Joe Cohn

Amerikaans muzikant

Joe Cohn (Flushing, 28 december 1956)[1][2] is een Amerikaanse jazzgitarist.

Joe Cohn
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren Flushing, 28 december4 1956
Geboorteplaats FlushingBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant
Instrument(en) gitaar
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Biografie

bewerken

Joe Cohn is de zoon van de jazzsaxofonist Al Cohn. Hij studeerde bij zijn vader en bij Allen Hanlon. Hij werd muzikaal beïnvloed door Dave McKenna en Thad Jones. Na de highschool studeerde hij aan het Berklee College of Music. Cohn is ook een getalenteerd pianist en bassist. Hij speelde zes jaar in het orkest van Artie Shaw en hij was zeer actief in het New Yorkse muziekcircuit. Daar speelde hij in het Lincoln Center met Hank Jones en Wynton Marsalis. Op zijn debuutalbum Two Funky People speelde ook Doug Raney.

Cohn werkte bovendien mee bij opnamen van Totti Bergh (Remember, 1995), Al Cohn (Overtones, 1982), Buddy DeFranco (Mr Lucky, 1982), Al Grey (Mean N'Jack, 1992), Frank Wess (Surprise, Surprise!; 1993), Bob Dorough (Too Much Coffee Man, 2000), Lew Del Gatto (Kate Walk; 2000), Grant Stewart (Tenor And Soul, 2005), Ray Kennedy, Harry Allen en Peter Beets (New Groove, 2007).

Discografie

bewerken

Literatuur

bewerken
  • Maurice J. Summerfield, The Jazz Guitar. Ashley Mark Publishing Company, 1998