Wikipedia

Gebruiker:Neushorn/wiu5

< Gebruiker:Neushorn

Bronvermelding Chiropractie

bewerken

Verspreiding van de chiropractie

bewerken

Chiropractie is vandaag de dag in veel landen, zoals de VS, Canada, Engeland, Australië, Nieuw Zeeland en de Scandinavische landen, een bij de wet erkend beroep. De chiropractor heeft daar de status van een zorgverlener in de eerstelijnszorg en heeft een onafhankelijke behandelingsbevoegdheid zoals die van een arts of tandarts. Het is een bewuste keuze om niet binnen andere gezondheidszorg te integreren. Deze keuze geeft spanningen met de andere eerstelijns beroepsgroep. In Nederland en België is chiropractie tot op heden niet op deze wijze officieel door de overheid erkend of gereguleerd.

De wereld Op wereldvlak is de chiropratie, na allopathie en tandheelkunde de derde geneeskunde en deze geneeswijze is vrij en legaal bereikbaar voor 600 miljoen mensen. De Wereldgezondheidorganisatie (WHO) publiceerde in 2005 de richtlijnen betreffende de inhoud van de basisopleiding chiropratie en de veiligheidsvoorschriften voor de praktijk omdat chiropratie wereldwijd de meest gebruikte vorm is van manuele therapie. De WHO stelt dat chiropratie perspectieven biedt voor een kostefficiënte behandeling van zenuw-, spier- en gewrichtsdisfunctie als antwoord op de enorme toename van die gezondheidsproblemen.

Europa In 1932 hebben Engelse, Zwitserse en Belgische chiropractors verenigingen, de Europese Vereniging van Chiripractors, The European Chiropractors' Union opgericht (ECU).[1] In 2007 zijn er verenigingen uit 18 Europese landen aangesloten. In Engeland bevindt zich de eerste Europese chirorpractoren opleiding van Europa.(ref koppelen) Deze opleiding heeft een volledige academische erkenning. Hierdoor kunnen de afgestudeerden titels dragen zoals; ...

De Europese Unie Het Europees Parlement wordt geconfronteerd met de tegenstrijdige toestand, waarin een gezondheidspracticus die in één land officieel erkend wordt, in een ander land van de Europese Gemeenschap aangeklaagd kan worden voor het onwettig uitoefenen van geneeskunde. Dit is in strijd met het verdrag van Rome. Al voor 1993 is men begonnen aan het project over de “Regeling van de Alternatieve Geneeswijzen” van Paul Lannoye. De naam is in de tijd veranderd in 'Het Statuut van de niet-conventionele Geneeswijzen'. Dit project resulteerde in 1997 in een akkoord stemming van Het Europees Parlement. Het Europees Parlement vraagt zodoende aan de Commissie zich te engageren voor de verdere ontwikkeling van de erkenning van de niet-conventionele geneeswijzen.[2] Hiervoor sticht de Europese Commissie COST B4 (European Cooperation in the field of Science and Technologie[3]), om het wetenschappelijk werk omtrent de niet-conventionele geneeswijzen te verzamelen. Het eindrapport hiervan werd in juni 1998 aangeboden. Er moet stelling genomen worden over "De evaluatie van de doeltreffendheid, van de veiligheid en het toepassingsgebied van de niet-conventionele therapieën, rekening houdend met hun preventieve rol en de mogelijkheden van een individuele en holistische benadering van de gezondheid.” De commissie voor Sociale vraagstukken over Gezondheid en Gezin aanvaardt, op 4 november 1999, tijdens een Plenaire Vergadering van de Europese Raad in Straatsburg, een Resolutie over het statuut van de niet-conventionele geneeswijzen. Deze beslissing werd genomen door meer dan 40 landen die lid zijn van de Europese Raad. Dit geeft de ruimte om niet-conventionele geneeswijzen in Europa te legaliseren. In september 2006 bracht de Europese Commissie het Cost B13 rapport uit waarin wordt geduid dat manipulatie van de wervelzuil moet overwogen worden als behandelingsvorm, zowel bij acute als bij chronische lage rugpijn.[4]

Chiropractie in België In 1923 vestigde de eerste chiropractor, Jules Gillet, zich in België. Daarna volgden zijn twee zonen, Marcel en Henri. Vanaf 1925 vestigden zich in België steeds meer chiropractors, die allen een volledige opleiding aan universiteiten in de Verenigde Staten volgden. Henri Gillet werd de eerste voorzitter van de in 1946 opgerichte vereniging van Belgische chiropractici.[5] De toelatingseisen: diploma chiropractor. Doordat chiropractoren hun opleidingen in het buitenland volgden is hun beroep onafhankelijk en specifiek gebleven. In april 1999 wordt een wetsvoorstel van de Minister van Volksgezondheid, de heer Marcel Colla goedgekeurd. Deze wet groepeert de beroepen, homeopathie, acupunctuur, chiropractie en osteopathie die hij wil erkennen. Deze kaderwet beschrijft de stappen die genomen moeten worden om deze niet-conventionele geneeswijzen te regulariseren. Enkele medici hebben in de aanloop naar deze wet in 1998 fel gereageerd.[6] Het uitbrengen van hun rapport heeft het aannemen van de wet niet tegengehouden. In een volgende stap in 2000 beslist Minister Magda Aelvoet dat enkele beroepsorganisaties van deze in de wet van Colla te erkennen om de autoriteiten een basis te geven voor onderhandelingen. Bij Koninklijk Besluit op 10-02-2003 erkent de opvolger van M. Aelvoet, Jef Tavernier deze beroepsverenigingen. Dit wordt op 11-5-2003 tot een wet bekrachtigd. De beroepsverengingen zorgen dat hun statuten voldoen aan de regels die de Belgische wet stelt. Op 3 oktober 2007 is Syndicat belge de la Chiropractie - Belgisch Syndicaat van Chiropraxie, beroepsvereniging gevestigd te Brussel. Als beroepsvereniging bekrachtigd door de Raad van State.[7] Vergoedingen; Naar aanleiding van de publicatie van deze wet van M Colla, in het Belgisch Staatsblad, namen verschillende mutualiteiten het initiatief om een "symbolische" terugbetaling ter beschikking te stellen van gemiddeld 5 behandelingen jaarlijks per patiënt en gemiddeld 25% van de prijs van een gewone consultatie. Het RIZIV (Rijksinstituut voor Ziekte en Invaliditeit) komt hier niet tussen. In het Belgisch Syndicaat van Chiropraxie zijn op in oktober 2007 ……Chiropractors aangesloten die voldoen aan de eisen die deze beroepsvereniging.

bewerken
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Neushorn/wiu5&oldid=67386665"