Opus albarium
Opus albarium, ook wel opus tectorium genoemd, is Romeins pleisterwerk waarmee de binnenmuren en plafonds van huizen afgewerkt werden.[1]
Beschrijving
bewerkenOpus albarium is vergelijkbaar met modern stucco. Het bestond uit zuivere kalk,[2] gepolijst om het zo wit mogelijk te krijgen. Het was vaak een eindlaag, waarbij het niet de bedoeling was dat de wand daarna nog geverfd zou worden.[3] Bij fresco's en ander schilderwerk werd meestal opus marmoratum gebruikt, omdat deze stuclaag harder en gladder was. De termen opus albarium en opus marmoratum werden overigens vaak door elkaar gebruikt.
Productie
bewerkenDe Romeinen verbrandden schelpen in kalkovens om kalk te verkrijgen. De gebluste kalk werd lange tijd in water geweekt om volledig uit te gloeien, waarna deze met een dissel werd doorgeslagen. Als de kalk aan het ijzer bleef hangen was deze goed bereid.[4]
- ↑ (en) Nikolas Davies, Erkki Jokiniemi, Dictionary of Architecture and Building Construction (2008), p. 258, ISBN 9780750685023.
- ↑ (en) James Stevens Curl, Susan Wilson, The Oxford Dictionary of Architecture (2015), p. 536, ISBN 9780191053856.
- ↑ (en) Cyril M. Harris (red.), Illustrated Dictionary of Historic Architecture (2013), p. 9, ISBN 9780486132112.
- ↑ Vitruvius, Handboek bouwkunde (1997, Nederlandse vertaling door Ton Peters van De architectura), 7.2, p. 199, ISBN 9789025309299.