Matt Garrison

Matt Garrison
Algemene informatie
Volledige naam	Matthew Garrison
Geboren	New York, 2 juni 1970
Geboorteplaats	New York
Land	Verenigde Staten
Werk
Genre(s)	jazz
Beroep	muzikant
Instrument(en)	basgitaar
	(en) Discogs-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Matthew Garrison (New York, 2 juni 1970) is een Amerikaanse jazzbassist.^[1]^[2]

Biografie bewerken

Hij is de zoon van de bassist Jimmy Garrison en van Roberta Escamilla Garrison. Na de dood van zijn vader emigreerde het gezin naar Italië, waar Garrison bas en piano begon te spelen. In 1988 keerde hij terug naar de Verenigde Staten. Daar woonde hij twee jaar bij Jack DeJohnette. In die tijd was hij een leerling van Jack DeJohnette en Dave Holland.

In 1989 kreeg hij een beurs om te studeren aan het Berklee College of Music in Boston. Daar begon hij zijn professionele carrière als sideman van Gary Burton, Lyle Mays en anderen. Na het afronden van zijn studie verhuisde hij in 1994 naar Brooklyn. Sindsdien heeft hij samengewerkt met muzikanten als Herbie Hancock, John McLaughlin, Chaka Khan, Joe Zawinul, John Scofield, Paul Simon, Joni Mitchell, Jack DeJohnette, Steve Coleman, Cassandra Wilson, Wallace Roney, Pat Metheny, Geri Allen, Tito Puente, Michael Brecker, Randy Brecker, Mike Stern en Roscoe Mitchell.

Matt Garrison heeft een pizzicato techniek ontwikkeld, waarbij hij alle vier de vingers van zijn rechterhand gebruikt.

In 1998 richtte hij het productiebedrijf GarrisonJazz^[3] op, dat zijn muziek produceert en op de markt brengt.^[4] Samen met Fortuna Sung is hij eigenaar van de Brooklyn-studio en locatie ShapeShifter Lab.^[5]

In 2004 en 2005 won hij de Rising Star categorie in de Down Beat Critics Polls (Electric Bass).

Discografie bewerken

As leader bewerken

2000: Matthew Garrison (Garrison Jazz)^[6]
2004: Shapeshifter (2004)^[7]
2007: Improvision met Alex Machacek, Jeff Sipe (Abstract Logix)
2011: Shapeshifter Live (Garrison Jazz)^[8]
2016: In Movement met Jack DeJohnette, Ravi Coltrane (ECM)

As sideman bewerken

1993: Steve Coleman, The Tao of Mad Phat (Novus)
1994: Bob Moses, Time Stood Still (Gramavision)
1995: Joe Zawinul, Mark Whitfield, Wallace Roney Quartet (Jazz a Go-go)
1995: Steve Coleman, Def Trance Beat (BMG Victor)
1996: Joe Zawinul, My People (Tone Center)
1997: Andy Milne, Forward to Get Back (D'Note)
1997: John McLaughlin, The Heart of Things (Verve)
2000: John McLaughlin, The Heart of Things: Live in Paris (Verve)
2001: Rashied Ali, No One in Particular (Survival)
2002: Dennis Chambers, Outbreak (ESC)
2002: Herbie Hancock, Future 2 Future Live (Columbia)
2004: Wallace Roney, Prototype (HighNote)
2004: World Saxophone Quartet, Experience (Justin Time)
2005: Meshell Ndegeocello, The Spirit Music Jamia: Dance of the Infidel^[9] (EmArcy)
2005: Revolution Void, Increase the Dosage
2006: Wolfgang Reisinger, Refusion (EmArcy)
2006: John McLaughlin, Industrial Zen (Verve)
2008: Chico Hamilton, Trio! Live @ Artpark (Joyous Shout)
2008: Rita Marcotulli, Us and Them (Casa Del Jazz)
2009: Terri Lyne Carrington, More to Say (Real Life Story: Nextgen) (E1)
2010: Pino Daniele, Boogie Boogie Man (RCA)
2016: Rita Marcotulli, A Pino (Casa del Jazz)
2017: Philipp Gerschlauer & David Fiuczynski, Mikrojazz! (RareNoise)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Matt Garrison. OneBeat. Gearchiveerd op 24 juli 2021. Geraadpleegd op 08-03-2021.
↑ Cliff Engel | Interviews - Matt Garrison. www.cliffengel.com. Gearchiveerd op 13 september 2023. Geraadpleegd op 08-03-2021.
↑ (en) All About Jazz, garrisonjazz at All About Jazz. All About Jazz. Gearchiveerd op 9 juni 2023. Geraadpleegd op 08-03-2021.
↑ Matt Garrison's homepage
↑ Portret van de club in The New York Times
↑ Matthew Garrison: Matthew Garrison. Gearchiveerd op 11 november 2020.
↑ Matt Garrison: Matt Garrison: Shapeshifter. All About Jazz (12 augustus 2004). Geraadpleegd op 08-03-2021.
↑ Matthew Garrison: Shapeshifter Live 2010 Part 1. All About Jazz (24 januari 2011). Gearchiveerd op 20 juni 2021. Geraadpleegd op 08-03-2021.
↑ Meshell Ndegeocello | Natural Fake | A View From the Edge. The Guardian (25 maart 2005). Gearchiveerd op 11 november 2020. Geraadpleegd op 08-03-2021.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Matt Garrison op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] Matt Garrison. OneBeat. Gearchiveerd op 24 juli 2021. Geraadpleegd op 08-03-2021.

[2] Cliff Engel | Interviews - Matt Garrison. www.cliffengel.com. Gearchiveerd op 13 september 2023. Geraadpleegd op 08-03-2021.

[3] (en) All About Jazz, garrisonjazz at All About Jazz. All About Jazz. Gearchiveerd op 9 juni 2023. Geraadpleegd op 08-03-2021.

[4] Matt Garrison's homepage

[5] Portret van de club in The New York Times

[6] Matthew Garrison: Matthew Garrison. Gearchiveerd op 11 november 2020.

[Dipietro-7] Matt Garrison: Matt Garrison: Shapeshifter. All About Jazz (12 augustus 2004). Geraadpleegd op 08-03-2021.

[Patterson-8] Matthew Garrison: Shapeshifter Live 2010 Part 1. All About Jazz (24 januari 2011). Gearchiveerd op 20 juni 2021. Geraadpleegd op 08-03-2021.

[Walters-9] Meshell Ndegeocello | Natural Fake | A View From the Edge. The Guardian (25 maart 2005). Gearchiveerd op 11 november 2020. Geraadpleegd op 08-03-2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]