Salische Wet: verschil tussen versies

Hoewel de Salische Wet in de latere Middeleeuwen zo goed als vergeten was, heeft het onderdeel over de mannelijke opvolging een opmerkelijke herleving ondergaan ten gevolge van de [[Honderdjarige Oorlog]]. Achter elkaar stierven in Frankrijk de drie broers [[Lodewijk X van Frankrijk|Lodewijk X]] (1316), daarna [[Filips V van Frankrijk|Filips V]] (1322) en tenslotte [[Karel IV van Frankrijk|Karel IV]] (1 februari 1328) en daarmee kon de koning van Engeland, die een zoon was van hun zuster, aanspraken maken op de troon. In alle Franse lenen was erfopvolging door vrouwen heel gewoon en het trouwen met een erfdochter was een belangrijk middel om de huismacht uit te breiden. Lodewijk X had een dochter (Johanna van Navarra), maar haar voogd had in haar naam afstand gedaan – van rechten die dus wel degelijk bestonden – om de opvolging van [[Filips V van Frankrijk|Filips V]] mogelijk te maken. De Franse adel zag in [[1328]] echter liever niet de Engelse en Franse kroon verenigd in één persoon, en zo ging de kroon naar een neef, die daarmee het [[huis van Valois]] op de troon van Frankrijk bracht. Aanvankelijk erkende [[Edward III van Engeland]] zijn Franse neef op de troon, maar enige jaren later probeerde deze zijn Franse bezittingen vervallen te verklaren. Dit conflict was de aanleiding tot de Honderdjarige Oorlog, waarin Edward zich alsnog tot koning van Frankrijk uitriep. In latere jaren doken juristen van het Franse hof de Salische Wet uit de oude doos om de aanspraken van Valois en de gebeurtenissen van 1328 te rechtvaardigen. De Salische erfopvolgingswet werd daardoor een hoeksteen van het Franse koninkrijk en later ook van andere hoven.