NGC 1277

NGC 1277
Sterrenbeeld Perseus
Type	Spiraalvormig sterrenstelsel (S0-a)
NGC	NGC 1277
Rechte klimming	03u19m51,4s
Declinatie; (Epoche 2000)	+41° 34' 27"
Magnitude	13,8 mag
Afstand	220 × 106 lichtjaar
Schijnbare afmeting	0,8' × 0,3'
Roodverschuiving	0,017044
Radiële snelheid	5066 km/s
Portaal	Astronomie

NGC 1277 is een spiraalvormig sterrenstelsel in het sterrenbeeld Perseus. Het hemelobject ligt ongeveer 220 miljoen lichtjaar van de Aarde verwijderd en werd op 4 december 1875 ontdekt door de Ierse astronoom Lawrence Parsons.

In november 2012 werd in het relatief kleine sterrenstelsel met behulp van de Hobby-Eberly-telescoop een gigantisch zwart gat aangetroffen, het op een na grootste ooit ontdekt.^[1] Daarmee zou dit zwarte gat 17 miljard keer zwaarder zijn dan de Zon. Een nieuwere studie uit 2016 toonde echter aan dat de massa van het zwarte gat slechts 1,2 miljard keer zwaarder zou zijn dan de Zon.^[2]

In 2018 werd door middel van spectroscopisch onderzoek ontdekt dat er geen stervorming meer plaatsvindt in het sterrenstelsel. Het sterrenstelsel bestaat louter uit oude sterren, die miljarden jaren geleden zijn ontstaan.^[3]

In 2023 ontdekte een team wetenschappers eveneens door spectroscopisch onderzoek dat het stelsel nauwelijks donkere materie bevat, hetgeen niet overeenstemt met de huidige kosmologische modellen. Twee mogelijke verklaringen hiervoor zouden kunnen zijn dat door gravitationele interactie van het stelsel met de omgeving de donkere materie is verdwenen of dat de donkere materie al is verdwenen tijdens de vorming van het stelsel. Het team vindt echter geen van deze verklaringen volledig bevredigend.^[4]^[5]

Synoniemen bewerken

PGC 12434
MCG 7-7-64
ZWG 540.104

Zie ook bewerken

Lijst van NGC-objecten

Externe links bewerken

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Texas Astronomers Measure Most Massive, Most Unusual Black Hole Using Hobby-Eberly Telescope, McDonald Observatory, University of Texas at Austin, 28 november 2012
↑ (en) A NORMAL SUPERMASSIVE BLACK HOLE IN NGC 1277 The Astrophysical Journal. Geraadpleegd op 13 maart 2018
↑ (en) Michael A. Beasley, Ignacio Trujillo, Ryan Leaman en Mireia Montes, Identification of the primordial globular cluster system of a massive relic galaxy Nature. Geraadpleegd op 13 maart 2018
↑ Sébastien Comerón et al., The massive relic galaxy NGC 1277 is dark matter deficient - From dynamical models of integral-field stellar kinematics out to five effective radii | Astronomy & Astrophysics (A&A). aanda.org (11 juli 2023). Gearchiveerd op 23 juli 2023. Geraadpleegd op 23 juli 2023.
↑ The puzzle of the galaxy with no dark matter | Instituto de Astrofísica de Canarias • IAC. iac.es (19 juli 2023). Gearchiveerd op 23 juli 2023. Geraadpleegd op 23 juli 2023.

[1] (en) Texas Astronomers Measure Most Massive, Most Unusual Black Hole Using Hobby-Eberly Telescope, McDonald Observatory, University of Texas at Austin, 28 november 2012

[2] (en) A NORMAL SUPERMASSIVE BLACK HOLE IN NGC 1277 The Astrophysical Journal. Geraadpleegd op 13 maart 2018

[3] (en) Michael A. Beasley, Ignacio Trujillo, Ryan Leaman en Mireia Montes, Identification of the primordial globular cluster system of a massive relic galaxy Nature. Geraadpleegd op 13 maart 2018

[4] Sébastien Comerón et al., The massive relic galaxy NGC 1277 is dark matter deficient - From dynamical models of integral-field stellar kinematics out to five effective radii | Astronomy & Astrophysics (A&A). aanda.org (11 juli 2023). Gearchiveerd op 23 juli 2023. Geraadpleegd op 23 juli 2023.

[5] The puzzle of the galaxy with no dark matter | Instituto de Astrofísica de Canarias • IAC. iac.es (19 juli 2023). Gearchiveerd op 23 juli 2023. Geraadpleegd op 23 juli 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]