Overleg:Vlag van West-Vlaanderen

De vlag van de provincie West-Vlaanderen zou de oude vlag van het graafschap Vlaanderen zijn. Zie in dit verband: Filips van de Elzas (http://nl.wikipedia.org/wiki/Filips_van_de_Elzas) Hij bezorgde Vlaanderen ook het huidige wapenschild: de klimmende leeuw van sabel, getongd en genageld van keel, op het gouden veld. Er wordt wel eens beweerd dat hij het meebracht uit het Heilig Land, waar hij het in 1177 zou hebben veroverd op een saraceense ridder, maar dat is een mythe. Alleen al het feit dat de Leeuw op zijn zegel uit 1163 verschijnt, toen hij nog geen voet in de Oriënt had gezet, spreekt dit verhaal tegen. In werkelijkheid volgde Filips gewoon een West-Europese mode; ongeveer in dezelfde periode verscheen er ook een leeuw in de wapens van Brabant, Holland, Limburg en andere vorstendommen. Hoewel er geen enkel historisch bewijs voor bestaat, vinden we vanaf de 14e eeuw in verschillende wapenboeken de bewering dat het huis van Vlaanderen vóór de Leeuw een gegeerd schild van twaalf stukken van lazuur en goud voerde, met een hartschild van keel. Dit werd toegeschreven aan de legendarische Liederik van Buc, in de 7e eeuw eerste Forestier of woudmeester (titel van de Vlaamse prinsen vóór ze graaf werden) van Vlaanderen. Het is waarschijnlijk afgeleid van een verkeerd geïnterpreteerd sierbeslag op het schild van de Vlaamse graaf Willem Clito (+ 1128), zoals het stond afgebeeld op zijn grafmonument in de Sint-Bertinusabdij van Sint-Omaars. Dat schild vertoont centraal een umbo (sierknop) van waaruit enkele stralen naar de schildranden vertrekken. In zijn zoektocht naar het oude wapen van Vlaanderen heeft abt Iperius, biograaf van het Vlaamse gravenhuis, dit geïnterpreteerd als een gegeerd wapen met een hartschild; de kleuren - die hij er zelf aan moeten hebben toegevoegd - zijn vermoedelijk deze van het Franse koningshuis. Zo krachtig was zijn visie dat dit wapen in nauwelijks 30 jaar tijd volkomen ingeburgerd raakte. - De voorgaande niet ondertekende opmerking werd toegevoegd door 213.118.17.215 (overleg|bijdragen) op 1 aug 2007 19:35 (CEST).

Iperius et gironné

Les armes au "gironné..." sont celles de Nicolas des Armoises-Charboigne, tuteur et beau-père de Jeanne, fille d’Isabelle de Granpré, veuve de Hugues de Rethel. Jeanne épousa Louis de Flandre-Dampierre († 1322), fils de Robert de Béthune, petit-fils de Gui de Dampierre... c'est par ce biais généalogique que les armes au "gironné" firent leur entrée vers le milieu du XIVe siècle dans l'héraldique du comté de Flandre.

De wapen "gegeerd schild van twaalf stukken van lazuur en goud voerde, met een hartschild van keel" zijn die van Nicolas van Armoises Charboigne (Graafschap van Rethel, cf. Wapenboek "Wijnbergen" en "Armorial Le Breton" gedateerd laat 13. eeuw). Hy was de voogd en knappevader van Jeanne, dochter van Isabelle van Granpré, weduwe van Hugues Graaf van Rethel. Jeanne getrouwd Louis van Vlaanderen-Dampierre (+ 1322); zoon van Robrecht van Bethune, klein-zoon van de Grav Guido van Dampierre. Dus kwam alleen bij de midden van de 14e eeuw de schild "gegeerd" in de vlaamse heraldiek !

D. Delgrange, Rijsel (Fr. Vl.)