La Flor

La Flor
	De structuur van de film, zoals uitgelegd door de regisseur
Regie	Mariano Llinás
Producent	Laura Citarella
Scenario	Mariano Llinás
Voice-over	Mariano Llinas; Verónica Llinás
Hoofdrollen	Elisa Carricajo; Valeria Correa; Pilar Gamboa; Laura Paredes
Muziek	Gabriel Chwojnik
Montage	Alejo Moguillansky; Agustín Rolandelli
Cinematografie	Agustín Mendilaharzu
Production design	Laura Caligiuri (Parte 1); Flora Caligiuri (Parte 2&3); Carolina Sosa Loyola (Parte 2&3)
Productiebedrijf	El Pampero Cine
Distributie	IFFR (Nederland)
Première	14 april 2018 (BAIFIC); februari 2019 (IFFR)
Genre	Anthologiefilm; Experimentele film; B-film; Dramafilm; Misdaadfilm; Spionagefilm; Mysteryfilm; Stomme film
Speelduur	868 minuten
Taal	Spaans; Frans; Engels
Land	Argentinië
Opnamelocaties	Argentinië; Colombia; Nicaragua; Honduras; Engeland; Frankrijk; Duitsland; Hongarije; Bulgarije; Rusland; Mongolië
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel
Portaal	Film

La Flor is een Argentijnse film geschreven en geregisseerd door Mariano Llinás. Met een speelduur van 868 minuten (inclusief pauzes) is het de langste film in de geschiedenis van de Argentijnse cinema en een van de langste speelfilms ooit. De film is een coproductie van filmmaatschappij El Pampero Cine en toneelgezelschap Piel de Lava, bestaande uit actrices Elisa Carricajo, Valeria Correa, Pilar Gamboa, Laura Paredes. De film ging op 18 april 2018 in première op het Buenos Aires International Festival of Independent Cinema en speelde in 2019 op het International Film Festival Rotterdam, dat de film ook in Nederland distribueert.

Structuur en plot bewerken

La Flor bestaat uit zes episodes en wordt vertoond in drie delen. De film opent met regisseur Mariano Llinás die de structuur uitlegt: de eerste vier episodes hebben een begin, maar eindigen 'in medias res', de vijfde heeft als enige een begin én een einde, en de zesde en laatste heeft geen duidelijk begin, maar wel een einde. Elke episode kent een andere verhaallijn, andere personages en andere filmgenres, maar de vier vaste actrices zijn in vijf van de zes te zien. Hiermee kan de film worden gezien als een anthologiefilm. In de film zijn op gezette tijden pauzes geplaatst.

Parte 1^[1] duurt 220 minuten en omvat de eerste twee episodes. De eerste is een B-film over een groep wetenschappers die een vervloekte mummie vindt. De tweede mengt een dramafilm over een muzikaal duo dat ondanks hun verbroken relatie toch een duet op gaat nemen met een misdaadverhaal over een schimmige organisatie die een uitgestorven gewaande schorpioen gebruikt om een onsterfelijkheidsserum te ontwikkelen.

Parte 2^[2] is met 313 minuten het langste en omvat episode drie. Dit is een spionagefilm over een groep Frans sprekende vrouwelijke spionnen die met een gijzelaar richting een vliegveld bewegen "ergens in Zuid-Amerika ergens in de jaren 80". Voordat ze de confrontatie aangaan met een andere groep spionnen (eveneens vrouwen) zien we van alle vier een uitgebreid achtergrondverhaal.

Parte 3^[3] duurt 290 minuten en omvat de laatste drie episodes en een uitgebreide aftiteling. Episode vier is onder meer een meta-verhaal over een filmmaker die een zeer complexe film wil maken en die, terwijl zijn actrices een compleet script eisen, voornamelijk bomen gaat filmen. Als de filmmaker op mysterieuze wijze verdwijnt ontpopt zich een detectiveverhaal waarin de 18e-eeuwse Italiaanse vrouwenversierder Giacomo Casanova een rol speelt. Episode vijf is een korte herfilming van Jean Renoirs stomme zwart-witfilm Partie de campagne. De eveneens korte episode zes is gebaseerd op het dagboek van een Britse vrouw uit de 19e eeuw die terugkeert in de 'beschaafde wereld' na jaren als gevangene in de Patagonische wildernis te hebben geleefd. Tijdens de zo'n half uur durende aftiteling zien we de crew aan het werk.

Productie bewerken

Mariano Llinas ontmoette de actrices van Piel de Lava in 2005 na het zien van het toneelstuk 'Neblina' ('Mist'). Ze stelden voor om dit stuk te verfilmen. Nadat ze aan het stuk werkten veranderde het idee in de richting van een film bestaande uit meerdere films. De titel La Flor (Spaans voor De Bloem) staat voor de vorm waarin de zes episodes aan elkaar verbonden zijn. Het filmen gebeurde chronologisch en begon in 2009. Tussen 2011 en 2016 werd episode drie gefilmd. In tegenstelling tot de eerste twee episodes had dit deel geen vastomlijnd script. De film is opgenomen in onder meer Argentinië, Colombia, Nicaragua, Honduras, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Hongarije, Bulgarije, Rusland, en Mongolië.

Parte 1 en Parte 3 zijn overwegend in het Spaans gesproken,^[1]^[3] Parte 2 is grotendeels in het Frans en Engels, met voice-over in het Spaans.^[2] Daarnaast zijn er kortere stukken in het Catalaans, Quechua, Italiaans, Duits, Zweeds, Russisch en Mandarijn.

Release bewerken

Terwijl de film nog in productie was kwam Parte 1 al uit in 2016 en werd toen vertoond onder meer op het internationaal filmfestival van Mar del Plata en het International Film Festival Rotterdam 2017 waar het de Hubert Bals Fund Audience Award won.^[1]^[4] De volledige film was voor het eerst te zien in april 2018 op het Buenos Aires International Festival of Independent Cinema en won aldaar de prijs voor 'Best Film' en de theatergroep Piel de Lava won 'Best Female Performance'. In 2019 speelden alle drie de delen op het International Film Festival Rotterdam waar het opnieuw de Hubert Bals Fund Audience Award won, dit keer voor Parte 2.^[4] De film was ook te zien op het internationaal filmfestival van Locarno, het internationaal filmfestival van Toronto en het New York Film Festival.

Ontvangst bewerken

Recensies bewerken

Op Rotten Tomatoes geeft 94% van de 17 recensenten de film een positieve recensie, met een gemiddelde score van 8,75/10.^[5] Website Metacritic komt tot een score van 77/100, gebaseerd op 8 recensies, wat staat voor "generally favorable reviews" (over het algemeen gunstige recensies)^[6]

Keith Uhlich van Slant Magazine gaf de film een perfecte score. Ook Kevin Toma gaf in de Volkskrant vijf sterren.^[7] De Filmkrant kopte "grootse cinefiele bloemlezing".^[8]

Prijzen en nominaties bewerken

De film won 6 prijzen en werd 12 keer genomineerd. Een selectie:

Jaar	Evenement	Categorie	Genomineerde	Resultaat
2019	Cóndor de Plata (67ste editie)	Beste film	La flor	Genomineerd
		Beste regisseur	Mariano Llinás	Genomineerd
		Beste origineel scenario	Mariano Llinás	Gewonnen
		Beste camerawerk	Agustín Mendilaharzu	Genomineerd
		Beste montage	Alejo Moguillansky, Agustín Rolandelli	Genomineerd
		Beste artdirector	Laura Caligiuri	Genomineerd
		Beste filmmuziek	Gabriel Chwojnik	Genomineerd
		Beste kostuums	Carolina Sosa Loyola, Flora Caligiuri	Genomineerd
		Beste make-up	Alberto Moccia	Genomineerd

Bronnen, noten en/of referenties

(en) La Flor in de Internet Movie Database
(en) La Flor op Rotten Tomatoes
(nl) La Flor op MovieMeter

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel La Flor op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

↑ ^a ^b ^c (en) La Flor (Parte 1). IFFR. Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.
↑ ^a ^b (en) La Flor (Parte 2). IFFR. Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.
↑ ^a ^b (en) La Flor (Parte 3). IFFR. Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.
↑ ^a ^b IFFR brengt La Flor naar filmtheaters in Nederland en België. IFFR (25 juni 2019). Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.
↑ (en) La flor op Rotten Tomatoes, geraadpleegd op 28 maart 2020
↑ (en) La flor op Metacritic, geraadpleegd op 28 maart 2020
↑ Kevin Toma, La Flor (868 minuten) is een fantastisch woekerende reuzebloem van een film. de Volkskrant (24 juli 2019). Gearchiveerd op 25 juli 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.
↑ Hugo Emmerzael, La flor Grootse cinefiele bloemlezing. Filmkrant (10 juli 2019). Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.

[IFFR_1-1] (en) La Flor (Parte 1). IFFR. Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.

[IFFR_2-2] (en) La Flor (Parte 2). IFFR. Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.

[IFFR_3-3] (en) La Flor (Parte 3). IFFR. Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.

[IFFR_brengt-4] IFFR brengt La Flor naar filmtheaters in Nederland en België. IFFR (25 juni 2019). Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.

[5] (en) La flor op Rotten Tomatoes, geraadpleegd op 28 maart 2020

[6] (en) La flor op Metacritic, geraadpleegd op 28 maart 2020

[7] Kevin Toma, La Flor (868 minuten) is een fantastisch woekerende reuzebloem van een film. de Volkskrant (24 juli 2019). Gearchiveerd op 25 juli 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.

[8] Hugo Emmerzael, La flor Grootse cinefiele bloemlezing. Filmkrant (10 juli 2019). Gearchiveerd op 26 augustus 2019. Geraadpleegd op 26 augustus 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]