Gebruiker:Mark Heddema/Kladblok
Léa Drucker is een Franse actrice, geboren op 23 januari te Caen .
Léa Drucker | ||||
---|---|---|---|---|
Léa Drucker in 2013
| ||||
Algemene informatie | ||||
Geboren | 23 januari 1972 | |||
Geboorteplaats | Caen | |||
Land | Frankrijk | |||
Werk | ||||
Beroep | Actrice | |||
|
Ze won de César voor beste actrice voor haar rol in Jusqu'à la garde bij de 44ste Césaruitreiking in 2019.
Biografie bewerken
Léa Dorothy Irène Drucker is de oudste dochter van Jacques Drucker, hoogleraar geneeskunde (wiens ouders, geboren in Oostenrijk-Hongarije, in 1925 in Frankrijk aankwamen en in 1937 werden genaturaliseerd)[1] en van Martine Le Cornec, ex-lerares Engels aan het Lycée Émile-Littré in Avranches, het Collège Le Clos Tardif in Saint-James, en aan het Lycée de l'Europe in Duinkerke. Haar moeder bezit sinds 2008 ook een kunstgalerie in Vains, genaamd 'Galerie-mlc'.[2]
Léa Drucker is de nicht van televisiepresentator Michel Drucker, M6-oprichter Jean Drucker, en van journaliste Marie Drucker.[2]
Ze bracht haar jeugd met haar gezin door in de Verenigde Staten tussen Washington D.C., Boston en de Chausey-eilanden.[3] Het was tijdens deze tijd dat ze haar passie voor schaatsen ontdekte.
Maar haar werkelijke roeping ontdekte zij pas echt in 1987, toen ze deelnam aan de theaterclub van het Lycée Molière in Parijs.[4] Catégorie:Article à référence nécessaire
Carrière bewerken
Léa Drucker heeft acteerlessen gevolgd aan de École de la rue Blanche. Édouard Baer hielp haar ook door haar aan te nemen als columnist bij Radio Nova.[2] Haar carrière als theateractrice nam in 1999 een grote vlucht in klassieke toneelstukken (waaronder Le Misanthrope, geregisseerd door Roger Hanin) of hedendaagse toneelstukken (zoals Blanc, van Emmanuelle Marie, geregisseerd door Zabou Breitman en Matthieu Le Bihan, een toneelstuk waarin ze de jongere zus van Isabelle Carré speelt).
Ze verscheen in een paar tv-films en tv-series zoals Colis d'oseille in 1993 en Anne Le Guen in 1995.[3]
Haar filmdebuut maakte ze in 1991 in de film La Thune van Philippe Galland.
In 2001 werd ze genomineerd voor de 26ste Césaruitreiking voor haar rol in Chaos van Coline Serreau.
In 2002 speelde ze haar eerste hoofdrol in een bioscoopfilm met Papillons de nuit, geregisseerd door John Pepper.
In 2012 komen Léa Drucker en Thomas Gilou elkaar weer tegen als ze in zijn film La Vérité si je mens ! 3 speelt. Het is dan 17 jaar na een van haar eerste rollen in Raï, ook een film van Thomas Gilou.
Ze leidt een carrière waarin film, televisie en theater elkaar afwisselen.
Van 2015 tot 2017 speelde ze de rol van psychiater van de DGSE (een instituut vergelijkbaar met de Amerikaanse CIA) in de serie Le Bureau des legendes.
In 2019 won ze de César voor beste actrice voor haar rol in Jusqu'à la garde.
Van 2019 tot 2022 speelt ze de rol van een astrofysicus bij de IRAM (Institut de radioastronomie millimétrique) in de serie War of the Worlds.
In 2022 speelde ze de rol van Nathalie in de film Close, die de hoofdprijs won op het Filmfestival van Cannes 2022.
Privéleven bewerken
Léa Drucker heeft een geregistreerd partnerschap met regisseur Julien Rambaldi. Samen hebben ze een dochter genaamd Martha, geboren op 11 juli 2014.
Filmografie bewerken
Bioscoop bewerken
Speelfilms bewerken
- 1991: La Thune van Philippe Galland: de beste vriendin van Edwige
- 1992: Tableau d'honneur van Charles Nemes: Solange
- 1995: Raï van Thomas Gilou
- 1997: Assassin(s) van Mathieu Kassovitz: Léa
- 1997: Bouge ! van Jérôme Cornuau: Nathalie
- 1998: L'Annonce faite à Marius van Harmel Sbraire: Brigitte
- 1999: Mes amis van Michel Hazanavicius: Gilda
- 1999: Peut-être van Cédric Klapisch: Clotilde
- 1999: Un pur moment de rock'n roll van Manuel Boursinhac: Florence
- 2001: Chaos van Coline Serreau: Nicole
- 2002: Papillons de nuit van John Pepper: Roberta
- 2002: Trois zéros van Fabien Onteniente: Debby
- 2002: Filles perdues, cheveux gras van Claude Duty: Coraline
- 2002: Dans ma peau van Marina de Van: Sandrine
- 2003: Bienvenue au gîte van Claude Duty: Agnès
- 2004: Narco, van Tristan Aurouet en Gilles Lellouche: één van de tweeling-schaatsters
- 2005: Dans tes rêves van Denis Thybaud: Jenny
- 2005: Akoibon van Édouard Baer: de touriste
- 2005: Virgil van Mabrouk El Mechri: Margot
- 2006: L'Homme de sa vie van Zabou Breitman: Frédérique
- 2006: Les Brigades du Tigre van Jérôme Cornuau: Léa
- 2007: Tel père telle fille van Olivier de Plas: Alice
- 2008: Coluche: L'Histoire d'un mec van Antoine de Caunes: Véronique Colucci
- 2008: Le Bruit des gens autour van Diastème: Kate
- 2009: Cyprien van David Charhon: Héléna
- 2010: Pièce montée van Denys Granier-Deferre: Hélène
- 2010: Les Meilleurs Amis du monde van Julien Rambaldi: Mathilde
- 2010: Pauline et François van Renaud Fély: Catherine
- 2012: La Vérité si je mens ! 3 van Thomas Gilou: Muriel Salomon
- 2012: Je me suis fait tout petit van Cécilia Rouaud: Ariane
- 2013: Le Grand Méchant Loup van Nicolas et Bruno: Patricia
- 2013: Je suis supporter du Standard van Riton Liebman: Martine
- 2014: La Chambre bleue van Mathieu Amalric: Delphine Gahyde
- 2015: Arrêtez-moi là van Gilles Bannier: Louise Lablache
- 2016: Des nouvelles de la planète Mars van Dominik Moll: Myriam
- 2017: Jusqu'à la garde van Xavier Legrand: Myriam Besson
- 2017: Les Grands Esprits van Olivier Ayache-Vidal: Caroline
- 2018: Place publique van Agnès Jaoui: Nathalie
- 2019: Synonymes van Nadav Lapid: de frans lerares
- 2019: Roxane van Mélanie Auffret: Anne-Marie
- 2019: Je promets d'être sage van Ronan Le Page: Sybille
- 2019: La Sainte Famille van Louis-Do de Lencquesaing: Marie
- 2019: Deux van Filippo Meneghetti: Anne
- 2020: C'est la vie van Julien Rambaldi: Manon Laval
- 2021: Chère Léa van Jérôme Bonnell: Harriet
- 2022: Adieu Paris van Édouard Baer: de hulpverleenster
- 2022: Petite Solange van Axelle Ropert: Aurélia Maserati
- 2022: Le Monde d'hier van Diastème: Elisabeth de Raincy
- 2022: Incroyable mais vrai van Quentin Dupieux: Marie
- 2022: Les Femmes du square van Julien Rambaldi: Hélène
- 2022: Couleurs de l'incendie van Clovis Cornillac: Madeleine Péricourt
- 2022: Close van Lukas Dhont: Nathalie
Korte films bewerken
- 1994: Putain de porte van Jean-Claude Flamand-Barny en Delphine Quentin
- 1995: Ah les femmes van Nicolas Hourès: Emmanuelle
- 1996: 2 minutes 36 de bonheur van Tristan Aurouet en Gilles Lellouche
- 1998: A tout de suite van Douglas Law
- 2002: Concours de circonstance van Mabrouk El Mechri
- 2003: Pourkoi... passkeu van Tristan Aurouet en Gilles Lellouche: Elle
- 2004: Illustre inconnue van Marc Fitoussi: de kapster
- 2004: À quoi ça sert de voter écolo ? van Aure Atika: Camille
- 2004: Du bois pour l'hiver van Olivier Jahan: de vrouw van Paul
- 2006: 2 filles van Lola Doillon
- 2007: J'ai plein de projets van Karim Adda: de vrouw bij de deur
- 2007: Faits divers van Bill Barluet: Marie
- 2008: Animal singulier van Hélène Guétary: Suzanne
- 2009: Jeanine ou mes parents n'ont rien d'exceptionnel van Sophie Reine: de moeder
- 2013: Avant que de tout perdre van Xavier Legrand: Miriam
Geanimeerde speelfilms bewerken
- Verwacht in 2023: Mars Express door Jérémie Périn
Televisie bewerken
Televisiefilms bewerken
- 1993: Colis d'oseille van Yves Lafaye: Alice
- 1994: Le Misanthrope van Yves-André Hubert: Éliante
- 1997: Et si on faisait un bébé ? van Christiane Spiero: Lil
- 2006: La Blonde au bois dormant van Sébastien Grall: Estelle Fénelon
- 2007: Divine Émilie van Arnaud Sélignac: Émilie du Châtelet
- 2010: À vos caisses van Pierre Isoard: Marie-Jo
- 2011: Jeanne Devère van Marcel Bluwal: Jeanne Devère
- 2012: Crapuleuses van Magaly Richard-Serrano: Pascale
- 2014: Au nom des fils van Christian Faure: Odile Chasseuil
- 2014: Des roses en hiver van Lorenzo Gabriele: Elsa
- 2015: Pierre Brossolette ou les passagers de la lune van Coline Serreau: Gilberte Brossolette
- 2017: La Consolation van Magaly Richard-Serrano: Gigi
- 2020: Vulnérables van Arnaud Sélignac: Elsa
Televisieseries bewerken
- 1992: Chien et chat, aflevering Chien et chat van Philippe Galland: kassière
- 1995-1998: Anne Le Guen van Daniel Janneau, Stéphane Kurc en Alain Wermus, vier afleveringen: Louise Le Guen
- 2000: Duelles, aflevering C'est lui van Laurence Katrian: Adriane Roux
- 2000: Avocats et associés, aflevering Tractations van Denis Amar: lerares Martine Mérieux
- 2001: Avocats et associés, aflevering L'Ogresse van Philippe Triboit: lerares Castor
- 2002: Fabien Cosma, aflevering Le Poids d'une vie van Franck Apprédéris: Valérie
- 2005-2006: Kaamelott van Alexandre Astier, afleveringen La Blessure mortelle en La Réponse: de fee Morgane
- 2009: L'une chante, l'autre aussi van Olivier Nicklaus (documentaire): haarzelf
- 2009: Suite noire (collectie): Envoyez la fracture van Claire Devers: Nora
- 2015-2017: Le Bureau des légendes van Éric Rochant: dokter Laurène Balmes
- 2019-2022: La Guerre des mondes (War of the Worlds): Catherine Durand
Animatieseries bewerken
- 2016: Blaise, gecreëerd door Dimitri Planchon, geregisseerd door Jean-Paul Guigue, dertig afleveringen[5]: de moeder [6]
- 2018-2020: 50 Tinten Grieken door Jul: verschillende stemmen
Theater bewerken
- 1994: Le Misanthrope van Molière, geregisseerd door Roger Hanin
- 1994: Lysistrata van Aristophane, geregisseerd door Samuel Serreau-Labib
- 1995: Le Projet van Gilles Dyrek, Frédéric Hulné, Arnaud Lemort en Philippe Vieuxort, geregisseerd door Gilles Dyrek, tour
- 1995: Le Mot van Victor Hugo, geregisseerd door Xavier Marcheschi
- 1995: El Burlador de Sevilla y convidado de piedra van Tirso de Molina, geregisseerd door Jean-Louis Jacopin
- 1996: Plaidoyer pour un boxeur van Marcia Romano, geregisseerd door Serge Brincat, Le Jeune Théâtre National, Paris, La Ferme du buisson, Noisiel
- 1996: Les Vilains van Marjorie Nakache naar Ruzzante, geregisseerd door Marjorie Nakache, Théâtre de Stains
- 2000: Extrême Nudité van Christiane Liou, geregisseerd door Hans-Peter Cloos, Théâtre Essaïon
- 2000: Danny et la grande bleue van John Patrick Shanley, geregisseerd door John R. Pepper, Le Proscenium, Paris, Festival off d'Avignon
- 2001: Danny et la grande bleue van John Patrick Shanley, geregisseerd door John R. Pepper, Théâtre Dejazet, Paris
- 2002: Mangeront-ils ? van Victor Hugo, geregisseerd door Benno Besson, Théâtre Vidy-Lausanne, Théâtre des Célestins, Théâtre national de Bretagne
- 2003: Mangeront-ils ? van Victor Hugo, geregisseerd door Benno Besson, Théâtre de Bourg-en-Bresse, Théâtre de la Ville
- 2003: 84, Charing Cross Road van Helene Hanff, geregisseerd door Serge Hazanavicius, Théâtre de l'Atelier
- 2004: Trois Jours de pluie van Richard Greenberg, geregisseerd door Jean-Marie Besset en Gilbert Désveaux, Théâtre de l'Atelier
- 2006: Blanc van Emmanuelle Marie, geregisseerd door Zabou Breitman, Théâtre de la Madeleine
- 2006: La Folle et Véritable Vie de Luigi Prizzoti van Édouard Baer, La Cigale, Paris
- 2007: Le Système Ribadier van Georges Feydeau, geregisseerd door Christian Bujeau, Théâtre Montparnasse
- 2008: Blackbird van David Harrower, geregisseerd door Claudia Stavisky, Théâtre des Célestins, Théâtre des Abbesses
- 2009: Blackbird van David Harrower, geregisseerd door Claudia Stavisky, Théâtre du Nouveau Monde (Montréal).
- 2009: Miam-miam ou le Dîner d'affaires van Édouard Baer, Théâtre Marigny
- 2010: Blackbird van David Harrower, geregisseerd door Claudia Stavisky, Théâtre des Célestins
- 2010: L'Amant van Harold Pinter, geregisseerd door Didier Long, Théâtre Marigny
- 2011: Jeux de scène naar Victor Haïm, geregisseerd door Zabou Breitman voor de Molières 2011, Maison des Arts de Créteil
- 2011: Mer van Tino Caspanello, geregisseerd door Jean-Louis Benoît, Théâtre de l'Atelier
- 2012: Lucide van Rafael Spregelburd, geregisseerd door Marcial Di Fonzo Bo, Théâtre Marigny
- 2012: Demain il fera jour van Henry de Montherlant, geregisseerd door Michel Fau, Festival de Figeac
- 2012-2013: À la française van Édouard Baer, geregisseerd door de auteur, Théâtre Marigny, Théâtre Liberté, tour
- 2013: Demain il fera jour van Henry de Montherlant, geregisseerd door Michel Fau, Théâtre de l'Œuvre
- 2015: Un amour qui ne finit pas van André Roussin, geregisseerd door Michel Fau, Théâtre Montansier, Théâtre de l'Œuvre
- 2016: La Porte à côté van Fabrice Roger-Lacan, geregisseerd door Bernard Murat, tour
- 2016: Un amour qui ne finit pas van André Roussin, geregisseerd door Michel Fau, Théâtre Antoine
- 2017: Cuisine et Dépendances en Un air de famille van Jean-Pierre Bacri en Agnès Jaoui, geregisseerd door Agnès Jaoui, Théâtre de la Porte-Saint-Martin
- 2017: La Vraie Vie van Fabrice Roger-Lacan, geregisseerd door Bernard Murat, Théâtre Édouard-VII
- 2019: La Dame de chez Maxim van Georges Feydeau, geregisseerd door Zabou Breitman, Théâtre de la Porte-Saint-Martin
Onderscheidingen bewerken
Prijzen bewerken
- Globes de cristal 2007: Beste actrice voor L'Homme de sa vie
- 44ste Césaruitreiking: César voor beste actrice voor Jusqu'à la garde
Nominaties bewerken
- Molières 2001: Molière van de theatrale revelatie voor Danny en de grote blauwe
- Molières 2004: Molière van de theatrale revelatie voor 84 Charing Cross Road
- Molières 2016: Molière van de actrice in een privé theatershow voor A love that never ends
- Kristallen bol 2019: Beste actrice voor voogdij
- Internationale perslichten 2019 : Light voor Beste Actrice voor Voogdij
- Molières 2020 : Molière van de actrice in een privé theatervoorstelling voor La Dame de chez Maxim
Decoraties bewerken
- Chevalière de l'ordre des Arts et des Lettres op 12 maart 2019.[7]
Aantekeningen en referenties bewerken
- ↑ (fr) La famille DRUCKER | Mémoire vir(e)tuelle. www.memoire-viretuelle.fr. Geraadpleegd op 6 oktober 2018.
- ↑ a b c Caroline de Bodinat, Léa Drucker, tout vient à point. liberation.fr (5 février 2018).
- ↑ a b http://www.web-libre.org/profil/toli,82.html, Léa Drucker : biographie - Web-Libre. www.web-libre.org. Geraadpleegd op 18 mei 2017.
- ↑ (fr) (19 mai 2017). Léa Drucker. Pure People. Geraadpleegd op 18 mei 2017.
- ↑ (fr) Blaise. ARTE. Geraadpleegd op 18 mei 2017. .
- ↑ Article du site ActuaLitté.com du 2 août 2016.
- ↑ (fr) Nomination dans l'ordre des Arts et des Lettres - hiver 2019. Ministère de la Culture. Geraadpleegd op 2019-6-03. .
Zie ook bewerken
Bibliografie bewerken
- Olivier Pélisson, "J'essaie de simplifier", entretien, Bande à Part, 26 janvier 2018
Categorie:Cinema in Frankrijk
Categorie:Film
Categorie:Franse televisie
Categorie:Theater