Nieuwe Wereld
De Nieuwe Wereld is een Eurocentrische benaming voor het deel van de wereld dat door de Europeanen vanaf 1492 werd ontdekt. De woorden Mundus Novus werden door ontdekkingsreiziger Amerigo Vespucci voor het eerst in brieven gebruikt om aan te duiden dat zijn voorganger Christoffel Columbus, in tegenstelling tot wat hij zelf dacht, niet Azië had bereikt via de westelijke route, maar een geheel nieuw deel van de wereld.
ClassificatieBewerken
Over het algemeen worden Noord- en Zuid-Amerika hiermee aangeduid.
De Oude Wereld omvat Europa, Afrika en Azië.
Hoewel ook Australië en Antarctica pas na 1492 door Europeanen zijn ‘ontdekt’, worden ze niet tot de Nieuwe Wereld gerekend. Maar zij kunnen ook niet worden ingedeeld in de ‘Oude Wereld’. Hun indeling is dan ook vaak een struikelblok in de geografie van de wereld. Het meest gangbaar is dan ook de term Terra Australis, wat zuidelijk land betekent en voornamelijk gebruikt werd tijdens de 18e eeuw.
Verder worden de eilandjes die na 1492 zijn ontdekt, ook lang niet altijd tot de Nieuwe Wereld gerekend.
BiologieBewerken
Het begrip wordt binnen de biologie doorgaans gebruikt voor groepen dieren die zich op het Amerikaanse continent era's lang geïsoleerd hebben kunnen ontwikkelen. Hierdoor zijn er gedifferentieerde dierenordes of dierenfamilies ontstaan met als achtervoegsel Nieuwe Wereld, zoals de apen van de Nieuwe Wereld, de muizen en ratten van de Nieuwe Wereld en de gieren van de Nieuwe Wereld.
Cultuur en politiekBewerken
Om verschillen in cultuur en politiek aan te duiden, worden de begrippen Oude en Nieuwe Wereld nog steeds gebruikt.
Antonín Dvořák componeerde tijdens zijn verblijf in Amerika de symfonie Uit de Nieuwe Wereld (1893).
WijnenBewerken
In de wijnwereld wordt een ander onderscheid gemaakt in de Nieuwe en de Oude Wereld.
Europese wijnen zijn oude-wereldwijnen en wijnen uit de rest van de wereld, zoals Zuid-Amerika, Australië, Californië, Zuid-Afrika, en zelfs Libanon zijn nieuwe-wereldwijnen.