Milieubox

Ten minste één Wikipediagebruiker vindt dat de tekst van Chemobox in dit artikel ingevoegd zou moeten worden of dat er een duidelijkere afbakening tussen deze artikelen dient te worden gemaakt. Als de tekst wordt ingevoegd, dient dat artikel een doorverwijzing te worden (bekijk voorstel).

De milieubox is een groene plastic doos die elk Vlaams gezin begin jaren 1990 kreeg om zogenoemd klein gevaarlijk afval (kga) zoals batterijen, verf en andere chemische producten (oplosmiddelen, zuren, basen, brandstoffen, kleurstoffen, cosmetica, lijmen, ontstoppers, antivries, beitsmiddelen, bleekwater, pesticiden, vuurwerk) bij de gemeente in te leveren. De box werd in 1991 voorgesteld aan het brede publiek. Het ophalen van het in de milieuboxen verzamelde klein gevaarlijk afval gebeurde ofwel met de chemomobiel, een bestelwagen die daartoe speciaal was uitgerust, ofwel via het containerpark waar de bezoekers het in speciale containers konden deponeren. De opslagdoos werd echter geen succes, onder andere wegens de beruchte kinderbeveiliging: veel volwassenen bleken immers problemen te hebben om de box open te krijgen.

Na de levering van de milieuboxen ontstond er een politiek schandaal, omdat de aanbesteding aan de firma Aralco ter waarde van ongeveer 25 miljoen euro niet correct verlopen zou zijn. De firma Plascobel, die de gunning in eerste instantie misliep, kreeg als onderaannemer toch een deel van de opdracht. Een schenking van hen aan de CVP werd gemaskeerd opdat het niet op corruptie zou lijken. Minister Theo Kelchtermans en CVP-kopstuk Leo Delcroix waren hierbij betrokken. Delcroix werd veroordeeld in 2003, maar in 2004 in beroep vrijgesproken omdat de zaak verjaard was.

In Nederland gebruikt men voor soortgelijke doeleinden een chemobox. De milieubox was hierop geïnspireerd.

• 
  Milieubox gesloten
• 
  Milieubox geopend

Bronnen, noten en/of referenties