Nucor
Nucor is een groot Amerikaans staalbedrijf. In 2020 was Nucor de op veertien na grootste staalproducent ter wereld,[3] maar wel de grootste vlamboogovengebruiker.
| Nucor Corporation | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| ||||
Nucor Steel Seattle in 2019.
| ||||
| Beurs | NYSE: NUE | |||
| Oprichting | 1958[1] | |||
| Sleutelfiguren | Leon Topalian (voorzitter, CEO) | |||
| Hoofdkantoor | Charlotte (North Carolina) 
| |||
| Werknemers | >26.000 (2020)[1] | |||
| Producten | Stalen platen, bouwmaterialen en gebouwen | |||
| Industrie | Staalindustrie | |||
| Omzet/jaar |  $20,1 mld. – €17,7 mld. (2020)[1]
| |||
| Winst/jaar | $836 mln. – €735 mln. (2020)[1]
| |||
| Marktkapitalisatie | $32,5 mld. (31 dec 2021)[2] | |||
| Website | (en) www.nucor.com | |||
| ||||
Activiteiten bewerken
Nucor is een grote Amerikaanse staalproducent. Het heeft geen hoogovens, maar verwerkt schroot in vlamboogovens tot staalrollen, -staven, -platen en -buizen alsook wapening en andere stalen bouwmaterialen. In 2018 werd bijna 23 miljoen ton staal op deze wijze geproduceerd, waarvan zo'n 20% werd verwerkt in eigen staalfabrieken tot eindproducten zoals stalen pijpen en bouwstaal. Het is de grootste schrootrecycleerder van Noord-Amerika. In 2020 werd 17,8 miljoen ton schroot verwerkt.
De dochteronderneming The David J. Joseph Company (DJJ) kan per jaar zo'n vijf miljoen ton schroot verwerken. In Trinidad en Tobago en Louisiana heeft Nucor nog installaties voor de productie van direct-gereduceerd ijzer. Nucor heeft ook een aantal dochterbedrijven die stalen (bedrijfs)gebouwen ontwerpen en bouwen.[1]
In 2010 werd de joint venture NuMit gevormd met Mitsui USA. Mitsui bracht vervolgens staalverwerker Steel Technologies hierin onder.[4] Steel Technologies heeft 26 fabrieken in de VS, Canada en Mexico en verwerkt plaatstaal op maat voor klanten.[1]
In 2016 vormde het de joint venture Nucor-JFE Steel Mexico met JFE Steel om in Mexico gegalvaniseerd plaatstaal te maken voor de automobielindustrie. Deze fabriek werd in februari 2020 opgestart met een capaciteit van 400.000 ton per jaar.[5]
Buiten de staalactiviteiten heeft Nucor ook belangen in de aardgasvelden in het noordwesten van Colorado. Daarmee beoogt het op lange termijn toegang te hebben tot goedkop aardgas.[1]
Geschiedenis bewerken
Nucor gaat terug tot Ransom Olds die in 1897 Oldsmobile en in 1905 de REO Motor Car Company oprichtte. Na het faillissement van die laatste autobouwer in de jaren 1930 werd het bedrijf getransformeerd en werd in 1955 de Nuclear Corporation of America.
Dat bedrijf werkte in de nucleaire geneeskunde. In de volgende jaren deed het verschillende overnames waaronder het bedrijf Vulcraft, dat stalen gebinten maakte. Nuclear ging door enkele zware jaren en stond in 1965 op de rand van de afgrond toen de bestuurder van Vulcraft aan het hoofd van het bedrijf kwam. De onderneming ging zich vervolgens op het winstgevende Vulcraft concentreren en stootte vele van de andere activiteiten af. In 1966 verhuisde het hoofdkantoor van Phoenix (Arizona) naar Charlotte (North Carolina).
Door de hoge staalprijzen dacht het bedrijf winstgevender te kunnen worden door de staalstaven die het nodig had zelf te produceren. Om de investeringskosten te drukken bouwde het een vlamboogoven om schroot te recycleren in Darlington (South Carolina) die in 1969 in bedrijf ging. Omdat er niets nucleairs meer zat in de activiteiten van het bedrijf werd de naam ervan in 1972 veranderd in het huidige Nucor. In dat jaar kreeg het ook een beursnotering op de New York Stock Exchange.
In 2008 werd The David J. Joseph Company (DJJ) gekocht. DJJ was sinds 1975 in handen van Nederlandse familieconcern SHV Holdings. Met deze aankoop verzekerde het bedrijf zich van voldoende schoot, de belangrijkste grondstof voor de bedrijfsprocessen van Nucor.
In 2008 werd in Italië de joint venture Duferdofin-Nucor opgezet met Duferco. Dit bedrijf omvatte vier fabrieken en maakte stalen staven. In 2020 werd aangekondigd dat Nucor zijn belang van 50% aan Duferco zal verkopen.[6]
Het bedrijf is heel snel gegroeid en is financieel heel succesvol. In 1966 had een het omzet van 21 miljoen dollar en een winst van 1,3 miljoen dollar en tot en met 2018 heeft het maar in één jaar verlies geleden, namelijk in 2009.
Bronnen, noten en/of referenties
|