Gebruiker:Vincentvand/Kladblok

Nicole Van Goethem Nicole Van Goethem ( Antwerpen, 31mei 1941- Aldaar,3maart 2000) was een Belgische animator, tekenares, illustratrice en cartoonisten. Haar animatiefilm “een griekse tragedie” won in 1987 onder weer de Oscar voor beste korte animatiefilm.

Biografie

Nicole Van Goethem groeide op in Antwerpen. Als kind ging ze naar Les filles de Marie een Franstalige meisjesschool in Antwerpen. Waar ze gekend stond als een buitenbeentje. Haar middelbaar bracht ze door op Technisch Instituut, Sint-Maria in Antwerpen, waar ze sierkunst studeerde. Na haar middelbare school besloot ze dwarsfluit te studeren aan het conservatorium in Antwerpen. Tijdens haar studie werd ze lid van een barok ensemble Consortium Antiquum. In 1965 besloot ze een jaar te reizen naar Spanje en Marokko. Toe ze terug kwam werkte ze in diverse bars en cafés in het Antwerpse. Tijdens die jaren was ze creatief niet actief. In deze jaren begon ze een relatie met haar partner Rudi Renson. In 1971 organiseerde ze een tentoonstelling van hout gescupltuurde beeldjes deze maakte ze samen met een vriendin. Van 1974 tot 1978 was ze werkzaam als illustratrice bij het feministische magazine “Mimo”. Dezelfde tijd ontwerpte ze affiches voor internationale vrouwendag in opdracht van VOK (Vrouwen overleg Komite). Haar werk bezorgde haar in 1979 de prijs voor vrouwencartoons. 1974 werkte Nicole Van Goethem twee jaar in parijs, als inkleurster voor de animatiefilm “Tarzoon , shame of the jungle” van Cartoonist Picha. Ze leerde Picha kennen een paar jaar eerder tijdens een wedstrijd in Brussel. Dit was ook de eerste aanraking voor Nicole Van Goethem met animatie. In 1977 werkt ze opnieuw voor Picha, dit keer aan de animatiefilm “The Missing Link”. Tijdens het maken van “the Missing” link verbleef ze tijdelijk in Brussel. In deze periode werkte ze aan verschillende animatieprojecten, zoals verscheidene films van Tony Cuthbert en de pilootaflevering van the Snorkels, deze werd echter nooit uitgezonden. In 1984 werkte Van Goethem als inbetweener aan de eerste langspeel animatiefilm van Vlaanderen, geregisseerde door Jef Cassiers. Na haar samenwerking met Picha, nam ze de beslissing om zelf aan animatie te beginnen en begon ze met het schrijven van scripts die aan de basis zouden liggen van haar korte animatiefilms ( een Griekse tragedie, Vol Van Gratie en L.A.T). hoewel het schrijven plaats vond in 1977 zou het nog tot 1980 duren voor ze terug begon te werken aan het script van een Griekse tragedie. Tussen 77 een 80 moest Van Goethem noodgedwongen terug gaan werken in het nachtleven. In 1980 krijgt ze van de filmcommissie de goedkeuring door te gaan met haar film. De productie van haar eerste kort film “Een Griekse tragedie” begin in 1983, er werd anderhalf jaar aan gewerkt met ongeveer twaalf personen.de film werd voltooid in januari 1985. De zes minuten durende korte film gaat over drie kariatiden die een tempel rechthouden, maar hun werk is te vergeeft aangezien deze steeds verder af brokkelde. De film werd geselecteerd voor het filmfestival van Annecy. Waar hij de Grande prix won en de prijs van het publiek. Een jaar erna kreeg ze een Gouden Aar in het Spaanse Valladolid. Op 30 maart 1987 was de film een van de 5 geselecteerde voor de Oscar voor beste korte animatiefilm. Een “Griekse tragedie” won diezelfde avond nog de Oscar. Deze werd aan de producenten Linda Van Tulden en Willem Thijssen overhandig door Tom Hanks en Bugs Bunny. Zij tevens presenteerde ook de genomineerde in deze categorie. Dit maakt van Nicole Van Goethem, de eerste en enig Oscarwinnaar van België. De Oscar verwerfde haar bekendheid in binnen en Buitenland. kort na haar winnen van de Oscar win betekende die niet veel voor Van Goethem,. Later zou ze op haar stappen terug komen en tevreden zijn met haar Oscar. Door de vele prijzen die ze kreeg van haar eerste film stroomde het werk binnen. In 1986 begon ze het boek Onze Sociale Zekerheid te illustreren voor Josse Van Steenberge. Dit is de eerste in een reeks van samenwerkingen tussen Nicole Van Goethem en Josse Van Steenberge. Tevens illustreert ze ook voor de krant De Morgen in deze periode. Verder regisseerde ze ook nog de film “Human Rights Article 13( 1988), The Spectator”, en kleinere filmprojecten voor volksverzekeringen. Door al deze aandacht kreeg Nicole Van Goethem in 1987 als eerste vrouw een solo tentoonstelling in het MUKHA te Antwerpen. De tentoonstelling was getiteld Nicole Van Goethem – Drawing the Film, ze liep van 12 december 1987 tot 7 februari 1988. De tentoonstelling was ook te zien in diverse plaatsen in ons land, Amsterdam en Canada. De catalogus van de tentoonsteling werpt gepubliceerd met de titel Storyboard. Nicole Van Goethem, of hoe belandt een oscar in oud-Antwerpen?.

In 1987 begint ze aan haar tweede auteursfilm, deze heet “Vol Van Gratie”. Het gaat over een klooster van nonnen, die in een seksshop. Dildo´s aanzien voor kaarsen en in extase geraken door de geur. De film was minder een succes dan een Griekse tragedie. De tien jaar erna illustreerde Van Goethem vooral boeken. Ze was vooral bezig al animatiefilmmakster en illustratrice. Veel van de projecten die Van Goethem aan neemt zijn vaak maatschappelijk geëngageerd. Ze illustreerde ook boeken voor politica Leona Detiège, Josse van Steenberge. Ze werkt ook voor verschillende magazine en tijdschriften, zoals feeling, de brakke hond en het tijd schrift voor ruimtelijke orde en stedenbouw. Ook illustreerde ze voor een Campagne van de Antwerpse politie. Verder ontwierp ze nog postkaarten en kalenders voor diverse ondernemingen, bedrijven en verengingen. De laatste ten jaar van haar leven begon ze net werken aan haar derde auteursfilm. L.A.T die gaat over de lat relatie tussen een schilder en zijn vrouw. De reden dat het zo lang duurde om lat te maken komt omdat ze veel opdrachten aan aanbiedingen kreeg de laatste tien jaar. Ook gaf ze in een interview in 1988 dat ze last heeft van faalangst. Wanneer LAT bijna klaar zou zijn. Bezwijkt en overlijd Nicole Van Goethem. In Antwerpen op 3 maart 2000. Ze was 58 jaar oud. Ze werd begraven in het Schoonselhof in Antwerpen. Twee jaar na haar door word L.A.T uit gebracht met de stemmen van An Nelissen en Manou Kersting. De stemmen werden opgenomen in het Antwerpse dialect. De film werd afgewerkt door haar partner Rudi Renson. De film verscheen op het film festival van Annecy. Na haar dood, in 2003 verscheen het boek Getekend. Nicole Van Goethem. In 2006 verschenen er twee solo tentoonstellingen Nicole Van Goethem, het ANDER werk ,Nicole van Goethem 1941-2000 Animatiefilms & Grafisch werk. Beide tentoonstellingen vonden in Antwerpen plaats.in Antwerpen plaats.in 2020 besloot het MUKHA, opnieuw een solo tentoonstelling aan haar te wijden. De tentoonstelling kreeg de tittel Nicole Van Goethem, tekeningen, animatie en een oscar.