Overleg:Bradycardie

In de cardiologie wordt gesproken van een normale frequentie als de hartslag tussen de 50 en de 100 slagen/minuut ligt. Bradycardie is geen ritmestoornis, maar een verandering van de hartfrequentie. Men spreekt van een ritmestoornis als de regelmaat van de hartslag is verstoord. --Hans van Beek

Verplaats uit artikel: Bij deze redenering zouden dan vele (echte) sportmensen aan bradycardie lijden; cfr. Eddy Merckx e.a.: in hun "sportverleden" een hartslag van ongeveer 40 slagen per minuut. En dit betreft niet alleen de beroepssportmensen; er zijn ook private sportievelingen bekend met een hartslag lager dan 50 slagen per minuut. Eigenlijk algemeen meer bekend als mensen met een "sporthart".

Tekst van gebruiker:82.204.37.70

Bradycardia wordt gerekend onder de hartritmestoornissen. het tegenovergestelde (te snel hart) heet tachycardia. Er is waarschijnlijk een reden voor dat het hart zo langzaam klopt. Redenen kunnen zijn: problemen met de schildklierhormonen, een ontsteking van het hart, problemen met electrische geleiding van de natuurlijke pacemakers van het hart: de sinus knoop en de av knoop: signalen zijn te zwak en bereiken elkaar niet. Bradycardia kan zich voordoen bij mensen die litteken weefsel hebben op het hart door voorgaande problemen en operaties. Je kunt ook je hart van slag hebben gebracht door een drugsverleden. Of het kan een aangeboren hart probleem zijn. Het hart heeft allerlei backup systemen en kan overschakelen op een soort plan b: dus zelfs als het hele sinus signaal het niet doet, dan nog gaat de av knoop alleen verder, waardoor je niet meteen dood neervalt, maar een soort stationaire tijdelijke nood hartslag hebt. Maar sommige mensen hebben deze plan b hartslag altijd. Hij ziet er anders uit op een grafiek, een cardioloog kan het zien. Dan zul je allerlei klachten ontwikkelen zoals wegrakingen flauwvallen, duizelig zijn en te weinig zuurstof in hoofd en lichaam. Dus bradycardia is een verzameldnaam voor een te lage hartslag, een eerste symptoom. Er volgt een cardiologisch onderzoek waarbij men probeert vast te stellen waarom het hart zo langzaam klopt. Maar het kan ook een reactie zijn van het lichaam op extreme stress, en een periode zijn die weer vanzelf weggaat. Het kan ook zijn dat er een eerste, tweede of derde graads block is tussen sinus en av knoop: dat wil zeggen dat electrische signalen niet goed doorkomen. Een eerste graads blok is het minst erg, een derde graad block is het ernstigs waarbij een pacemaker kan worden geplaatst. Er zijn middelen die de hartslag omhoog helpen, zoals atropie. Als in een ziekenhuis je hartslag opeens te laag wordt, als gevolg van een operatie of iets dergelijks, dienen ze soms atropie toe. Maar dit middel wordt ook wel in lage doseringen voorgeschreven om dagelijks te nemen hoewel het belangrijkst is de oorzaak te achterhalen. Bij voedsel-allergische reacties kan opeens de bloeddruk maar ook de hartslag opeens veel te laag worden waardoor men flauwvalt, Dan prikt men met een adrenaline spuit bijvoorbeeld in de bil van het kind met een pinda allergie. Dus er zijn allerlei acute tijdelijke situaties waarbij men snel moet ingrijpen als de hartslag extreem laag wordt. Onder de veertig kan men al flauwvallen. Het lichaam zelf maakt dan ook al adrenaline aan waardoor de hartslag weer omhoog gaat. Soms is de reden van de aanval niet duidelijk en komt ook uit cardiologisch onderzoek niets.

Dus hoewel 'bradycardia eigenlijk niets meer of minder dan te langzaam hart betekend en dus niets zegt over het ritme, wordt het door cardiologen toch wel ingedeeld onder hartritmestoornissen omdat er vaak als je veel klachten van duizeligheid hebt, er meer aan de hand moet zijn. Het is naast te langzaam vaak ook onregelmatig of de grafiek van de hartslag laat een ander beeld zien.

als je een topsporter bent, is je hart zo krachtig dat het zelfs met maar veertig keer per minuut kloppen, toch genoeg zuurstof rond kan pompen. Dan is je hart zo groot dat er meer bloed in past. Maar dan moet je echt wel heel veel sporten, bijvoorbeeld marathons.

Het idee dat hoe lager je hartslag hoe beter, is onjuist. Je moet kijken naar het verschil: hoe lang duurt het om op gang te komen en hoe lang duurt herstel: dat je snel niet meer buiten adem bent na de activiteit. Het verschil tussen bradycardie en een sporthart is, dat topsporters weliswaar in rust een heel lage hartslag hebben, maar tijdens de inspanning juist wel hoge hartslagen kunnen bereiken en die omslag ook snel kunnen maken. Dus als je door de weeks op je normale werk niet altijd moe bent en je hebt in weliswaar rust een hartslag van veertig maar je bent helder in je hoofd en niet moe en duizelig, en tijdens sport klopt je hart wel 160 keer per minuut, en het duurt ook niet lang om na tien minuten inlopen al op 120 te zitten dan is alles ok. Als je hartslag achterblijft bij je activiteiten en je hebt daardoor te weinig zuurstof in je hersens, voel je je altijd moe en duizelig: dan heb je bradycardie. Je kunt dan wel sporten maar moet extra tijd voor de warming up inplannen. Sommige mensen kunnen een te lage hartslag toch een beetje opkrikken met veel sporten, maar bij sommigen gaat ook dat niet meer.

Kan je hart wel hoge snelheden bereiken als je op je top van je kunnen gaat sprinten of kun je niet sprinten omdat je hart niet meewerkt? Hoe lang duurt het voordat je hart eindelijk op gang komt? Sommige mensen hebben een langere warming up nodig maar na zeg een half uurtje langzaamaan je hart steeds sneller te laten kloppen kun je uiteindelijk toch je training goed afmaken. Dus het kan een opstartprobleem zijn. (met name sochtends een uur eerder opstaan omdat je hart het eerste uur nog slaapt en maar op veertig blijft hoewel je allang je trein moet halen) Maar helaas bij sommige mensen wil het hart niet sneller gaan kloppen als je heel veel inspanning levert ook niet na een kwartier nog steeds een hartslag van onder de vijftig, ja dan kunnen de spieren en met name je hoofd niets meer omdat ze te weinig zuurstof krijgen. Je krijgt een duizelig gevoel en je kunt niet doen wat je wilt doen.

Over een te lage hartslag is te weinig bekend, al het onderzoek richt zich op te snelle hartslagen en te hoge bloeddrukken etc. Feit is dat te lage hartslag een evengroot probleem is, omdat je er soms ook niet meer mee kunt werken omdat je dan te vermoeid bent. Wat je wilt weten is of er nog meer mis mee is. Of hij niet ook af en toe enkele slagen overslaat bijvoorbeeld. Snachts als je hartslag onder de veertig zakt dan is die kans daarop namelijk wel vergroot. En als hij meerdere keren achterelkaar overslaat heb je zo tien seconden lang helemaal geen hartslag. Dan wordt de situatie op een gegeven moment nogal neipend en kan een pacemaker worden aanbevolen. Wanneer wel en wanneer niet een pacemaker noodzakelijk is: daarover verschillen de meningen erg. Soms neemt de adrenaline het over: als het hart om onduidelijke redenen te langzaam klopt en er te weinig zuurstof naar de hersens gaat, kan (net zoals bijvoorbeeld bij suikerpatienten met een hypo) het lichaam een alarmstof produceren: onder invloed van adrenaline gaat je hartslag omhoog. Je wordt dan tevens erg moody, je voelt je boos. hoewel er niets is om boos op te zijn, krijg je door de adrenaline die als backup door je aderen schiet toch een kwaad gevoel. Als je dit niet weet, kun je denken dat het andersom is: dat je iets psychisch mankeert, namelijk je bent vaak boos, terwijl je ook rekening moet houden met het omgekeerde: doordat je hartslag onder de veertig zakt, en er een zuurstof voor je lichaam dreigt: maakt je lichaam adrenaline aan. Dus wat oorzaak is en wat gevolg is niet altijd duidelijk.

het onderzoek: De cardioloog geeft je een 'holter' mee. Daarmee meet hij/zij hoe de hartgrafiek eruit ziet. Dus hoe hoog de pieken en dalen zijn en hoeveel tijd er zit tussen de twee hartslagen en of hij wel eens overslaat of er ruis op zit of dat de slag mooi regelmatig is of erg wispelturig. Cardiologen kunnen daar vanalles uit afleiden over sinus en av knopen en de electrische signalen die het hart aansturen.

Ook krijg je in het ziekenhuis een inspanningstest, waarbij je op een hometrainer je erg moet inspannen en tegelijkertijd wordt er vanalles gemeten: dus niet alleen het aantal keer per minuut maar ook hoe je hart slaat.

Een te lage hartslag is reden tot ongerustheid als je altijd moe bent. Na het onderzoek met de holter en de inspanningstest kan de cardioloog zeggen of je hart ook overslaat, of de sinus en av knoop goed met elkaar communiceren. Als dit laatste allemaal niet aan de hand is, laten ze het zo. Dan zeggen ze: je hebt gewoon pech. het is niet levensbedreigend maar je bent wel veel vaker extreem vermoeid terwijl je niet veel gedaan hebt, omdat je hersens te weinig zuurstof krijgen omdat je hart te langzaam is maar er is niets aan te doen. In ernstige gevallen kun je een pace maker krijgen maar ik heb gehoord dat je hart dan wat sprongen over moet slaan waardoor het toch levensgevaarlijk kan worden, pas dan krijg je een pacemaker naar verluid.

Als je tijdens je slaap een hartslag hebt van veertig doet men er nog niets op uit, ook al ben je altijd moe. Maar als je ook overdag na grote inspanning je hartslag nog steeds onder de vijftig blijft is dat niet normaal en het verstoort je leven, je kunt dan niet die activiteiten doen die je wilt omdat je hart niet harder wil kloppen, soms schrijft men medicijnen voor die de snelheid opvoeren. – De voorgaande bijdrage werd geplaatst door 26 apr 2013 (overleg · bijdragen) 82.204.37.70