Gebruiker:Nicovic/Vuurzee (boek)

	Dit is het persoonlijke kladblok van Nicovic.
	Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden. Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen die wat meer van Wikipedia) en mag dus geen onoorbare dingen te bevatten.
	Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren.
	Enkele handige links: Spiekbriefje | Snelcursus Andere testplaatsen: De algemene zandbak | De probeerpagina van de snelcursus | De sjabloonzandbak

Vuurzee is het derde boek van De Poort des Doods serie geschreven door Margaret Weis en Tracy Hickman. Het was gepubliceerd in 1991.

Plot

Vuurzee, het derde deel van De Poort Des Doods, gaat over hoe de wereld van steen, genaamd Abbarach, wordt geëxploreerd door Haplo en Alfred. Haplo wordt door zijn meester naar Abbarach gestuurd, echter de seconde dat hij wilt vertrekken verschijnt Alfred op zijn schip, maar dat remt Haplo niet. Zodra ze de Poort Des Doods ingaan is Haplo vastbesloten om niet flauw te vallen, dit gaat goed tot de realiteit zo raar wordt dat Haplo naar het enige normale gaat, Alfred. Tijdens Haplo's verblijf in Alfred ziet hij de tijd dat Alfred wakker wordt en ziet dat al zijn vrienden, familie en genoten dood zijn, maar hij leeft. Dit heeft zo'n grote invloed op Haplo dat hij tijdelijk niet meer Alfred als vijand kan zien, maar eerder als een persoon, die alleen in een rare wereld staat. Dan, alsof er niks is gebeurd, zijn ze door de poort boven een gigantische poel magma, boven het hart van de wereld van steen.

Af tot hier.

Abarrach, de Wereld van Steen is dat: lava, steen, giftige gassen, en waardevol voedsel dat kan worden gegroeid. De mensen van Abarrach vertrouwen op grote runnen-gevulde stenen pilaren genaamd kolossen voor warmte en niet giftige atmospheer, maar de kolossen zijn langzaam aan het falen voor meerdere jaren. De mensch (mindere rassen) zijn allemaal dood, en de mensen die nog leven hebben veel minder kracht: het meeste van hun magie wordt gebruikt om te overleven.

[[Categorie:Roman uit 1991]]