Lapsi (Latijn = gevallenen, enkelvoud = lapsus, v. labi = letterlijk: uitglijden) is de algemene benaming bij de christenen voor diegenen die tijdens de christenvervolgingen in de eerste eeuwen – vooral tijdens die van keizer Decius (249–251) – van hun geloof waren afgevallen en deel hadden genomen aan een heidense offerdienst. De meeste lapsi waren onder de druk van de vervolgingen en strenge wetgeving slechts uiterlijk afvallig geworden.