Hans Albers

Duits acteur en zanger

Hans Philipp August Albers (Hamburg, 22 september 1891 - Kempfenhausen gem. Berg (Starnberger See), 24 juli 1960), was een Duitse zanger en acteur. Hij was de meest vooraanstaande Duitse acteur in de jaren 1930 tot 1945. Hij wordt gerekend tot de belangrijkste en populairste Duitse acteurs van de twintigste eeuw.

Hans Albers
Marcella Albani en Hans Albers, 1924
Algemene informatie
Volledige naam Hans Philipp August Albers
Geboren 22 september 1891
Overleden 24 juli 1960
Land Vlag van Duitse Keizerrijk Duitsland
Werk
Jaren actief 1915-1960
Beroep Acteur
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

BiografieBewerken

Hij groeide op in de Hamburgse volkswijk St. Georg als zoon van een slager. Al in zijn tienerjaren nam hij acteerlessen. Hij diende in het Duitse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar raakte al snel gewond. Na de oorlog trok hij naar Berlijn, waar hij werk vond als toneelacteur. Verder speelde hij bijrollen in meer dan 100 stomme films. Bekendheid kreeg hij met de revue Tausend nackte Beinchen en de kreet Hoppla, jetzt komm' ich, waarmee hij in die show op het toneel kwam en die het motto van zijn verdere carrière werd.[1] In 1918 speelde hij in Der Mut zur Sünde samen met naaktdanseres Olga Desmond.[2]

Tijdens de introductie van de geluidsfilm rond 1930 was Albers al een gevierd acteur. Hij had een bijrol in de belangrijke film Der Blaue Engel naast Marlene Dietrich en hoofdrollen in de geliefde en succesvolle films Bomben auf Monte Carlo en FP1 antwortet nicht. Met zijn rol als de clown Quick (1932) in de gelijknamige film demonstreerde hij zijn talent voor zang en kleinkunst. Ook na de machtsovername door de nationaalsocialisten in 1933 bleef Albers een gevierd acteur. Na kritiek van de nazi’s scheidde hij van zijn Joodse vrouw Hansi Burg, maar zij zouden tot zijn dood in 1960 een stel blijven.

Hoewel hij zich afzijdig hield van de nazi’s, bedong hij wel enorme gages bij hen en werkte hij vanaf 1933 mee aan enkele propagandafilms. In 1934 speelde hij naast Brigitte Helm en de Nederlandse Lien Deyers in de sciencefictionfilm Gold. In 1942 had hij de hoofdrol in de superproductie Münchhausen, waarvoor hij 360.000 Rijksmark toucheerde.[3] In 1943 speelde hij de hoofdrol in de kleurenfilm Große Freiheit Nr. 7[4], over het Hamburgse nachtleven, die pas na de oorlog in première zou gaan en een van zijn glansrollen zou worden.

Waar hij voor en tijdens de oorlog werd gezien als de Duitse John Wayne, moest hij in de jaren 1950 omzien naar andere rollen. Zijn zangcarrière werd belangrijker en zijn samenwerking met Heinz Rühmann in Auf der Reeperbahn nachts um halb eins[5] was zeer succesvol. In 1956 was hij te zien in de belangrijke film Vor Sonnenuntergang. In 1957 speelde hij zijn laatste toneelrol. Albers, die bekend stond als rokkenjager en vanwege zijn ongepaste gedrag en massieve ego veel vijanden had, slaagde er toen niet meer in zijn al langer durende alcoholverslaving te verbergen.

Na de oorlog woonde Hans Albers meestal, vanaf 1946 doorgaans weer met zijn levensgezellin Hansi Burg, in zijn (reeds in 1935 of 1936 gekochte) villa te Garatshausen, gemeente Feldafing, in Beieren.

Op 68-jarige leeftijd, in februari 1960, kwam Hans Albers tijdens een musicaluitvoering te Wenen ten val op het toneel. Hij raakte daarbij zwaar gewond. Albers overleed als gevolg daarvan bijna een half jaar later in een sanatorium te Kempfenhausen, gemeente Berg aan het Starnbergermeer in Zuid-Duitsland. Na zijn dood werd hij gecremeerd, en een urn met daarin zijn as werd op een begraafplaats te Hamburg bijgezet. Hansi Burg erfde, na een gewonnen rechtszaak, de villa en Albers' banktegoed, en liet deze na haar eigen dood in 1975 na aan de deelstaat Beieren en aan een zorginstelling ten bate van meervoudig gehandicapten.

Zie de categorie Hans Albers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.