmatige opvolger van de Tang-dynastie. Daarvoor moest eerst worden bepaald welke tussenliggende heersershuizen de rechtmatige bezitters van het [[Hemels Mandaat]] waren geweest. Dat waren volgens Xue Juzheng de [[Late Liang-dynastie|Late Liang]] (907-923), de [[Late Tang-dynastie|Late Tang]] (923-936), de [[Late Jin-dynastie|Late Jin]] (936-947), [[Late Han-dynastie|Late Han]] (947-951) en de [[Late Zhou-dynastie|Late Zhou]] (951-960). Deze vijf heersershuizen beheersten het traditionele centrum van de Chinese beschaving (de noord-Chinese laagvlakte en het stroomgebied van de [[Huanghe]]). Ook was hun grondgebied groter dan dat van de [[Tien koninkrijken]] in het zuiden. Het [[Hemels mandaat]] zou daarom via die vijf dynastieën van Tang naar Song zijn overgegaan. Xue Juzheng voltooide zijn werk reeds in 974. Problematisch hierbij was de positie van de eerste van de vijf dynastieën, de Late Liang. De wreedheid van de eerste heerser paste niet in het traditionele beeld van een stichter van de dynastie als rechtvaardige bestuurder. Ook de plaats van de Latere Tang, Latere Jin en Latere Han leverde problemen op. Zij waren niet gesticht door [[Han-Chinezen]], maar door het Turkse clans.