Gebruiker:INTEGR123/Kladblok
De Integrale Beplantingsmethode Ruyten (IBR), ook wel de integrale beplantingsmethode of 'planten op eindafstand' genoemd. De Integrale Beplantingsmethode, naar een dynamische benadering voor het ontwerpen van beplantingen, is ontwikkeld door Frits Ruyten en promoveerde daarop in februari 2006 aan de Wageningen UR. Promotoren waren Prof. ir. K. Kerkstra, landschapsarchitectuur, Prof. dr. ir. H. Challa, tuinbouwbedrijfstechnologie en co-promotor dr. ir. R.J.A. van Lammeren, laboratorium Geo-informatiekunde en Remote Sensing.
In dit onderzoek is de 'integrale' beplantingsmethode uitgewerkt, als een methode voor het ontwerpen van beplantingen met houtige gewassen. Een methode waarvan in het onderzoek is gebleken, dat dezelfde architectonische functies en beplantingstypen zijn uit te werken tot beplantingsplannen als bij de traditionele of gangbare beplantingsmethode en dat tegelijkertijd de menselijke ingrepen tot een minimum zijn terug te brengen. De beplanting gaat nu zelf het 'werk' doen, omdat de planning in ruimte en tijd gebaseerd is op de morfodynamische variabelen, zoals omvang, groeisnelheid en levensduur, die door op locatie gerichte omstandigheden vooraf bepaald en gemeten zijn. Uit kostenvergelijking met de traditionele wijze van aanplanten blijkt dat de aanlegkosten bij de IBR ongeveer het dubbele te zijn, de onderhoudskosten 60-75% lager en het terugverdienmoment tussen het 3e en 25ste jaar na de aanleg te liggen.
De beplantingsfilm maakt de morfodynamiek van de elementen op een modelmatige visueel. In diverse fasen is het prototype hiervoor ontwikkeld en heeft de naam SALIX (van Lammeren, 2005) gekregen. Deze software maakt het mogelijk om een beplantingsfilm te maken. Onder leiding van Ing. H. Kramer zijn diverse beplantingsfilms verder ontwikkeld.
Op 6 december 2014 is de Stichting het Ruyteninstituut, kennisplatform voor de integrale beplantingspraktijk opgericht en vestigt zich in Heelsum. Het doel van het Instituut is om als onafhankelijke kennisinstelling de architectonische, ecologische, maatschappelijke en milieu-hygiënische waarden bij de inrichting van de groene ruimte te verhogen door het gedachtengoed van de IBR toe te passen, te evalueren, te innoveren en uit te dragen.
Het belangrijkste, grootste en oudste voorbeeld van een IBR-aanplant is het Prins Bernhardbos te Hoofddorp in de gemeente Haarlemmermeer en heeft tevens als casus gediend in het bovengenoemde proefschrift. In het voorjaar van 1999 zijn zowel op ruim 7 ha de traditionele wijze van planten als direct aangrenzend op 7 ha volgens de IBR aangeplant. In het bos, dat ook wel 'parkbos' of 'bospark' genoemd wordt, trekt jaarlijks veel bezoekers die hun honden uitlaten. Uit evaluerende onderzoeken (A. van de Berg, 2002 en R. Vermeire, 2010) blijkt de IBR-aanplant herkenbaar te zijn voor de bezoekers, zij ervaren meer biodiversiteit en voelen zich veiliger.
In 2014 nam het Ruyteninstituut het initiatief om een wetenschappelijk vergelijkend biodiversiteitsonderzoek voor de proefaanplant in het Prins Bernhardbos starten. De gemeente Haarlemmermeer, Recreatie Noord-Holland NV en SmitsRinsma, Adviseurs groenvoorziening en terreininrichting hebben het onderzoek mogelijk gemaakt. Het onderzoek wordt uit gevoerd door Ecologica, een ervaren ecologisch onderzoeksbureau uit Maarheeze. Eind 2015 worden de uitkomsten verwacht.