Gebruiker:Cdreue/Harm reduction

Schadebeperking, of schademinimalisatie, verwijst naar een reeks opzettelijke praktijken en volksgezondheidsbeleid die zijn ontworpen om de negatieve sociale en/of fysieke gevolgen te verminderen die verband houden met verschillende menselijke gedragingen, zowel legaal als illegaal.[1] Schadebeperking wordt gebruikt om de negatieve gevolgen van recreatief drugsgebruik en seksuele activiteit te verminderen zonder onthouding te vereisen, waarbij wordt erkend dat degenen die niet kunnen of willen stoppen, nog steeds positieve veranderingen kunnen doorvoeren om zichzelf en anderen te beschermen.

Schadebeperking wordt meestal toegepast op benaderingen die de nadelige gevolgen van drugsgebruik verminderen, en programma's voor schadebeperking worden nu uitgevoerd in een reeks diensten en in verschillende delen van de wereld. In 2020 hadden zo'n 86 landen een of meer programma's waarbij gebruik werd gemaakt van een schadebeperkende benadering van middelengebruik, voornamelijk gericht op het terugdringen van door bloed overgedragen infecties als gevolg van het gebruik van besmette injectieapparatuur.[4]

Programma's voor het omruilen van naalden verkleinen de kans dat mensen die heroïne en andere middelen gebruiken de injectiespuiten delen en deze meer dan eens gebruiken. Het delen van spuiten leidt vaak tot de verspreiding van infecties zoals HIV of hepatitis C, die zich gemakkelijk van persoon tot persoon kunnen verspreiden door het hergebruik van spuiten die besmet zijn met geïnfecteerd bloed. Naald- en spuitprogramma's (NSP) en opioïde-agonisttherapie (OAT) bieden in sommige omgevingen basisgezondheidszorg. Toezichthoudende injectieplaatsen zijn wettelijk goedgekeurde, medisch gecontroleerde voorzieningen die zijn ontworpen om een veilige, hygiënische en stressvrije omgeving te bieden aan mensen die middelen gebruiken. De faciliteiten bieden steriele injectieapparatuur, informatie over stoffen en basisgezondheidszorg, verwijzingen naar behandelingen en toegang tot medisch personeel.

Opioïde-agonisttherapie (OAT) is de medische procedure waarbij een schadebeperkende opioïde wordt gebruikt die aanzienlijk minder euforie veroorzaakt, zoals methadon of buprenorfine, om de hunkering naar opioïden te verminderen bij mensen die illegale opioïden gebruiken, zoals heroïne; buprenorfine en methadon worden onder medisch toezicht ingenomen. Een andere benadering is de heroïneondersteunde behandeling, waarbij medische voorschriften voor farmaceutische heroïne (diacetylmorfine) worden verstrekt aan mensen die afhankelijk zijn van heroïne.

Mediacampagnes informeren automobilisten over de gevaren van dronken rijden. De meeste mensen die recreatief alcohol consumeren zijn zich nu bewust van deze gevaren en veilige rittechnieken zoals 'aangewezen chauffeurs' en gratis taxiprogramma's verminderen het aantal ongevallen onder invloed van rijden onder invloed. Veel scholen bieden nu veiligere seksuele voorlichting aan tiener- en kleuterleerlingen, die zich mogelijk met seksuele activiteiten bezighouden. Aangezien sommige adolescenten seks gaan hebben, ondersteunt een schadebeperkende benadering seksuele voorlichting die de nadruk legt op het gebruik van beschermende middelen zoals condooms en beflapjes om te beschermen tegen ongewenste zwangerschap en de overdracht van soa's. Sinds 1999 hebben sommige landen prostitutie gelegaliseerd, zoals Duitsland (2002) en Nieuw-Zeeland (2003).

Veel strategieën voor schadebeperking op straatniveau zijn erin geslaagd de HIV-overdracht onder mensen die drugs injecteren en sekswerkers terug te dringen.[5] HIV-voorlichting, HIV-testen, condoomgebruik en onderhandeling over veiliger seks verminderen het risico op het verwerven en doorgeven van het HIV-viru

Substantie gebruik

In het geval van recreatief middelengebruik wordt schadebeperking naar voren geschoven als een nuttig perspectief naast de meer conventionele benaderingen van vraag- en aanbodvermindering.[6] Veel voorstanders beweren dat verbodswetten mensen criminaliseren omdat ze aan een ziekte lijden en schade veroorzaken, bijvoorbeeld door mensen die stoffen gebruiken te verplichten stoffen van onbekende zuiverheid tegen hoge prijzen uit onbetrouwbare criminele bronnen te verkrijgen, waardoor het risico op een overdosis en de dood toeneemt.[7] ] De website Erowid.org verzamelt en publiceert informatie en ervaringsrapporten uit de eerste hand over allerlei soorten stoffen om mensen voor te lichten die stoffen gebruiken of kunnen gebruiken. Hoewel de overgrote meerderheid van de initiatieven ter beperking van de schade educatieve campagnes of faciliteiten zijn die gericht zijn op het verminderen van middelengerelateerde schade, werd in september 2013 in Denemarken een unieke sociale onderneming gelanceerd om de financiële last van illegaal middelengebruik voor mensen met een drugsverslaving te verminderen. Michael Lodberg Olsen, die eerder betrokken was bij de oprichting van een faciliteit voor middelengebruik in Denemarken, kondigde de oprichting aan van het illegale tijdschrift dat verkocht zal worden door mensen die middelen gebruiken in Kopenhagen en het district Vesterbro, die leiding zullen kunnen geven aan de winst uit de verkoop voor de inkoop van geneesmiddelen. Olsen legde uit: "Niemand heeft het probleem van drugsverslaving opgelost, dus is het niet beter dat mensen op deze manier het geld vinden om hun drugs te kopen dan via misdaad en prostitutie?"

[[Categorie:Volksgezondheid]] [[Categorie:Verslaving]] [[Categorie:Drugs]] [[Categorie:Beleid]] [[Categorie:Drug beleid]] [[Categorie:Drug cultuur]]