Pachyosteosclerose
Pachyosteosclerose is een combinatie van botverdikking (pachyostose) en botverdichting (osteosclerose).[1]
Botten worden er zwaarder door, maar het is niet pathologisch. Pachyosteosclerose komt vaak voor bij in het water levende gewervelden,[2] speciaal die van ondiep water, waar het ballast levert die zwem- en/of duikeigenschappen kan verbeteren. Voorbeelden zijn zeekoeien[3], de uitgestorven Plesiosauria en Mesosauria[2] en uitgestorven aquatische luiaards.[4]
Botverzwaringen zijn vaak geconcentreerd in de ventrale botten en ter hoogte van de longen. Het eerste gaat slingeren tegen, het tweede vergemakkelijkt een horizontale positie in het water.
Zie ook
bewerkenBronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) Domning, D. P. and V. Debuffrenil (1991). Hydrostasis in the Sirenia - Quantitative Data and Functional Interpretations. Marine Mammal Science 7(4): 331-368.
- ↑ a b (en) Houssaye, A. (2009). "Pachyostosis" in aquatic amniotes: a review. Integrative Zoology 4(4): 325-340.
- ↑ (en) de Buffrenil, V., A. Canoville, R. D'Anastasio and D. P. Domning (2010). Evolution of Sirenian Pachyosteosclerosis, a Model-case for the Study of Bone Structure in Aquatic Tetrapods. Journal of Mammalian Evolution 17(2): 101-120
- ↑ (en) Amson, E., C. de Muizon, M. Laurin, C. Argot and V. de Buffrenil (2014). Gradual adaptation of bone structure to aquatic lifestyle in extinct sloths from Peru. Proceedings of the Royal Society B-Biological Sciences 281