Gebruiker:Caribiana/Kladblok/Max Nepomuceno

Maximiliano "Max" Felino Nepomuceno (Otrobanda, 1908 - Curaçao, 1975) was een Curaçaos beeldend kunstenaar. Zijn werken gemaakt uit "geschoren blik" waren uniek. Samen met Miss Lee, Ocalia en Olario wordt hij beschouwd als de belangrijkste naïeve kunstenaar van de 20e eeuw op Curaçao. 1]

Biografie

Max Nepomuceno werd geboren in Otrobanda in een eenvoudig gezin met twee zussen en een broer en een moeder die door zijn vader was verlaten. Na het afronden van de basisschool ging hij werken bij de Shell-raffinaderij. Later was hij havenarbeider en was hij tot zijn pensioen bij de haven- en loodsdienst werkzaam.

Hij was een autodidact die begon als hobbyist. 2] Als "blikslager" creëerde hij met slechts een hamer, een schaar en een paar spijkers allerlei werken uit stukjes blik of schroot. Zijn metalen beelden werden vervolgens geschilderd. De werken verbeeldden het dagelijks leven of waren gebaseerd op historische, religieuze of folkloristische personages, maar konden ook gebaseerd zijn op meer abstracte ideeën en thema's. De personages werden tot in de kleinste detail uitgewerkt, zoals blijkt uit zijn figuren van onder andere Koningin Juliana, de Heilige Maagd Maria en Jezus Christus. 3]

Nepomuceno was een unieke kunstenaar en werd aan het publiek voorgesteld door Paul Brenneker. [1] De stijl van Nepomuceno wordt het primitieve realisme genoemd; hij noemde zijn kunst zelf "geschoren blik". Geleidelijk kreeg zijn werk erkenning als kunst. In 1969 exposeerde hij zijn werken, samen met de poppen in klederdracht van Carmita Henriquez, in het Lanthùis Bloemhof. Daarna volgden nog meer tentoonstellingen over de hele wereld in landen als Nederland en de Verenigde Staten. 1] Een privécollectie van zijn kunst is geschonken aan het Lanthùis Bloemhof, waar het permanent tentoongesteld wordt. Het is ook vertegenwoordigd in het Curaçaosch Museum. In 1975 publiceerde Brenneker, na zijn overlijden, het boek Portretten in blik. 7]

---

E tabata traha obranan plástiko di blek'i konserva ku e tabata korta, produsiendo asina figurinnan di entre otro Reina Juliana, Santa Virgen Maria i Hesu Kristu. E tabata traha nan den tur detaye. *in 1969 in landhuis Bloemhof een tentoonstelling met Carmita henriquez, poppenmaakster. werken van M. Nepomuceno, een unieke kunstenaar die allerlei werkstukken maakt van stukjes blik daarbij gebruik makend van slechts een hamer, een schaar en enkele spijkers.

na 1969 na kas di Bloemhof un eksposishon ku Carmita Henriquez, muhé ku ta traha marioneta. obranan di M. Nepomuceno, un artista úniko ku ta krea tur sorto di obra for di parti di lata usando solamente un hamber, un skèr i algun klou. Un opinion general tabata ku e obra di Sr. Nepomuceno tabata úniko. E ultimo ta un pensionado di e servicio di piloto. E exposicion di Sra. Henriquez i Nepomuceno Buki i bisti di lata ku ta digno di un bishita den kas di Bloemhof te ku 14 di desèmber.

trahado di popchi. in landhuis Bloemhof een tentoonstelling met Carmita henriquez, poppenmaakster. werken van M. Nepomuceno, een unieke kunstenaar die allerlei werkstukken maakt van stukjes blik daarbij gebruik makend van slechts een hamer, een schaar en enkele spijkers. Men was algemeen van oordeel dat het werk van de heer Nepomuceno uniek was. Laatstgenoemde is een gepensioneerde van de loodsdienst. Tentoonstelling mevr. Henriquez en Nepomuceno Poppen en blikken werkstukken moeite waard van bezoek In landhuis Bloemhof tot 14 december. "Amigoe di Curacao : weekblad voor de Curacaosche eilanden". [Willemstad, 28-11-1969, p. 3. Geraadpleegd op Delpher op 07-01-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010462775:mpeg21:p003

Nepomuceno ta ser menshoná komo un di e pintornan naívo mas importante di Kòrsou den siglo 20.

Maximiliano "Max" Felino Nepomuceno (geboren 1908, overleden 1975) was een kunstenaar uit Curaçao.

Nepomuceno werkte bij de olieraffinaderij van Shell en als havenarbeider. Als kunstenaar was hij autodidact. Hij maakte beelden van metaal, vaak schroot, die vervolgens beschilderd werden. De motieven konden afkomstig zijn uit het dagelijks leven, gebaseerd zijn op historische of religieuze figuren of figuren uit de folklore, maar konden ook gebaseerd zijn op meer abstracte ideeën en thema's. Zijn stijl wordt primitief genoemd. Zijn stijl wordt primitief realisme genoemd en zelf noemde hij zijn kunst bleki kòrtá (geschoren blik)[1].

Zijn werk kreeg geleidelijk erkenning als kunst.[2] Nepomuceno wordt genoemd als een van de belangrijkste naïeve kunstenaars uit Curaçao in de 20e eeuw.[3] Een privécollectie van zijn kunst werd geschonken aan Landhuis Bloemhof, waar zijn kunstwerken worden tentoongesteld. Hij is ook vertegenwoordigd in het Curaçaosch Museum.

---

Hipólito Ocalia (geboren 22 juli 1916 in Curaçao, overleden 20 april 1984 in Curaçao) was een kunstenaar uit Curaçao.

Hipólito Max Ocalia (1916-1984) neemt als naïef schilder een unieke plaats in binnen de beeldende kunst van de Nederlandse Antillen. Op ongeëvenaarde wijze gaf hij vorm aan stadsgezichten, Curaçaose landschappen en het leven van alledag. Als geen ander wist hij de felle kleuren weer te geven van zijn zonnige eiland. De levensblijheid en de originaliteit van zijn werk bezorgden hem een grote schare bewonderaars.

Hipólito Ocalia (geboren 22 juli 1916 in Curaçao, overleden 20 april 1984 in Curaçao) was een kunstenaar uit Curaçao.

Ocalia schilderde in olieverf op hout. Zijn kleurrijke schilderijen worden naïeve kunst genoemd[2] In 1971 richtte hij de Fundashon di Artista op[3].

Hoewel hij zijn eerste tentoonstelling hield in 1965, werd hij pas bekend na zijn dood.[2] In 1988 en 1991 werden schilderijen tentoongesteld in Nederland en Curaçao, terwijl in 1995 een solotentoonstelling van Ocalia's kunst werd georganiseerd. Zijn kunst is vertegenwoordigd in het Curaçaos Museum, evenals in de Stichting voor Culturele Samenwerking (Sticusa) en het Stedelijk Museum Amsterdam in Nederland[4].

Hipolito Ocalia werd geboren op het eiland Curaçao in 1916. Zijn ouders waren arm en hij was meestal op zichzelf aangewezen om zijn vrijetijd door te brengen. Reeds als kind begon hij te tekenen en te schilderen wat hij zag. Gaandeweg ontwikkelde hij zijn eigen stijl.Hij was een auto-didact die nog tijdens zijn leven kon bogen op locale roem. Hij stierf in 1988.

Ocalia schilderde in olieverf op hout. Zijn kleurrijke schilderijen worden naïeve kunst genoemd[2] In 1971 richtte hij de Fundashon di Artista op[3].

Hoewel hij zijn eerste tentoonstelling hield in 1965, werd hij pas bekend na zijn dood. In 1988 en 1991 werden schilderijen tentoongesteld in Nederland en Curaçao, terwijl in 1995 een solotentoonstelling van Ocalia's kunst werd georganiseerd. Zijn kunst is vertegenwoordigd in het Curaçaos Museum, evenals in de Stichting voor Culturele Samenwerking (Sticusa) en het Stedelijk Museum Amsterdam in Nederland[4]. Verscheidene van zijn schilderijen zijn gekocht door wereld- beroemde musea, onder andere door het Stedelijk Museum in Amsterdam.

Ocalia, Hipolito Max / @: Hipolito Ocalia

(Curaçao 22 juli 1916 - 20 April l984) autodidact, begint reeds als kind te schilderen op blikken deksels. Ontwikkelt zich tot origineel ‘primitief’ en stijlvast schilder van landschappen en later ook van andere taferelen uit het dagelijks leven. Verwierf de koosnaam Politu pintor. Uitdrukkingswijze: olieverf op houtenpanelen. Vanaf 1966 heeft hij vele exposities gehouden, voornamelijk op Curaçao. In 1981 verscheen een monografie gewijd aan de kunstenaar (uitgave van het Curaçaosch Museum en Sticusa). Zijn werk is ondermeer vertegenwoordigd in de collecties van het Curaçaosch Museum, van Sticusa en van het Stedelijk Museum Amsterdam.