Gebruiker:Knowalles/Kladblok

Zie het artikel christenvervolgingen voor een uitgebreidere bespreking van specifiek geweld tegen christenen

Christofobie, of anti-christelijk sentiment, is oppositie tegen christenen, het christendom, of de uitoefening van het christendom. De Raad van Europese Bisschoppenconferenties definieert christofobie als "elke vorm van discriminatie en intolerantie jegens christenen".[1]

Anti-christelijke uitingen

bewerken

Vandalisme

bewerken

Het vernielen van christelijke gebouwen en symbolen is een voorbeeld van christofobie. Brandstichting bij kerken wordt veelal ook als een haatmisdrijf gezien.[2]

Met name black metal wordt gekenmerkt door een overwegend satanistische, misantropische, heidense en/of anti-christelijke thematiek. In de jaren negentig vond brandstichting plaats bij meer dan vijftig kerken, waaronder de Staafkerk van Fantoft die volledig verwoest werd door de brand, en werden meer dan 15.000 graven geschonden, waarop in de Noorse media een link werd gelegd met fans en muzikanten van satanistische black metal. Varg Vikernes, oprichter van het blackmetalproject Burzum, werd veroordeeld wegens o.a. brandstichting bij drie van deze kerken en één kapel.

Anti-christelijk sentiment in politiek en cultuur

bewerken

Fiorello Provera, ondervoorzitter van de Commissie buitenlandse zaken van het Europees Parlement, beschouwt het Midden-Oosten als "de gevaarlijkste plaats voor christenen om te leven".[3] Hij verwijst hierbij naar Ayaan Hirsi Ali die in februari 2012 opriep tot het een stop van christofobie in de islamitische wereld. Volgens Hirsi Ali is er te weinig aandacht voor de duizenden christenen die in de islamitische wereld worden vermoord door islamitische extremisten en voor de vervolging en discriminatie die plaatsvindt door de overheden aldaar.[4]

Amine Gemayel, de voormalige president van Libanon, zei in 2011 dat er een genocide tegen christenen plaatsvindt in Irak en Egypte.[5]

Michael Oren, historicus en ambassadeur van Israël in de Verenigde Staten, becijfert dat in de honderd jaar voorafgaande aan 2010 de christelijke populatie in het Midden-Oosten afnam van 20% naar minder dan 5%.[6] Christenen hebben volgens Oren in het Midden-Oosten moeten lijden onder verschillende politieke en culturele ontberingen: in Egypte zijn koptische christenen het slachtoffer geworden van door moslimextremisten aangerichte pogroms met de emigratie van 200.000 christenen uit Egypte als gevolg; in Irak zijn tussen 2003 en 2012 1.000 christenen gedood in Bagdad en 70 kerken zijn platgebrand; in Iran staat de doodstraf op moslims die zich tot het christendom bekeren en in 2012 werd de pastoor Youcef Nadarkhani ter dood veroordeeld wegens afvalligheid; in Saoedi Arabië is bidden in private aangelegenheden voor christenen verboden; in de Gazastrook is de helft van de christelijke populatie gevlucht sinds Hamas in 2007 aan de macht kwam en er een verbod kwam op het publiekelijk tonen van de crucifix; in de Westelijke Jordaanoever is de christelijke populatie afgenomen van 15% naar minder dan 2%.

Ook buiten het Midden-Oosten bestaan anti-christelijke sentimenten. Hirsi Ali geeft als voorbeeld de islamistische sekte Boko Haram die al meer dan 350 kerken in Nigeria heeft verwoest en op Eerste Kerstdag 2011 42 christenen doodde.[4]

Referenties

bewerken

Categorie:Discriminatie