The Liverpool Express

The Liverpool Express
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1975 tot heden
Oorsprong	Verenigd Koninkrijk, Liverpool
Genre(s)	poprock
	Officiële website
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

The Liverpool Express^[1]^[2]^[3]^[4]^[5] is een Britse poprockband, die werd geformeerd in 1975 in Liverpool.

Bezetting bewerken

Huidige bezetting

Billy Kinsley (basgitaar, zang)
Kenny Parry (gitaar, zang)
Dave Goldberg (keyboards, zang)
Adam Goldberg (drums)

Vroegere bezetting

Roger Scott Craig (keyboards, zang)
Tony Coates (gitaar, zang)
Derek Cashin (drums, zang)
John Ryan (drums, zang)
Kenny Mundye (drums, zang)

(vervolg)

Pete Kircher (drums, zang)
Brian Rawling (drums, zang)
Phil Chittick (drums, zang)
Ian Stirrat (keyboards, zang, productie)

Geschiedenis bewerken

Hun grootste succes hadden ze in Zuid-Amerika, waar de drie singles You Are My Love, Every Man Must Have A Dream en Dreamin' de toppositie haalden in de hitlijst.^[bron?] Ze waren de eerste band die daar een belangrijke stadiontournee deed en speelden voor een kwart miljoen mensen.

Ze traden zeer vaak op bij de Britse televisie, waaronder Top of the Pops. Alhoewel ze onderweg waren, volgden meerdere tv-optredens. Ze namen hun eigen tv-specials op in Brazilië en voor de BBC. Ze toerden door het Verenigd Koninkrijk en delen van Europa met Rod Stewart en op persoonlijk verzoek voor Charles van Wales in een Royal Gala Show in Liverpool.

De vier bandleden hadden voorheen gespeeld bij The Merseybeats en Billy Kinsley^[6] was medeoprichter tijdens de jaren 1960. Tijdens de jaren 1990 verenigde Kinsley The Merseybeats weer. Pianist Roger Scott Craig^[7] vervoegde zich bij Fortune in 1982 en formeerde de bands Harlan Cage^[8] in 1996 en 101 South^[9] in 2000. Hij speelde en nam ook op met de Duitse zangeres Nina Hagen midden jaren 1980. In hun toerneeagenda stonden concerten gepland voor duizenden mensen bij Rock in Rio in Brazilië.

Toen Derek Cashin^[10], Tony Coates^[11] en Roger Scott Craig de band verlieten, contracteerde Kinsley de muzikanten Dave Goldberg^[12] en Kenny Parry.^[13] Kinsley, Goldberg en Parry waren sindsdien de kern van de band. De oorspronkelijke bezetting werd herenigd midden 2002, toen Scott Craig met het idee kwam om een Best Of-cd samen te stellen en uit te brengen. Een jaar later ontmoetten Scott Craig en Kinsley elkaar in Liverpool om nieuw materiaal te schrijven en op te nemen voor het album Once Upon a Time.

In juli 2011 piekte de band in de iTunes-download-hitlijst met You Are My Love.

Aanvullende informatie bewerken

Tv-presentator en zanger Keith Chegwin^[14] nam in 1977 een versie op van de song I'll Never Fall in Love Again. Deze werd uitgebracht als single en werd een hit in Zuid-Amerika. Kinsley en Scott Craig schreven en produceerden later Chegwins volgende single Destiny. Chegwin was een vriend en fan van de band en had hen ontmoet bij Swap Shop en It's A Knockout.
Drie van hun songs werden uitgelicht in de films It Lives Again en The Squeeze.
In 1977 speelden ze met de Duitse muzikant Stefan Hallberg^[15] op diens versie van So Here I Go Again (Das kann nur mir passiern). Deze werd uitgebracht als single bij Warner Bros. Records in Duitsland. Ze speelden ook het nummer Der Fighter op de b-kant van de single (geschreven door Hallberg).
In 1979 wijzigden ze de naam Liverpool Express naar L.E.X.
Tijdens de jaren 1980 formeerden Kinsley en Parry de band The Cheats met Brian Rawlings (drums), die populair werd in het pubs/club-circuit in en rond Merseyside.
Kinsley speelde onder hetzelfde affiche als The Beatles meermaals in de Cavern Club in Liverpool tijdens de vroege jaren 1960. Hij werkte ook met George Harrison bij Apple Records tijdens de late jaren 1960, alhoewel als sessiemuzikant. Tijdens een opnamesessie met Jackie Lomax, vervoegde Paul McCartney zich bij hem tijdens zijn huwelijksnacht, nadat hij met Linda McCartney was getrouwd.
De L.E.X.-song Oh No was ontstaan uit een jamsessie met McCartney. De jamsessie was met Kinsley en drummer Pete Clarke. Zeven jaar later, toen L.E.X. dacht aan het schrijven van songs en Kinsley nadacht over de song, wist hij dat Pete Clark zich het refrein herinnerde en Kinsley schreef de aanvullende coupletten. Ze contacteerden McCartney om het gebruik van het refrein toe te staan. De song werd geplaatst als b-kant van So Here I Go Again in augustus 1977.

Discografie bewerken

Singles bewerken

1975: Smile
1976: You Are My Love
1976: Hold Tight
1976: Every Man Must Have A Dream
1977: Doing It All Again
1977: Dreamin'
1977: So Here I Go Again
1977: Songbird, Sing Your Song
1977: Das Kann Nur Mir Passiern (uitgebracht door Stefan Hallberg & the Liverpool Express)
1978: Don't Stop The Music
1978: It's Only My Imagination
1979: I Want Nobody But You
1979: Games People Play
1983: So What
1985: If You're Out There
1991: You Are My Love
2002: John George Ringo & Paul
2006: It's A Beautiful Day
2011: You Are My Love

Albums bewerken

1976: Tracks (Warner Bros. Records)
1978: Dreamin' (Warner Bros. Records)
1979: L.E.X. (Warner Bros. Records)
2003: Once Upon A Time (Every Man Records)

Compilaties bewerken

2002: The Best of Liverpool Express (Every Man Records)
1976: Hit Power (Arcade Records)
1976: Larger Than Life (WEA International)
1976: Pop-Parade (K-Tel International)
1977: Music Master (K-Tel International)
1978: En Tu Piel Los mh Positivos Vol. 12 (Musichall)
1978: Special Disc Jockey Vol. 3 (WEA International)
1978: Lancelot Discotheque (WEA International)
1979: Acontece (K-Tel International)
1988: 40 Eternal Originals From The Seventies (Arton)
1989: Love On The Dance Floor (Connoisseur Collection)
1992: 25 Years of Rock 'n' Roll: 1976 Vol. 2 (Connoisseur Collection)
1994: The 70s - 1976 (Time Life)
1999: The Greatest Pop Ballads (Repertoire)
2003: We Want The Beatles Vol. 6 (Yellow Fish)
2005: Big Hour Antena 1 (Big Hour)
2008: 70's Dinner Party (Sony Music)
2009: 100 Essential Tracks - 70s (Sony Music)
2009: Pop Cycles Vol. 10 (PopCycles)
2009: Gold Songs (Compact Disc Club)

Ep's bewerken

1977: Tracks (E.P.) (Warner Bros. Records)

A-kant: You Are My Love, Hold Tight B-kant: Every Man Must Have A Dream, Rosemary

1978: Dreamin' (E.P.)

A-kant: Dreamin', Little Plum's Last Stand B-kant: Low Profile, So Here I Go Again

Demo's bewerken

2003: Once Upon A Time (Every Man Records)

John George Ringo & Paul, Sailin' Down To Rio, Once Upon A Time, Out Of The Blue, This Door Is Always Open, Chinatown, Best Years Of My Life, The End Of The Game

Soundtracks bewerken

1977: The Squeeze (Warner Bros. Records)
1977: Um Sol Maior - Internacional (GTA Records)
1978: O Astro (Som Livre)
1978: It Lives Again (Warner Bros. Records)

Radio 2 Top 2000 bewerken

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000^{[noot 1]}	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
You Are My Love	-	1200	1351	1501	1657	1956	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-

↑ Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Liverpool Express. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Liverpool Express Biography. OLDIES.com. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Liverpool Express hometown, lineup, biography. Last.fm. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Liverpool Express Songs, Albums, Reviews, Bio & More. AllMusic. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Liverpool Express. Musician Biographies (11 september 2021). Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Billy Kinsley. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Roger Scott Craig. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Harlan Cage. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) 101 South. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Derek Cashin. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Tony Coates. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Dave Goldberg (3). Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Ken Parry. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Keith Chegwin. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.
↑ (en) Stefan Hallberg. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Liverpool Express op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[T2000-16] Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

[1] (en) Liverpool Express. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[2] (en) Liverpool Express Biography. OLDIES.com. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[3] (en) Liverpool Express hometown, lineup, biography. Last.fm. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[4] (en) Liverpool Express Songs, Albums, Reviews, Bio & More. AllMusic. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[5] (en) Liverpool Express. Musician Biographies (11 september 2021). Geraadpleegd op 20-01-2022.

[6] (en) Billy Kinsley. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[7] (en) Roger Scott Craig. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[8] (en) Harlan Cage. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[9] (en) 101 South. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[10] (en) Derek Cashin. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[11] (en) Tony Coates. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[12] (en) Dave Goldberg (3). Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[13] (en) Ken Parry. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[14] (en) Keith Chegwin. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[15] (en) Stefan Hallberg. Discogs. Geraadpleegd op 20-01-2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[noot 1]