Iron Butterfly

Iron Butterfly is een Amerikaanse psychedelische-rockband die zijn hoogtepunt kende eind jaren zestig van de 20e eeuw.

Iron Butterfly
Iron Butterfly in 1969
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1966 - 1971, 1974 - 1985, 1987 - 2012, 2015 - heden
Oorsprong	San Diego, Californië,  Verenigde Staten
Genre(s)	Psychedelische rock, Rock
Label(s)	Atco, MCA, Purple Pyramid Records
Bezetting
Huidige leden	Ron Bushy Eric Barnett Martin Gerschwitz Michael Green Dave Meros Ray Weston
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Ze werden bekend door hun grootste hit In-A-Gadda-Da-Vida van het gelijknamige album. Door hun psychedelische geluid worden ze voornamelijk geassocieerd met de hippiecultuur. Het album 'In-A-Gadda-Da-Vida' behoort tot de 40 best verkochte albums ooit, met meer dan 30 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd.

Geschiedenis

1966 - 1971

De band werd in 1966 in San Diego opgericht door Doug Ingle, Greg Willis, Jack Pinney en Danny Weis. Kort daarna sloot Darryl DeLoach zich aan, en in de garage van DeLoach' ouders werd vrijwel elke avond geoefend. Nog in 1966 verhuisde de band naar Los Angeles en vervingen Jerry Penrod en Bruce Morris respectievelijk Willis en Pinney, en Ron Bushy sloot zich aan toen Morris alweer snel vertrok. In 1967 werd hun debuutalbum Heavy opgenomen, waarna iedereen de band verliet, behalve Ingle en Bushy. Om het album in de schappen te krijgen moest de band echter blijven toeren, en de overgebleven leden zochten versterking door bassist Lee Dorman en gitarist Erik Brann aan te trekken. In 1968 werd het album 'Heavy' uitgebracht op het ATCO label, een onderdeel van Atlantic Records.

Ingle, Bushy, Dorman en Brann namen ook het tweede album, In-A-Gadda-Da-Vida op met daarop het gelijknamige nummer, dat 17 minuten duurt. Dit nummer werd in een ingekorte versie een hit, kwam in de Amerikaanse Top-30 en bezette in Nederland de negende plaats in de Top 40. Tegen het einde van 1970 waren er drie miljoen exemplaren verkocht en het album won in december 1968 goud bij de RIAA.

De band werd in 1969 geboekt voor het muziekfestival in Woodstock, maar ze kwamen vast te zitten op een vliegveld. Hun manager nam contact op met de organisatie van Woodstock met de eis dat de band met een helikopter zou worden ingevlogen, hun optreden zou doen, en direct weer zou worden teruggebracht naar het vliegveld. Hij kreeg te horen dat dit zou worden overwogen, maar Bushy verklaarde later: "We gingen drie keer naar de autoriteiten van het vliegveld, en wachtten op de heli, maar die hebben we nooit gezien".

Het album dat daarna uitkwam was Ball en daarmee werd een derde plaats in de Amerikaanse hitlijsten gehaald. In 1970 verliet Brann de groep en kwamen Mike Pinera en Larry Reinhardt de band versterken. In die line-up werd het album Metamorphosis opgenomen, en alhoewel ook dit album in de Top 20 kwam, verliet Ingle spoedig daarna de band. De vier overige leden, nu zonder keyboardspeler, gaven het nummer Silly Sally uit, maar dat bleek geen succes. Na het laatste concert op 23 mei 1971 gaven ze er de brui aan, en Dorman en Reinhardt zouden vervolgens Captain Beyond oprichten.

1974 - 1985

In 1974 kwamen Ron Bushy en Eric Brann, aangevuld met bassist Philip Taylor Kramer en toetsenist Howard Reitzes weer bij elkaar om de band nieuw leven in te blazen. Bushy nam de zang voor zijn rekening, wat hij incidenteel in de eerste line-up ook al had gedaan. In deze bezetting gaven zij in januari 1975 het album Scorching Beauty uit, en in oktober van datzelfde jaar volgde het album Sun and Steel, waarbij Bill DeMartines Reitzes vervangen had. Beide albums stonden ver af van het originele geluid van Iron Butterfly, en werden slechter ontvangen dan de voorgaande albums.

In 1978 overleed de toenmalige bassist Keith Ellis in Duitsland, en de band werd vervolgens aangevuld met Bobby Hasbrook als gitarist en Erik Braun, Bobby Caldwell, en John Leimseider. In 1985 overleed ook tijdelijk bassist Kurtis Teal aan hartfalen. Na Teals dood viel de band uit elkaar.

1987 - heden

Ron Bushy in Duitsland in mei 2005

In 1987 kwam de band opnieuw bij elkaar en werd in 2002 versterkt met Charlie Marinkovich, en in 2005 met Martin Gerschwitz. In 2002 overleed DeLoach aan leverkanker en op 31 juli 2003 overleed Eric Brann aan een hartaanval. Hij was toen 52 jaar. In 2004 was de band in Nederland te zien op het Arrow Rock Festival te Lichtenvoorde. In 2010 ontving de band een Lifetime Achievement Award tijdens de 20^e Annual San Diego Music Awards. Later dat jaar verving drummer Ray Weston (ex-Wishbone Ash) Ron Bushy toen Bushy met gezondheidsproblemen werd geconfronteerd. In 2012 verving Phil Parlapiano Martin Gerschwitz.

Op 2 januari 2012 overleed Larry "Rhino" Reinhardt aan levercirrose, en op 21 december van dat jaar werd basgitarist Lee Dorman dood aangetroffen in zijn auto.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Heavy	1968	-	-	-
In-A-Gadda-Da-Vida	1968	11-07-1970	5	12
Ball	1969	-	-	-
Metamorphosis	1970	-	-	-
Live	1970	-	-	-	Livealbum
Evolution: The Best of Iron Butterfly	1971	-	-	-	Verzamelalbum
Star Collection	1973	-	-	-	Verzamelalbum
Scorching Beauty	1975	-	-	-
Sun and Steel	1975	-	-	-
Rare Flight	1988	-	-	-	Verzamelalbum
Light & Heavy: The Best of Iron Butterfly	1993	-	-	-	Verzamelalbum
Fillmore East 1968	2011	-	-	-	Livealbum
Live at the Galaxy 1967	2014	-	-	-	Livealbum
Live in Copenhagen 1971	2014	-	-	-	Livealbum
Live in Sweden 1971	2014	-	-	-	Livealbum

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Don't Look Down on Me	1967	-	-	-
Unconscious Power	1968	-	-	-
In-A-Gadda-Da-Vida	1968	29-08-1970	9	10	Nr. 7 in de Single Top 100
Soul Experience	1969	-	-	-
In the Time of Our Lives	1969	-	-	-
I Can't Help But Deceive You Little Girl	1969	-	-	-
Easy Rider (Let the Wind Pay the Way)	1970	-	tip 15	-
Silly Sally	1971	-	-	-
Pearly Gates	1975	-	-	-
High on a Mountain Top	1975	-	-	-
Beyond the Milky Way	1975	-	-	-
I'm Right, I'm Wrong	1975	-	-	-

Radio 2 Top 2000

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
In-A-Gadda-Da-Vida	156	148	333	291	148	268	307	331	372	272	387	398	500	461	558	541	638	787	772	1206	1100	1216	1235	1249	1223

Mediabestanden

Zie de categorie Iron Butterfly van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.