Hein Sinken

Hein Sinken
	Windspiel, Wuppertal
Persoonsgegevens
Geboren	1914
Overleden	1987
Geboorteland	Duitsland
Beroep(en)	Beeldhouwer
Oriënterende gegevens
Stijl(en)	Figuratief en abstracte, kinetische kunst
	RKD-profiel
Portaal	Kunst & Cultuur

Hein Sinken (Aken, 21 oktober 1914 – Berlijn, 1987) was een Duitse beeldhouwer.

Leven en werk bewerken

De in Aken geboren Sinken was vanaf 1932 een traditionele beeldhouwer in Berlijn. Hij maakte reliëfs, portretbustes (van onder anderen Herbert von Karajan) en monumenten voor de openbare ruimte. In 1949 ontving hij de Preis für Bildhauerei der Landesregierung Potsdam. Om aan de druk in de DDR om socialistisch realistische kunst te vervaardigen te ontkomen week hij in 1959 uit naar het Westen. Hij verhuisde naar zijn geboortestad Aken, waar enige bekendheid met zijn werk ontbrak. In 1962 vestigde hij zich in West-Berlijn, waar hij vele sculpturen heeft nagelaten. Van 1966 tot 1971 was hij docent aan de Technische Universität Berlin.

In 1966 maakte Sinken zijn eerste windkinetische object: Windmühle, Aerokinetische Plastik, waarmee hij snel bekendheid verwierf in Duitsland en daarbuiten. In 1970 nam hij deel aan de expositie Straßenkunst Hannover 1970 in Hannover (het werk werd in 1972 aangekocht door de stad Heidelberg). Vanaf 1972 werd hij bij zijn werk technisch geassisteerd door zijn neef Michael Wendt. In 1982 werd hij uitgenodigd voor deelname aan documenta 7 in Kassel met het werk Balance uit 1980.

De kunstenaar overleed in 1987. Hij ligt begraven op het Berlijnse Heidefriedhof. Op zijn graf is een van zijn kinetische werken geplaatst.

Werken (selectie) bewerken

Junger Pionier im Friedenskampf (1951), Kunstausstellung der DDR, Berlijn
Buste Eilhard Alfred Mischerlich (1952), Humboldtuniversiteit in Berlijn
Stehendes Knabenpaar^[1] (1952/56), Ellernweg in Berlin-Treptow
Windmühle, Aerokinetische Plastik (1966), Wolfsburger Weg in Berlin-Tempelhof
Windbewegtes Objekt (1968), Straße des 17. Juni, Berlin-Charlottenburg
Windbewegtes Objekt (1969), buitencollectie Lehmbruck-Museum, Jägerstraße in Duisburg
Bewegliche Metallplastik (1970), Residenzschloß Detmold
Mobile (1972), Stadthof in Offenbach am Main
Windbewegtes Objekt II (1972), buitencollectie Skulpturenmuseum Glaskasten in Marl
Windobjekt 72 (1972), Reibeckstraße in Berlin-Tempelhof
Kinetisches Objekt (1973), Martinistraße/Balgebrückstraße in Bremen
Windspiel (1974), Stadtbad Vohwinkel in Wuppertal
Windobjekt (1976), Hänselstraße in Berlin-Neukölln
Windobjekt (1978), Barbarastraße in Berlin-Steglitz
Windobjekt^[2] (1978), Weserpromenade Tiefer in Bremen
Wasser/Windobjekt^[3] (1978/80), Falkenhagener Feld in Berlin-Spandau
Balance (1980), Paulstraße in Berlin-Tiergarten
Balance IV (1984), Bezoekersterras van Flughafen Tegel in Berlijn