John Field: verschil tussen versies

De Fields verhuisden in 1793 naar [[Londen]], waar Field negen jaar lang les kreeg van [[Muzio Clementi]]. Clementi weerhield hem overigens van het geven van veel concerten. In ruil voor de lessen moet Field ook als verkoper in de pianowinkel van Clementi werken. Ook publiceerde Clementi een aantal van de werken van Field onder anonieme titel. Field leerde ook vioolspelen en zou leerling geweest zijn van de met Haydn bevriende violist Salomon. De grote doorbraak van Field als componist was in 1799, toen zijn eerste pianoconcert in LondonLonden werd uitgevoerd in het Koninklijk Theater. Kort daarna eindigde Fields leerperiode bij Clementi. Wel droeg Field zijn eerste pianosonate nog aan Clementi op.

In 1821 verhuist Field weer naar Moskou, en in 1822 ontmoet hij zijn belangrijkste muzikale rivaal [[Johann Nepomuk Hummel]], die daar op tournee was. In de periode 1823 tot 1832 componeert Field niet veel belangwekkende werken meer, en raakt hij aan de drank, wat hem zijn reputatie kostte. Hij werd door zijn voormalige bewonderaars nu spottend 'Dronken John' genoemd. Mede vanwege zijn zwakke gezondheid (darmkanker) keert FielsField in 1831 naar Londen terug, waar hij gedeeltelijk succesvol wordt geopereerd. Door de Londenaren wordt hij echter verwelkomd en kan nog een aantal concerten in Londen en Manchester geven. In deze periode ontmoet hij ook [[Felix Mendelssohn-Bartholdy|Felix Mendelssohn]], [[Ignaz Moscheles]], en [[Sterndale Bennett]]. Zijn succes neemt echter sneller af dan waarop hij had gehoopt.

Ook de aansluitende concertreis naar Parijs in 1832 wordt met gemengde gevoelens ontvangen bij het publiek. Hij trad op in de Salle du Conservatoire op 25 december 1832, met zijn zevende pianoconcert. In 1833 speelt hij nog in diverse steden in BelgieBelgië, Frankrijk, Zwitserland en ItalieItalië (Milaan). Voorjaar 1834 arriveert hij doodziek in Napels. Hij is niet in staat te spelen en ondergaat diverse operaties gedurende zeven maanden in ziekenhuizen. Field werd door hulp van oude Russissche vrienden (de Rakhmanovs) uiteindelijk gered uit deze situatie, en keert met hen terug naar Moskou in 1835, waar hij voldoende hersteld nog drie concerten geeft, en tijdelijk bij [[Carl Czerny]] te gast is. In 1837 overlijdt hij aan de gevolgen van zijn voortslepende ziekte in Moskou.