Magnetische susceptibiliteit: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
JAnDbot (overleg | bijdragen)
k Correctie spelfout
Regel 1:
De '''magnetische susceptibiliteit''' is de mate waarin een materiaal [[magnetisme|magnetisch]] wordt, oftewel de magnetisatie als gevolg van blootstelling aan een [[magnetisch veld]]. Gewoonlijk gebruikt met de dimensielosedimensieloze magnetische susceptibiliteit (χ) die gedefinieerd is als:
 
:<math>
Regel 11:
:<math>\mathbf{B} \ = \ \mu_0(\mathbf{H} + \mathbf{M}) \ = \ \mu_0(1+\chi_{v}) \mathbf{H} \ = \ \mu \mathbf{H} </math>
 
waarbij μ<sub>0</sub> de [[permeabiliteit]] van het vacuüm is en <math> \ (1+\chi) </math> de [[relatieve permeabiliteit]] van het het materiaal is. Merk op dat dit de definitie is volgens het [[SI]]. In oude tabellen wordt de magnetische susceptibiliteit echter nog gegeven in [[cgs-eenheden]]-eenheden die uitgaan van een andere definitie van de permeabiliteit van het vacuüm. De cgs-waarde van de susceptibiliteit moet met 4π vermenigvuldigd worden om de SI-waarde te verkrijgen.
 
Als χ positief is dan is de relatieve permeabiliteit groter dan 1 en wordt het materiaal [[paramagnetisch]] of [[ferrimagnetisme|ferrimagnetisch]] of [[ferromagnetisme|ferromagnetisch]] genoemd. In dat geval wordt het magnetisch veld versterkt bij de aanwezigheid van het materiaal. Andersom, als χ negatief is, dan is de relatieve permeabiliteit kleiner dan 1 en dan is het materiaal [[diamagnetisme|diamagnetisch]] of [[antiferromagnetisme|antiferromagnetisch]]. Ten gevolge hiervan wordt het magnetisch veld verzwakt bij aanwezigheid van het materiaal.