Salon des Refusés: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: gl:Salon des Refusés |
k typo |
||
Regel 1:
[[Afbeelding:Whistler James Symphony in White no 1 (The White Girl) 1862.jpg|thumb|250px|[[James McNeill Whistler|Whistler]], Meisje in het Wit, 1862, [[National Gallery of Art]], [[Washington (D.C.)|Washington D.C.]]]]
[[Afbeelding:Edouard_Manet_024.jpg|right|thumb|250px|[[Édouard Manet]], Dejeuner-sur-l'herbe, 1863]]
De '''Salon des Refusés''' ("Salon van de geweigerden") was een onregelmatige artistieke tentoonstelling die gehouden werd in [[Parijs]] parallel aan de officiële [[Parijse salon]], een regelmatige kunsttentoonstelling in de tweede helft van de 19de eeuw. Op de Salon des Refusés werden schilderijen en
In de jaren 1860 zagen jonge [[impressionisme|impressionistische]] en [[realisme (kunststroming)|realistische]] kunstenaars hun werken geweigerd worden door de [[Académie des Beaux-Arts]], organisator van de officiële [[Parijse salon|Salon de Paris]]. Hun klachten deden keizer [[Napoleon III]] beslissen toelating te geven om de geweigerde werken tentoon te stellen in een afzonderlijke zaal, op hetzelfde moment en in de marge van de officiële tentoonstellingen.
Regel 12:
== De Parijse Salon ==
De [[Parijse salon]] was de belangrijkste Franse kunsttentoonstelling. De jury die bepaalde welke werken daar tentoongesteld werden, hield er de traditionele smaak van de [[kunstacademie]]s op na zoals die aan de [[Ecole des beaux arts]] onderwezen werd. In de tweede helft van de 19e eeuw kwam er steeds sterkere kritiek op de jury. Binnen de jury speelden zich talloze intriges af om het opnemen van bepaalde kunstenaars zeker te stellen, want wie op de Parijse Salon tentoongesteld werd en in de pers goede besprekingen kreeg, en zelfs een onderscheiding kreeg, was verzekerd van
Kunstenaars als [[Claude Monet|Monet]], [[Edouard Manet|Manet]], [[Auguste Renoir|Renoir]], [[Frédéric Bazille|Bazille]] of [[Alfred Sisley|Sisley]] hadden met hun afwijkende kunstopvatting weinig kans op de officiële Parijse Salon tentoongesteld te worden. Zelfs schilderijen van [[Gustave Courbet|Courbet]], die in die tijd al tot de erkende kunstenaars behoorde, werd regelmatig door de jury geweigerd.
Regel 38:
=== De kunst van de Rangschikking ===
Naast de intriges die zich bij de selectie binnen de jury afspeelden, had de Parijse salon ook de reputatie dat de rangschikking van de schilderijen relaties en zelfs smeergeld een rol speelden. Schilderijen konden zo aan de
{{citaat lang|
:''Het is gevaarlijk de jury of enige van haar leden invloed op het ophangen van werken die door de jury geweigerd zijn, toe te staan. Haar voornaamste doel is natuurlijk zich voor de openbaarheid te rechtvaardigen, en voor dit doel hebben ze ditmaal, tegen de gewoonte in, de slechtste schilderijen met de grootste zorgvuldigheid op de beste plaatsen gehangen'' (citaat naar Rewald, pag. 58)
|