Imparavis

Imparavis attenboroughi is een vogel, behorende tot de Enantiornithes, die tijdens het vroege Krijt leefde in het gebied van het huidige China.

Bij het dorp Toudaoyingzi in Liaoning vond een amateurpaleontoloog het skelet van een vogel. Deze doneerde het aan het Shandong Tianyu Museum of Nature waar vastgesteld werd dat het om een nog onbekende soort ging.

De typesoort Imparavis attenboroughi werd in 2024 benoemd en beschreven door Wang Xiaoli, Alexander D. Clark, Jingmai Kathleen O'Connor, Zhang Xiangyu, Wang Xing, Zheng Xiaoting en Zhou Zhonghe. De geslachtsnaam verbindt het Latijn impar, "ongelijk", een verwijzing naar de afwijkende bouw, met avis, "vogel". De soortaanduiding eert David Attenborough wegens zijn rol in de natuurbescherming en het bekend maken van natuurlijke historie bij het grote publiek.

Het holotype, STM11-176, is gevonden in een laag van de Jiufotangformatie die dateert uit het Aptien, ongeveer 120 miljoen jaar oud. Het bestaat uit een skelet met schedel, platgedrukt op een enkele plaat. Het exemplaar, zichtbaar op de onderzijde, ligt grotendeels in verband maar mist delen van de wervelkolom en de buikribben. Er zijn zwakke sporen te zien van het verenkleed wanneer het specimen beschenen wordt door ultraviolet licht.

Imparavis is geheel tandeloos, zowel in de bovenkaken als de onderkaken. Dit kenmerk was niet eerder bij Enantiornithes vastgesteld maar werd bij nader inzien ook bij Chiappeavis aanwezig geacht.

Imparavis is in de Enantiornithes geplaatst als zustersoort van Yuornis in een klade met Gobipteryx.

Het volgende kladogram toont de positie in de evolutionaire stamboom volgens het beschrijvende artikel.

Jeholornis prima

Confuciusornithiformes

Sapeornis

Ornithuromorpha

Eopengornis

	Pengornis

	Chiappeavis

Elsornis

Vescornis

	Parabohaiornis

	Bohaiornis

	Feitianius

	Neuquenornis

Eoalulavis

	Concornis

	Cathayornis

Gobipteryx

	Imparavis

	Yuornis

Iberomesornis

	Shanweiniao

	Longipteryx

	Rapaxavis

	Longirostravis

De beschrijvers meenden dat Imparavis op de bodem naar voedsel zocht en gezien zijn korte vleugels met een hoge slagfrequentie in staat was snel op te stijgen en zijn toevlucht voor roofdieren te zoeken in bomen. Het gebrek aan tanden werd niet gecompenseerd door gastrolieten.

Literatuur bewerken

Wang, Xiaoli; Clark, Alexander D.; O'Connor, Jingmai K.; Zhang, Xiangyu; Wang, Xing; Zheng, Xiaoting & Zhou, Zhonghe. 2024. "First Edentulous Enantiornithine (Aves: Ornithothoraces) from the Lower Cretaceous Jehol Avifauna". Cretaceous Research