Alan Laurillard

Alan Laurillard
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren	20 april 1946
Geboorteplaats	Vancouver
Land	Canada; Nederland; Bulgarije
Werk
Genre(s)	Jazz, improvisatiemuziek, wereldmuziek en elektronische muziek
Beroep	Componist, orkestleider, saxofonist, toetsenist
Instrument(en)	saxofoon, sampler
Label(s)	Link Beat
	(en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Alan Laurillard (Vancouver, 20 april 1946) is componist, workshopleider, saxofonist, toetsenspeler en samplekunstenaar. Hij speelt jazz, improvisatie- en niet-westerse muziek. Voor zijn werk als muzikant, orkest- en workshopleider en aanjager van de Groninger jazzscene ontving Alan Laurillard in 1982 de Boy Edgar Prijs en vier jaar later de Henri de Wolf Jazzprijs.

Jeugd, studie en vroege carrière in Canada bewerken

Van 1955 tot 1963 was hij lid van het North Vancouver School Orchestra, waarmee hij in 1960 het Canadese kampioenschap voor schoolorkesten won. In deze periode studeerde hij ook muziekleer en compositie bij Gordon Webster.

Naast de tenorsaxofoon maakte Laurillard zich tevens de piano en het slagwerk eigen. Tussen 1959 en 1972 werkte hij als semiprofessioneel saxofonist en arrangeur voor diverse rock and roll- en rhythm and bluesgroepen en big bands. De soulgroep The Accents (1962-1967) was daarvan de meest prominente. Aan de University of British Columbia voltooide hij zijn studie Werktuigbouwkunde. Hij zou nimmer als ingenieur werken.

Jaren zeventig bewerken

In 1972 vestigde hij zich in Amsterdam, waar hij een baan vond als technicus en studiobeheerder van cultureel centrum Oktopus. Daar organiseerde hij ook zijn eerste workshops. Hij richtte zijn Elastiek Band op en werkte met organist Herbert Noord, met wie hij in 1976 op de plaat debuteerde.

Een jaar eerder was Laurillard naar het Groninger dorp Eenrum verhuisd. In de stad Groningen, tijdens sessies in Muziekkafee Lenting, maakte hij kennis met plaatselijke ‘vrije’ muzikanten als pianist Ko de Regt, bassist Gwan Kwee en multi-instrumentalist en performer Harry de Wit.

Hij volgde cursussen bij Herman Schoonderwalt, Misha Mengelberg en Han Bennink en formeerde in 1978 met pianist Robert Rettich het Super Jazz Kwartet, dat frequent in dancing De Troubadour en andere lokale etablissementen optrad. In dezelfde periode begon hij met het organiseren van uiteenlopende workshoporkesten.

Met saxofonist Frans Vermeerssen richtte hij het Vertical Saxophone Quartet op en daarnaast zijn eigen kwartet, waarmee hij in 1981 New Blues, zijn eerste album onder eigen naam opnam.

Jaren tachtig, De Noodband bewerken

Geïnspireerd door optredens van nieuwe Amerikaanse free funkbands op de Groninger Jazzmarathon richtte Laurillard in 1981 de Noodband op, een dubbeltrio met twee saxofonisten, twee basgitaristen en twee drummers. Dat ensemble kreeg internationale bekendheid toen stemkunstenares Greetje Bijma zich bij het sextet voegde. Er werd opgetreden op festivals in heel Europa. De Noodband bracht twee platen uit en mag als Laurillards meest succesvolle project beschouwd worden.

Jaren negentig bewerken

De Noodband werd gevolgd door onder meer La Vida Super Nova, het Greetje Bijma Kwartet, de Tam Tam FanFare, Baritone Madness, het Up There Trio, schreeuwkoor The Blasters en The Holes met onder andere Tony Buck.

Na zijn terugkeer naar Amsterdam, in 1995, begon hij groepen en projecten als Jerkstation, In Da Da Pocket en het ZuiderZee Orkest. Vervolgens woonde en werkte hij vanaf 1999 in Utrecht.

Jaren nul bewerken

Laurillard was artistiek directeur van Luchtkastelen, een internationaal festival van hedendaagse orgelmuziek. Na een periode in Rotterdam (2004-2006) verdeelt hij zijn tijd tussen Nederland (Amsterdam, sedert 2011) en Bulgarije. In Bulgarije speelt hij met Food, de End Blues Band, het Dobrich Arts Ensemble en het Dobrich Poets Collective.

Jaren tien bewerken

Naast acht soloalbums met gesequencete muziek van zijn soloact Jerkstation, richtte Laurillard een drietal bands opnieuw op: The Holes (2012), die jazzy dubstep spelen, het Greetje Bijma Kwintet en het orgelensemble Up There.

Prijzen en onderscheidingen bewerken

1982: Boy Edgar Prijs
1986: Henri de Wolf Prijs
1986: Gouden Ventiel

Bands bewerken

Rock & roll bandje (1957)
North Vancouver School Band (1960)
The Accents (1962)
Elastiek Band (1973)
Groninger Workshop Orkest (1974)
Super Jazz Kwartet (1978)
Vertical Saxophone Quartet (1980)
Alan Laurillard Quartet (1980)
Noodband (1981)
La Vida Super Nova (1984)
Greetje Bijma Kwintet (1985)
Tam Tam Fanfare (1987)
Baritone Madness (1987)
Improvised Music Ensemble (1988)
Lion Tamer of Perpetuum (1989)
Noord Pool Composers Orchestra (1990)
Continental Contrast (1991)
Up There Trio (1997)
Seafood (1997)
Red Fog (2000)
Going Down (2002)
Fresh Crew (2004)
De Zuiderzee Orkest (2005)
The Griot (2006)
Javelin (2007)
The Krishte Blues Band (2008)
The Holes (2011) - opnieuw
Het Greetje Bijma Kwintet (2015) - opnieuw
The Westside Slam Crew (2015)
Up There (2016) - opnieuw

Discografie bewerken

Lp's

1976 5 x 6 met Herbert Noord 5
1980 New Blues met Alan Laurillard Quartet
1982 Shiver met Noodband
1986 Amycamus met Greetje Bijma Kwintet
1986 Shopping Around met Noodband
1987 Tam Tam Fanfare met Tam Tam Fanfare
1988 Dark Moves met Greetje Bijma Kwintet

CD's

1991 Tales of a Voice met Greetje Bijma Kwintet
1996 Push It met Up There Trio
1997 Bait met Seafood
1997 Ropewalk met Tristan Laurillard en Toddler Thor
2000 Race Till Death met Red Fog
2000 Mental Dive met Krutzen & Jerk
2000 Jerkstation met Jerkstation(solo)
2002 Take a Deep Breath met Going Down
2003 It Make You Healthy met Alivo
2004 Fresh Crew met Fresh Crew
2004 Gotta Crash on You met Going Down
2004 Voice Over met Jerkstation
2007 Squeak City met Jerkstation
2008 It's Dark Up There met Up There
2009 Sharp Points and Bubbles met Javelin
2009 Squeak City met Jerkstation
2009 Solarized met Jerkstation
2010 Radio 100 met Jerkstation
2011 Beat City met Jerkstation
2012 Around Ze World met Jerkstation
2013 On the One met Jerkstation
2014 Blue Squeaks met Jerkstation