Quintus Junius Rusticus
filosoof uit Romeinse Keizerrijk (100-170)
Quintus Junius Rusticus (ca. 100 - ca. 170) was een van de leraren van keizer Marcus Aurelius en een van de vooraanstaandste stoïcijnse filosofen van zijn tijd. Marcus Aurelius sprak over hem met het grootste respect. Hij was waarschijnlijk een kleinzoon van Arulenus Rusticus.
| Quintus Junius Rusticus | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
gravure Quintus Junius Rusticus uit Crabb's Historical Dictionary, 1825
| ||||
| Geboortedatum | ca. 100 | |||
| Sterfdatum | ca. 170 | |||
| Tijdvak | Romeinse Keizerrijk | |||
| Partij | Stoïcijnse Oppositie | |||
| Cursus Honorum | ||||
| Consul in | consul suffectus in 133 consul ordinarius in 162 | |||
| Prefect in | praefectus urbi van Rome tussen 162−168 | |||
| Medeconsul | Quintus Flavius Tertullus (in 133) Lucius Titius Plautius Aquilinus (in 162) | |||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Familie | Gens Junia | |||
| ||||
Rusticus bekleedde in 133 het ambt van consul suffectus en in 162 dat van consul ordinarius. In de periode van 162 tot 168 diende hij als stedelijk prefect van Rome. In deze rol is hij met name bekend door zijn voorzitterschap bij de berechting van de christelijke theoloog Justinus de Martelaar. Dit proces eindigde in de veroordeling en executie van Justinus.