- Sms: De kijker stuurt een sms premium charged bericht naar een sms-nummer, meestal een short code. De syntaxis van de sms bestaat meestal uit een aantal kenletters die staan voor iemand of iets, bijvoorbeeld de naam van de favoriete kandidaat of zijn/haar nummer van optreden. Soms moet voor die kenletters nog een codewoord staan, dat meestal aangeeft aan de sms-centrale voor welk televisieprogramma de stem bedoeld is. In sommige gevallen krijgt de stemmer nog een smsje terug waarop vermeld of de stem geslaagd is of niet. Stemmen met sms kost meestal rond de € 0,75 (België) à € 1,30 (Nederland).
- Telefoon: De kijker belt naar een informatienummer waarbij hij direct te horen krijgt of de stem al dan niet geregistreerd is. Deelnemers waarvoor gestemd kan worden hebben over het algemeen een verschillend telefoonnummer, alhoewel het ook mogelijk is dat de kijker door middel van een menu zijn keuze door moet geven. Een telefoonstem kost meestal rond de € 0,50 (België) à € 1,30 (Nederland).
- Digitale televisie: Stemmen via digitale televisie is betrekkelijk simpel, de kijker drukt op een bepaalde knop (meestal de beruchte "rode knop") en krijgt een lijste te zien van de stemmogelijkheden. Wanneer hij zijn keuze gemaakt heeft bevestigt hij die en zijn stem is een feit. Stemmen via digitale televisie is meestal even duur als een stem met telefoon of sms (meestal ongeveer € 0,50 in België en € 1,30 in Nederland). Digitale televisie is echter aan een opmars bezig en is nog niet wijdverspreid.
- Computer: De kijker surft naar een site waarop hij door middel van een formulier zijn stem kan uitbrengen. Een computerstem is bijna altijd volledig gratis.
- Briefkaart: De kijker koopt in een postkantoor een briefkaart en vult hierop de naam van de kandidaat in. De briefkaart wordt vervolgens naar de betreffende omroep gezonden. De kosten van een briefkaart zijn even hoog als die van een postzegel of iets hoger. In tegenstelling tot de andere methodes krijgt de kijker geen bevestiging dat zijn stem ontvangen is en wordt de stem handmatig geregistreerd. Sinds de introductie van het televoten per telefoon (midden jaren 80) is deze methode in Nederland en Vlaanderen in onbruik geraakt. Briefkaarten werden tot in de jaren 90 nog wel gebruikt om in contact te komen met omroepen voor bijvoorbeeld prijsvragen.
- Elektriciteitsnet: In de Sovjet-Unie en het voormalig Oostblok werd destijds een andere vorm van televoting toegepast: stemmen via het elektriciteitsnet. Deze methode werd bijvoorbeeld tijdens verschillende edities van het Sopot Festival gehanteerd. Het principe is eenvoudig: bij de start van de liedjeswedstrijd moeten alle kijkers verplicht hun lichten doven. Vinden ze een liedje leuk, dan steken ze hun belichting terug aan. De elektriciteitsmaatschappij geeft dan door op welke momenten de elektriciteit piekte en zo kan een winnaar worden aangeduid. Deze methode is uiteraard onbetrouwbaar en weinig accuraat.
- Geluidsmeter: Een andere onbetrouwbare, maar zeker bij o.a. dorpswedstrijden zeer populaire manier van televoting is om te werken met een geluidsmeter. Hoe harder het publiek klapt, gilt of tiert, hoe beter het voor de kandidaat is.
