Posidonius (inslagkrater)
Posidonius is een cirkelvormige walvlakte rakend aan de noordoostelijke rand van Mare Serenitatis op de naar de Aarde toegekeerde kant van de Maan. De diameter van Posidonius is 100 kilometer. De diameter van de bodem is 90 kilometer. Het centrum van Posidonius ligt op 30° Oost, 32° Noord.
| Posidonius | ||
|---|---|---|
.png)
| ||
Posidonius
| ||
| Kratergegevens | ||
| Coördinaten | 31° 53′ NB, 29° 59′ OL | |
| Diameter | 95 km | |
| Kraterdiepte | 2,3 km | |
| Colongitude | 343° bij zonsopgang | |
| Vernoemd naar | Posidonius | |
| Vernoemd in | 1935 | |
Benamingen bewerken
De naam Posidonius is afkomstig van de Italiaanse astronoom Giovanni Battista Riccioli en werd door de Internationale Astronomische Unie (IAU) als officieel verklaard. Johannes Hevelius gaf deze walvlakte echter de naam Insula Macra. De allereerste benaming komt van Michael van Langren die het de naam Lafailli gaf.
Obscuraties bewerken
Doorheen heel de geschiedenis van het telescopisch maanwaarnemen zijn tal van obscuraties waargenomen in en om Posidonius. Zo konden tijdens sommige waarneemnachten de komvormige kraters Posidonius A en Posidonius C op de vloer van Posidonius niet gezien worden ten gevolge van een ondoorzichtige mist-achtige laag in de walvlakte, terwijl onder normale omstandigheden de schaduwen in deze komvormige kraters duidelijk zichtbaar waren.[1]
Meanderende rivier bewerken
Voor maanwaarnemers met amateurtelescopen biedt de vloer van de walvlakte Posidonius een diversiteit aan groefvormige oppervlaktestructuren die gedurende gunstige atmosferische omstandigheden op een vrij gemakkelijke manier kunnen worden waargenomen (Rimae Posidonius). De centrale en zuidoostelijke gedeelten van de vloer worden gedomineerd door een stelsel betrekkelijk rechtlijnige groeven die op een vrij chaotische manier door elkaar heen lopen. Langsheen de noordelijke, noordwestelijke en westelijke binnenrand van de walvlakte kronkelt een meanderende rivier die qua vorm het best vergeleken kan worden met de suturen van een menselijke schedel (Coronal suture, Lambdoid suture en Sagittal suture).
Literatuur en maanatlassen bewerken
- Mary Adela Blagg: Named Lunar Formations.
- T.W. Webb: Celestial Objects for Common Telescopes, Volume One: The Solar System (met beschrijvingen van telescopisch waarneembare oppervlaktedetails op de maan).
- Tj.E. De Vries: De Maan, onze trouwe wachter.
- A.J.M. Wanders: Op Ontdekking in het Maanland.
- Hugh Percy Wilkins, Patrick Moore: The Moon.
- Times Atlas of the Moon, edited by H.A.G. Lewis.
- Patrick Moore: New Guide to the Moon.
- Harold Hill: A Portfolio of Lunar Drawings.
- Antonin Rukl: Moon, Mars and Venus (pocket-maanatlasje, de voorganger van Rukls Atlas of the Moon).
- Antonin Rukl: Atlas of the Moon.
- Harry De Meyer: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1969).
- Tony Dethier: Maanmonografieën (Vereniging Voor Sterrenkunde, 1989).
- Ewen A. Whitaker: Mapping and Naming the Moon, a history of lunar cartography and nomenclature.
- The Hatfield Photographic Lunar Atlas, edited by Jeremy Cook.
- William P. Sheehan, Thomas A. Dobbins: Epic Moon, a history of lunar exploration in the age of the telescope.
- Ben Bussey, Paul Spudis: The Clementine Atlas of the Moon, revised and updated edition.
- Charles A. Wood, Maurice J.S. Collins: 21st Century Atlas of the Moon.
Externe links bewerken
Overzicht van Transient Lunar Phenomena (verschijnselen van voorbijgaande aard op het maanoppervlak)
- Transient lunar phenomenon op de Engelstalige Wikipedia
De suturen van de menselijke schedel, qua vorm vergelijkbaar met de meanderende rivier op de vloer van de walvlakte Posidonius
- Coronal suture op de Engelstalige Wikipedia
- Lamdoid suture op de Engelstalige Wikipedia
- Sagittal suture op de Engelstalige Wikipedia
Zie ook bewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|