Joachim van Fiore: verschil tussen versies

 

Wanneer hij terugkeert naar Calabrië brengt hij een aantal jaren door als een [[kluizenaar]] alvorens toe treden tot de Orde der [[Cisterciënzers]]. Joachim was, zoals zoveel monniken uit de 12de eeuw, een commentator op de [[Bijbel]]. Toen hij probeerde een verklarend commentaar te schrijven op het boek Openbaringen was hij niet in staat de symboliek ervan te verklaren. Hij worstelde hier een aantal maanden mee en gaf het tenslotte op. Op een paasmorgen wordt hij wakker als een als een nieuw persoon die geestelijk verlicht is ("spiritualis intelligentia" in het Latijn). Een geestelijk begrijpen van de bedoeling van het boek Openbaringen en de harmonie met alle andere bijbelboeken.

Joachim schrijft een lange uiteenzetting over het boek Openbaringen waarin hij de geschiedenis in 3 fasen verdeeld die zijn geworteld in de Goddelijke [[drie-eenheid]] (Vader, Zoon en Heilige Geest). Volgens Joachim was het tijdperk van het Oude Testament de fase van de Vader, het [[Nieuwe Testament]] die van de Zoon en het daarop volgende tijdperk die van de Heilige Geest.

En dus ging Joachim terug naar een meer optimistische standpunt van de geschiedenis, dat na de crisis met de antichrist (dat volgens hem aanstaande was) er een nieuw tijdperk zou komen van de kerk op aarde, de beschouwelijke Utopia van de Heilige Geest, een kloosterachtig tijdperk van godsdienstige overpeinzing.

Joachim was een grote symbolist, een beeld denker, op zijn manier. Zijn Latijnse geschriften zijn uiterst complex en moeilijk te lezen. Maar hij had een bijzondere symbolische verbeeldingskracht. En dus creëerde Joachim allerlei figuren. Het boek van figuren , dat terug gaat naar zijn eigen werk maar is toegevoegd door zijn discipelen, is misschien wel de beste manier van Joachims denken.

 

 

==Drie-Eenheid==