Pelagische vissen

Pelagische vissen zijn vissen die in de open zee leven, veelal op enige afstand van de kust en van de zeebodem. Sommige pelagische vissen zijn gedeeltelijke bewoners van kustwateren, en leven dus niet hun hele leven lang in de open zee.

Een school van pelagische vissen (ansjovisjes) die bejaagd worden door grotere roofvissen (horsmakrelen).

De mariene pelagische zone is veruit de grootste natuurlijke leefomgeving op aarde. Het beslaat ongeveer 1370 miljoen kubieke kilometer en is de woonplaats van ongeveer 11% van alle bekende vissoorten. Ruim driekwart van de marine pelagische zone bevindt zich dieper dan duizend meter onder water. De biodiversiteit van vissen in de pelagische zone verschilt sterk per regio, en is onder meer afhankelijk van de beschikbaarheid van licht, voedingsstoffen, zuurstofniveaus, temperatuur, saliniteit en druk.

Pelagische vissen variëren van kleine prooivisjes bij de kust, zoals haring en sardines, tot grote oceanische roofvissen, zoals tonijnen, zeilvissen en barracuda's. De meeste pelagische vissen zijn behendige zwemmers met gestroomlijnde lichamen, die lange afstanden kunnen afleggen. De meeste zwemmen in scholen. Sommige hebben een solitaire levenswijze, zoals de maanvis die gewoonlijk passief meedrijft met de zeestromingen.

Zie ook

• Diepzeevissen
• Nekton

Bronnen

• (en) Bone Q, Moore R., Biology of Fishes. Garland Science (2008), pp. 571-585. ISBN 978-0-203-88522-2.
• (en) Moyle PB, Cech JJ., Fishes, An Introduction to Ichthyology, 5th. Benjamin Cummings (2004). ISBN 978-0-13-100847-2.