Gebruiker:Marc van Impe/Kladblok

Marc Gaston Maria van Impe (Dendermonde,11 december 1950) is een Vlaams journalist die sinds 1 mei 2019 schrijft als senior staff writer voor Medscape/MediQuality. Hij is de zoon van Petrus Camiel van Impe, directeur beleggingen bij Bacob, de bank van de christelijke vakbond, en Frida Verdoodt, huisvrouw en amateur dichter, en is de oudste van zeven kinderen. Hij was getrouwd met Reintje Callebaut (1969-1976), kunstschilder; met Marie-Ange Dhondt (1980-1987); en sinds 1987 met Anne Marie Uyttersprot, neuropsychiater en columniste. Hij heeft twee kinderen met Rein Callebaut , Yourick (°1970) en Irjen (°1972), een dochter met Marie-Ange Dhondt, Alexandra (°1981), en een zoon met Anne Marie Uyttersprot, Marc jr (°1989). Hij is pleegvader van Simon Dhondt (°1993), zoon van Marie-Ange Dhondt.

Carrière

Marc van Impe liep middelbare school (Latijn-Grieks) in het Dendermondse Heilige-Maagdcollege, thans Romerocollege in Dendermonde, en schreef toen in de schoolkrant kritische stukjes over het toen autoritaire beleid. Hij begon in 1969 zijn eerste jaar Rechten aan de UGent. Het nakende vaderschap onderbrak zijn studies en hij begon verschillende jobs, corrector in een uitgeverij, marskramer van groenten en fruit, barman, en tenslotte ambtenaar bij een federaal hypotheekbedrijf CBHK. Ondertussen studeerde hij journalistiek aan het toenmalig Belgisch Instituut voor Journalistiek in Brussel, economie aan Sint-Aloysius Hogeschool (thans EHSAL) en Hedendagse Geschiedenis aan de VUB. In februari 1971 werd hij een van de eerste redacteuren van het weekblad Knack. Datzelfde jaar studeerde hij af aan het Instituut voor Journalistiek. Hij werd bij Knack in totaal zes maal ontslagen en opnieuw aangeworven, om tenslotte na de publicatie van een artikel over de betrokkenheid van de uitgever van Knack bij een illegaal verkavelingsproject in de kustduinen van De Panne, definitief ontslagen te worden. Daarop werd hij in september 1972 persmedewerker op het kabinet van Openbare Werken. In december 1972 werd hij aangezocht door Elseviers Magazine om hun Vlaamse redacteur te worden, gestationeerd in Brussel voor het Vlaams project. Onder hoofdredactie van Henri Schoup schreef hij literaire interviews, reportages en columns over opvoeding en onderwijs. In oktober 1974 stopte het Brusselse bureau. Hij werd free-lance voor Spectator, deed parlementaire verslaggeving voor Gazet van Antwerpen, Het Volk en de Nieuwe Gids, en maakte televisiereportages voor de VRT. Na een korte periode als persrelatie bij de Belgische Petroleumfederatie (1975-76) keerde hij terug naar de journalistiek. Hij werd columnist voor Spectator en was nieuwsredacteur voor de Belgische Wereldomroep. In 1978 ontstond en conflict met de hoofdredactie van Spectator rond een interview met de rector van de KULeuven, Piet De Somer, die voor het eerst melding maakte van de oprichting van "een Vlaams Blok" waarbij ook de studentenvereniging KVHV betrokken was. De leiding van het KVHV legde klacht neer tegen Van Impe en deze werd veroordeeld, nadat de hoofdredactie van Spectator zijn steun weigerde. Ook de VRT verbrak de relatie. Van Impe werd daarop buitenlandredacteur bij het Nederlandse weekblad NieuwsNet (VNU) en schreef daarnaast tal van interviews met Nederlandse en Vlaamse schrijvers, schilders en acteurs. Hij schreef ook culinaire kritieken voor de uitgave Gastronomie in Vlaanderen (1978-1982). In oktober 1980 verdween NieuwsNet van de markt. Van Impe was ondertussen correspondent van de KRO en de Tros (1978-1982) in Brussel en Straatsburg. In februari 1982 werd hij de eerste woordvoerder van Guy Verhofstadt, de kersverse voorzitter van de Vlaamse liberale partij PVV. Na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 1982 nam hij ontslag om hoofdredacteur te worden van de Vlaamse RTL. Dat project werd afgeschoten door de toenmalige christendemocratische partij CVP en de broer van de PVV-voorzitter Dirk Verhofstadt. Van Impe werd correspondent voor de Nederlandse editie van Playboy, hoofdredacteur van de Belgische editie van de Harvard Business Review en gaf advies bij verschillende uitgeefprojecten van de Tijdschriften Uitgevers Maatschappij TUM, in Antwerpen. In 1986 ontmoette hij "de liefde van zijn leven" dr. Anne Marie Uyttersprot, die neurologie studeerde in Leiden en psychiatrie in Gent. Van Impe was toen ook betrokken bij een aantal publicaties over ruimtelijke ordening en architectuur. In 1985-86 was hij auteur van de onderzoeken Hoe bevalt Nederland (in opdracht van TROS) en van Hoe bevalt Vlaanderen/ Wallonië (in opdracht van Flair, Le Soir en RTL). Hij deed ook verschillende opinieonderzoeken voor de bladen Flair en Panorama (TUM). Op dat ogenblik richtte hij zijn aandacht op de medische markt. In 1989 was hij hoofdredacteur van De Huisarts, in 1990 stapte hij over naar De Artsenkrant, om vervolgens Edit Productions op te zetten, een onafhanbkelijk journalistiek productiehuis. Edit produceerde naast regulier journalistiek werk ook tijdschriften in opdracht zoals voor IBM International en GB-Inno-BM. In 1992 lanceerde het ook het blad Anderzijds in opdracht van de Waalse regering. Dat maandblad was gericht op de Vlaamse decison makers. In 1994 verscheen een gelijkaardig project voor het Europees Parlement. in 1995 verwierf Marc van Impe een zendvergunnig voor een medische doelgroepenzender The Narrowcasting Company TNCC. Dat project werd opgestart met steun van de Brusselse investeringsmaatschappij GIMB/SRIB, de Nederlandse uitgeversmaatschappij Mediapartners en de Brussels televisieproductiemaatschappij VideoHouse. In 2000 legde TNCC de boeken neer nadat de televisiedistributiemaatschappij Iverlek, het latere Telenet, toegang tot zijn volledige netwerk bleef weigeren. Van Impe werd in dat jaar EU-correspondent en adviseur voor het Finse Wireless WOW (uitgeverij Sanoma) en richtte het bedrijf Newscasters VOF op. In 2001 werd hij senior writer voor Het Nieuwsblad en voor De Tijd. In 2003 startte hij met een medische column en publicatieadvies voor de VRT, persagentschap Belga, en de website MediPlanet. In 2013 werd hij door Pierre Denayer aangezocht door MediQuality om exclusief voor hen columnist te worden. Het aantal bezoekers explodeerde zowel in het Nederlands als het Frans. In februari 2018 werd Van Impe ook correspondent voor det Russische medische website DoktornaRobotta. In augustus 2018 werd MediQuality gekocht door het internationale Medscape. Van Impe werkt thans als columnist en senior staff writer voor deze medische website en publiceert in het Nederlands, het Frans (Fr, Be,HV, Can) , het Engels (VS, Can, UK, Australisia), het Portugees en het Spaans. Occasioneel scxhrijft hij ook voor Scandinavische medische websites over Europese regelgeving en medische ethiek, voornamelijk over abortus, geboortebeperking, euthanasie, LGBT-rechten, prijsvorming van innovatieve medicijnen en toegang tot de gezondheidszorg.

In de loop van zijn nu vijftigjarige carrière had Marc van Impe om de vier jaar een conflict met de Erkenningscommissie bij de verlenging van zijn erkenning als beroepsjournalist. Hij was ook lid van de Raad van bestuur van de Vlaamse Vereniging voor Journalisten van 1986 tot 2000 en van 2004 tot 2012, van de Belgische Vereniging van Journalisten (1986 - 2000) en van de Journalisten Auteursmaatschappij (1994-2000) .

Publicaties: Wellustig knallen de kampernoelies, (deelauteur kortverhalen) Rourlarta, 1979 Hoe bevalt Nederland, Spectrum, Haarlem , 1984 Marketingmissers in uitgeverij en media, Harvard Benelux, 1986 De Staat van België, een milieurapport,Halewijck, Leuven, 1991 De Pest op School, Halewijck, Leuven 2003

Lesopdrachten

Verscheidene opdrachten als gastdocent voor het Instituut Levende Talen KULeuven, 1986-1989 Gastdocent Vesalius Instituut, Boston University-VUB, 1998-2003 Docent Vlaams Instituut Journalistiek, 1986-2019 Voorzitter Instituut Journalistiek , 2004 - heden

Engagementen

Marc van Impe is sinds 1998 patient advocate voor CVS/ME patiënten, werd verschillende malen opgeroepen als expert-getuige voor Federale en Gewestelijke parlemantaire onderzoekscomissies. Hij is zelf sinds 1989 betrokken bij de verdediging van de belangen van patiënten die lijden aan de weesziekte acromegalie.