Gebruiker:Limouna/Kladblok

Survivors of the Shoah Foundation

De Survivors of the Shoah Visual History Foundation is in 1994 opgericht door de Amerikaanse filmregisseur Steven Spielberg en heeft tot doel verhalen van overlevenden van de Shoah en andere genociden vast te leggen om een digitaal toegankelijk verhalenarchief te maken voor volgende generaties. In 1997 waren wereldwijd bijna 52.000 verhalen vastgelegd in 63 landen en 41 talen. Ook in Nederland zijn ruim 1000 verhalen met overlevenden van de Shoah op video vastgelegd.

De start in Nederland in 1995

Het Parool kwam op 10 februari 1995 als eerste met het bericht "Spielberg wil video van alle getuigen holocaust". Op 12 februari 1995 besteedde het radioprogramma O.V.T. van de VPRO aandacht aan de komst van het grootste oral history project ter wereld naar Nederland, in de wandeling het Spielberg-project genoemd. Na een korte uitleg over de opzet volgde een oproep aan overlevenden van de Shoah en aan interviewers zich te melden bij het Joods Historisch Museum, met een stroom aan reacties tot gevolg. In mei 1995 kwam stafleden uit Los Angeles naar Amsterdam om een driedaagse training te geven voor 100 interviewers. In juni 1995 werd het eerste interview gehouden in Amsterdam. Het plan was om in Nederland 1000 verhalen vast te leggen, naast overlevenden van de Shoah ook anderen die om hun identiteit werden vervolgd in de jaren 1933-1945, zoals Jehova’s Getuigen en homoseksuelen. Deelnemers aan het Nederlands verzet in de Tweede Wereldoorlog, met name kinderredders werden eveneens uitgenodigd om hun verhaal op video vast te leggen.

De gang van zaken voor, tijdens en na het interview

Voordat het interview op band wordt opgenomen maken overlevende en interviewer met elkaar kennis aan de hand van een uitgebreid vragenformulier, het Pre Interview Questionnaire . Hierin komen vragen aan bod over familieleden, woonplaatsen, school, beroep, religieuze affiniteit, werkzaam leven, over de oorlogsjaren en de periode na de oorlog. Tijdens het interview van gemiddeld 2 uur vertelt de overlevende de eerste 20 - 30 minuten over het leven voor de oorlog, ongeveer een uur over de belevenissen tijdens de oorlogsjaren en de overige tijd over het leven na de oorlog. Aan het eind is gelegenheid voor het uitspreken van een boodschap voor nieuwe generaties en het laten zien van foto's van dierbare of bijzondere mensen en momenten. In veel gevallen wordt het levensverhaal afgesloten met een gefilmd samenzijn met partner, kinderen en/of kleinkinderen. Enkele dagen na het interview neemt de interviewer contact op met de overlevende om na te praten over de filmdag. De videoband met de ongemonteerde getuigenis wordt enkele maanden na het interview aan de overlevende toegestuurd.

Het Nederlandse aandeel in het wereldwijde oral history archief

In Nederland werden in 20 maanden tijd 1060 interviews gehouden door 80 interviewers met een gemiddelde duur van twee uur. Vijftien cameramensen hebben in totaal 2200 draaiuren gemaakt. De videobanden werden naar het hoofdkantoor van de Shoah Foundation in Los Angeles gestuurd waar zij direct werden gedigitaliseerd.

Het vervolg

In 2006 werd de Shoah Foundation opgenomen in de University of Southern California en werd de naam gewijzigd in USC Shoah Foundation – The Institute for Visual History and Education. In 2009 werden de Nederlandse verhalen samen met 1000 elders opgenomen getuigenissen over Nederlandse ervaringen gedigitaliseerd en ontsloten door het Joods Historisch Museum. Deze collectie verhalen kreeg de naam Tweeduizend Getuigen Vertellen

Bronnen en noten

• Het Parool, 10 februari 1995
• O.V.T VPRO-radio, 12 februari 1995
• Nieuw Israelitisch Weekblad, 24 mei 1996
• De Volkskrant, 30 juni 1995

[[Categorie:Holocaust in Nederland]]