Nioboceendichloride

Nioboceendichloride
Structuurformule en molecuulmodel
	Structuurformule van nioboceendichloride
Algemeen
Molecuulformule	C10H10Cl2Nb
IUPAC-naam	dichloorbis(η5-cyclopentadienyl)niobium
Molmassa	294 g/mol
CAS-nummer	12793-14-5
Wikidata	Q2023440
Vergelijkbaar met	titanoceendichloride, molybdenoceendichloride, vanadoceendichloride
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing
H-zinnen	H315 - H319 - H335
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	bruin
Matig oplosbaar in	chloorkoolwaterstoffen
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Nioboceendichloride is een organometaalverbinding met als brutoformule (C₅H₅)₂NbCl₂. Deze bruine en paramagnetische vaste stof wordt gebruikt als precursor voor de synthese van andere organoniobiumverbindingen. De verbinding heeft een pseudo-tetraëdrische structuur met twee cyclopentadiënyl- en twee chloor-liganden aan het metaal gekoppeld. Een verwante verbinding is titanoceendichloride.

Nioboceendichloride is voor het eerst beschreven door Geoffrey Wilkinson.^[1] De stof is onderzocht op mogelijke anti-tumor-eigenschappen.^[2]

Synthese bewerken

Nioboceendichloride wordt gesynthetiseerd in een uit meerdere stappen bestaande synthese uit niobium(V)chloride en cyclopentadienylnatrium:^[3]

\mathrm {NbCl_{5}\ +\ 6\ C_{5}H_{5}Na\longrightarrow \ (C_{5}H_{5})_{4}Nb\ +\ 5\ NaCl}

\mathrm {2\ (C_{5}H_{5})_{4}Nb\ +\ 4\ HCl\ +\ O_{2}\longrightarrow \ 2\ [((C_{5}H_{5})_{2}NbCl)_{2}O]Cl_{2}\ +\ 4\ C_{5}H_{6}}

\mathrm {[((C_{5}H_{5})_{2}NbCl)_{2}O]Cl_{2}\ +\ 2\ HCl\ +\ SnCl_{2}}

\mathrm {\longrightarrow \ 2\ (C_{5}H_{5})_{2}NbCl_{2}\ +\ SnCl_{4}\ +\ H_{2}O}

Pseudo-tetraëdrische structuur bewerken

De structuur van deze verbinding wordt als pseudo-tetraëdrisch beschreven, omdat er vanuit het metaal gezien vier liganden naar de hoekpunten van een tetraëder geplaatst liggen. De cyclopentadiënyl-liganden zijn echter tridentaat liganden.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ G. Wilkinson, J.G. Birmingham. (1954). Bis-cyclopentadienyl Compounds of Ti, Zr, V, Nb and Ta. J. Amer. Chem. Soc.. 76 4281–4284 DOI:10.1021/ja01646a008
↑ G. Mokdsi, M.M. Harding. (2001). A¹H NMR study of the Interaction of Antitumor Metallocenes with Glutathione. J. Inorg. Biochem.. 86 611–616 DOI:10.1016/S0162-0134(01)00221-5
↑ C. R. Lucas, J. A. Labinger, J. Schwartz. (1990). Dichlorobis(η5-Cyclopentadienyl)Niobium(IV). Ed.: Robert J. Angelici Inorg. Synth.. 267–270 J. Wiley & Sons (New York) ISBN 0-471-52619-3 DOI:10.1002/9780470132593.ch68

[1] G. Wilkinson, J.G. Birmingham. (1954). Bis-cyclopentadienyl Compounds of Ti, Zr, V, Nb and Ta. J. Amer. Chem. Soc.. 76 4281–4284 DOI:10.1021/ja01646a008

[2] G. Mokdsi, M.M. Harding. (2001). A¹H NMR study of the Interaction of Antitumor Metallocenes with Glutathione. J. Inorg. Biochem.. 86 611–616 DOI:10.1016/S0162-0134(01)00221-5

[3] C. R. Lucas, J. A. Labinger, J. Schwartz. (1990). Dichlorobis(η5-Cyclopentadienyl)Niobium(IV). Ed.: Robert J. Angelici Inorg. Synth.. 267–270 J. Wiley & Sons (New York) ISBN 0-471-52619-3 DOI:10.1002/9780470132593.ch68

[1]

[2]

[3]