Gebruiker:Hans-45/Kladblok

Dit is het persoonlijke kladblok van Hans-45.

Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden.

Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen met wat meer Wikipedia-ervaring) en mag dus geen onoorbare dingen bevatten, zoals auteursrechtschendingen.

Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren.

Enkele handige links

• Spiekbriefje
• Snelcursus

Andere testplaatsen

• De algemene zandbak
• De probeerpagina van de snelcursus
• De sjabloonzandbak

Hans Tuijnman Tuijnman, Henri Ernst Alexander (bekend onder de naam Tuynman), politiek activist (Malang (Java, Nederlands-Indië) 17-6-1942 - Amsterdam 1-5-1993). Hij trouwde op 1-2-1971 met Elisabeth Antoinette van Gelder (geb. 1952). Uit dit huwelijk, dat door echtscheiding werd ontbonden, werd 1 zoon geboren. Uit een volgende relatie met Sally Veersma (geb. 1947), werd ook 1 zoon geboren.

Hans Tuynman werd geboren in een door oorlog verscheurd Nederlands-Indië. Zijn vader kwam om kwam in Japanse gevangenschap. Zijn moeder vertrok in 1946 met haar twee kinderen naar Nederland en ging in Den Haag wonen. Al vroeg bleek dat Tuynman werken tijdverspilling vond en dat geld onbelangrijk voor hem was. Met moeite behaalde hij het MULO-diploma, het gestructureerde schoolleven lag hem niet. Uit militaire dienst werd hij na twee maanden ontslagen. Een opleiding tot creatief therapeut in Nijmegen rondde hij niet af. Liever trok Tuynman 's zomers liftend door Europa, de kost verdienend met baantjes onderweg. Eind 1965 vertrok hij naar Amsterdam. In de hoofdstad kwam hij in een bohèmeachtige omgeving in contact met de initiatiefnemers van Provo. Als provo deed Tuynman van zich spreken rond Prinsjesdag 1965, met een 'happening' in Den Haag en een open brief aan koningin Juliana. In de hoofdstad kwam hij in contact met Robert-Jasper Grootveld, de zelfverklaarde 'anti-rookmagiër'. In 1971 zou hij zijn eerste zoon naar hem vernoemen. Gestoken in operetteachtige uniformjasjes, getooid met een sikje en een zware, donkere bril, zou Tuynman zich ontpoppen als een opvallende persoonlijkheid binnen Provo. Zijn levensstijl kon hij hier helemaal ontplooien. Nationale bekendheid verkreeg Tuynman door zijn gevangenschap – maart-juni 1966 - in het Amsterdamse Huis van Bewaring vanwege het verspreiden van een pamflet waarin werd opgeroepen tot een verboden demonstratie. In de gevangenis schreef hij zijn boek Full-time Provo, dat kort na zijn vrijlating door De Bezige Bij werd uitgegeven. De opbrengsten van zijn boek gebruikte Tuynman om een aak te kopen. Die werd door hem 'Hasjiminh' gedoopt, een verwijzing naar de drugscultuur en de Noord-Vietnamese leider Ho Tsji Minh. De boot diende als onderkomen voor weggelopen jongeren. Op de boot was alles geoorloofd, behalve haar te laten zinken. Na de opheffing van Provo, in mei 1967, dreef hij eind jaren 60 met zijn vriendin Liesbeth van Gelder een handel in tweedehands boeken en was hij kortstondig betrokken bij een alternatief uitzendbureau voor jongeren in Den Haag, 'Experimentele Maatschappij'. Begin jaren zeventig was Tuynman in Amsterdam actief in de Kabouterbeweging. Na afloop van de Kabouterperiode voer Tuynman korte tijd op een binnenschip door Europa. In 1983 streek hij met zijn vriendin Sally Veersma neer in een leefgemeenschap in een afbraakpand in Diemen. Toen Veersma in 1986 naar Zweden vertrok, betrok Tuynman een nieuwbouwwoning in Diemen-Zuid. Tussen nieuwe muren kon hij niet aarden, en rond 1990 werd de verlaten Tetterodefabriek, Amsterdam, zijn onderkomen. Door overmatig alcoholgebruik verslechterde zijn lichamelijke conditie. Tuynman overleed in de lente van 1993, gesloopt door drank en verteerd door botkanker, vijftig jaar oud. Zijn uitvaart werd een 'happening' in de beste traditie van Provo. Hij was opgebaard op een piepschuimen vlot van zijn leermeester Grootveld, omgeven door familie en voormalige kameraden en omhuld met de klanken van de traditionele Indonesische gamelan.

Bronnen: 'Provoboot', in Panorama, 5-2-1967, pp. 16-21. Niek Pas, Imaazje! De verbeelding van Provo (1965-1967)(Amsterdam 2003). Biografisch Woordenboek van Nederland