Dissonantie (muziek): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
-cat Cantate van JS Bach
k lf Octaaf (muziek)|
Regel 7:
 
Muzikale [[interval (muziek)|interval]]len die van oudsher als consonant worden
beschouwd zijn het [[Octaaf (muziek)|octaaf]], de [[kwint]] en ook de [[kwart (muziek)|kwart]]. Heel vroeger ([[Middeleeuwen]]) werden alle andere intervallen als dissonant beschouwd, hoewel in [[doedelzak]]muziek bijvoorbeeld de grote secunde eerder een consonant was dan de terts. Op het [[Europa (continent)|Europese]] [[continent]] golden tertsen en sexten als sterk dissonant, maar in [[Engeland]] was dat niet zo. Daar zong men graag in parallelle [[terts (muziek)|tertsen]] of [[sext (muziek)|sexten]]. Aan het einde van de [[Honderdjarige Oorlog]] (rond 1450) ([[Renaissance|renaissance]]) beginnen tertsen en sexten ook op het continent als samenklank gewaardeerd te worden. Men begint te spreken over:
*'''volkomen consonanten''', [[octaaf (muziek)|octaven]], [[kwint]]en en [[kwart (muziek)|kwarten]];
*'''onvolkomen consonanten''', grote en kleine [[terts (muziek)|tertsen]] en de omkeringen daarvan kleine en grote en [[sext (muziek)|sexten]];