Gebruiker:Rich4610/Kladblok

Mee bezig Aan deze pagina of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

Simon Moulijn

Simon Moulijn (Rotterdam, 20 juli 1866 – Den Haag, 2 november 1947) was een Nederlandse kunstschilder, tekenaar, graficus en auteur. ==

Levensloop

Geboren als zoon van de fabrikant en koopman Simon Moulijn Sr. en diens tweede echtgenote Magdalena Maria Johanna Walter volgde Simon Moulijn na 1882 ondanks aanvankelijke weerstand van zijn ouders een opleiding aan de Rotterdamsche Academie voor Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen. Vanaf 1885 studeerde hij aan de Rijksacademie voor beeldende kunsten in Amsterdam. Daar leerde hij andere kunstenaars uit die tijd kennen zoals Ferdinand Hart Nibbrig, Richard Roland Holst en Isaac Israels. Na het voltooien van zijn opleiding in 1887 volgde er een periode van zoeken in artistiek opzicht en ook naar een adequate woonomgeving. Hij woonde en werkte o.a. in Drenthe, Rotterdam, Den Haag, De Steeg (waar hij een atelier deelde met Edzard Koning) en Renkum. Op 12 maart 1902 trouwde S. Moulijn met de op 19 november 1877 geboren dichteres Hester Henriëtte Jacoba Haitsma-Mulier. Het jonge paar vestigde zich in Laren (NH), waar toen reeds veel kunstenaars en studiegenoten van Moulijn woonden. In 1903 liet hij naar eigen ontwerp het huis d’Eglantier bouwen. In 1904 en 1908 werden twee zoons geboren. In 1917 werd S. Moulijn docent aan de Rotterdamsche Academie voor Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen en het gezin verhuisde naar Den Haag. Van 1935 tot 1944 woonde en werkte Moulijn in Wassenaar. In 1946 ging het echtpaar inwonen bij hun oudste zoon in Den Haag. S. Moulijn overleed op 2 november 1948.

Werk

De periode van zoeken na het verlaten van de Academie werd sterk beinvloed door het Symbolisme van de belgische filosoof Maurice Maeterlinck. Moulijn zelf schrijft hierover in het jaar 1913: “zijn mystiek bracht mij er ook toe de natuur op een barbaarsche manier te vervormen” [1]. Hoewel het symbolisme ook in later werk vaak doorschemert, begint S. Moulijn omstreeks 1893 – 1894 zich in een duidelijk eigen stijl en beeldspraak uit te drukken. De eenmansexpositie van Moulijn in het Hotel de l’Art Nouveau van S. Bing in Parijs (1895) was een eerste groot sukses. Telkens weer op zoek naar nieuwe inspiratie reisde Moulijn veel. Hij werkte o. a. in Drenthe, Noord-Brabant, Zuid-Limburg, Gelderland en Zeeland. Hij reisde ook naar het buitenland en werkte in Duitsland (o. a. Monschau en Holzhausen in 1905, Todtnau in 1922), in Zwitserland (o. a. Kandersteg ten dele samen met Jan Eisenloeffel in 1926), in Italie (o. a. Tivoli en Frascati in 1911, Florence in 1938), in Luxemburg (Beaufort in 1913), in Frankrijk (o. a. Fontainebleau in 1930, Versailles in 1930 en 1934, Neuilly in 1931, de abdij van Royaumont en andere plaatsen aan de rivier de Oise 1939). Deze reizen vonden hun neerslag in een groot aantal schilderijen, tekeningen en lithografiën. Altijd was er weer de fascinering, die het landschap met zijn verschillende stemmingen op Moulijn uitoefende. Uit de diverse landschappen, die hij weergeeft, komt een van de belangrijkste eigenschappen van Moulijn "als schilder van de romantische eenzaamheid" [2] naar voren. Zijn liefde voor de natuur komt eveneens in de veelvuldige weergave van bos als landschap tot uitdrukking.

Vanaf 1893, toen zijn eerste litho’s ontstonden, speelde de steeds intensievere bemoeienis met de lithografie een belangrijke rol in het werk van Moulijn. Ook in de lithografie zijn het de veelal verstilde landschappen, vergezichten, bossen en parken, die de hoofdrol spelen. Zijn œuvre omvat 189 lithos. Daarbij komen diverse ontwerpen van boekbanden, illustraties in de sprookjesboeken van de schrijfster Marie Marx-Koning, ex-librissen, tekeningen, etsen, houtsneden en gebruiksgrafiek.

Publicaties en Lidmaatschappen

Behalve een groot aantal artikelen in tijdschriften en catalogi heeft Moulijn als auteur twee grotere publicaties op zijn naam staan: “De lithografische prentkunst” (1918) en “De eerste jaren van de lithografische prentkunst in Nederland”(1927). In 1910 richtte hij samen met F. Hart Nibbrig in Laren “de Laarder schilderschool” op. In 1911 was Moulijn mede-oprichter van de “Vereeniging tot Bevordering der Grafische Kunst” en werd hij secretaris van de vereniging.

Gedurende vele jaren was hij nauw betrokken bij de organisatie van belangrijke tentoonstellingen van Nederlandse grafiek in binnen- en buitenland (o. a. Leipzig 1914 en Brighton 1920).

Moulijn was Erelid van de Vereniging tot Bevordering der grafische Kunst, werkend lid van de Maatschappij Arti et Amicitiae te Amsterdam, werkend lid van Pulchri studio te ’s-Gravenhage, lid van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde te leiden.

Werk in openbare collecties (selectie)

Drents Museum in Assen.

Het complete prentwerk van Moulijn werd in 1926 door vrienden aan het Rijksprentenkabinet geschonken. Werken van Moulijn zijn aangekocht door museum Boymans van Beuningen te Rotterdam, het Kröller-Müller museum op de Hoge Veluwe, het Centraal museum te Utrecht, het Dordrechts museum, het British Museum te London, de Bibliothèque Nationale te Parijs en de Albertina te Wenen. Het Gemeente museum in Den Haag kocht behalve werken van Moulijn ook diens grote collectie van lithografien, die een overzicht geeft over de geschiedenis van de lithografie in Nederland en Frankrijk.

Publicaties over S. Moulijn en Onderscheidngen

Publicaties over S. Moulijn

Door Marie Metz-Koning in Elseviers Maandschrift 1904, door J. Everts in Onze Kunst, Juli 1906, door H. P. Bremmer in een afzonderlijk Moulijn-Nummer van Beeldende Kunst, Juli 1926, door A. M. Hammacher in Elsevier’s in 1934.

Moulijn wordt vermeld in S. J. Mak van Waay “Lexicon van Nederlandsche schilders en beeldhouwers 1870 – 1940, Amsterdam 1944 en Pieter A. Scheen “Lexicon Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1750-1950”, Den Haag, 1969

Onderscheidingen

1915 Panama-Pacific International Exposition in San Francisco: Bronzen medaille

1923 Tentoonstelling van Nederlandsche beeldende kunstenaars in Amsterdam: Zilveren medaille

1928 Jurylid Olympiade Amsterdam: Zilveren medaille

1934 Budapest: Zilveren Plaquette

1934 Officierskruis van verdienste van Hongarije

1938 Ridder in de orde van Oranje-Nassau

Noten en Bronnen

Noten:

[1] Brief van Moulijn aan de kunstcritica G. H. Marius (Gemeentearchief Den Haag) in “Simon Moulijn 1866 – 1948”

[2] (Algemeen Handelsblad geciteerd in Jan Jaap Heij: “Simon Moulijn als schilder en tekenaar” in “Simon Moulijn 1866 – 1948”

Bronnen:

Simon Moulijn 1866-1948, Uitgave van het Drents Museum, Assen ter gelegenheid van de overzichtstentoonstelling van het werk van Simon Moulijn in 1989, Assen 1989, ISBN 90 70884 22 4

D. V. Nijland, Simon Moulijn, Lithograaf en Schilder, Monografie uit “Beeldende kunstenaars, uitgever Ad Donker, Rotterdam 1946

De Valk Lexicon kunstenaars Laren-Blaricum, [1]

Externe link

Website: s-moulijn.nl met o. a. een uitvoerige levensloop [2]