Gebruiker:Braldo123/Kladblok3

Latere interpretatie

bewerken

Veelal werd Epicurus afgeschilderd als een oppervlakkige, genotzuchtige filosoof; dit gebeurde in de oudheid al en werd in verhevigde mate voortgezet door de kerkvaders. Als ketter werd hij ook beschouwd door Dante die hem in De goddelijke komedie een plaats in de hel toedenkt.

Karl Marx

De jonge Karl Marx promoveerde in 1841 op het verschil tussen het atomisme van Democritus en het atomisme van Epicurus.[n 1] Voor Marx was Epicurus de laatste held van de Griekse filosofie, vooral Epicurus' afwijzing van elke vorm van bijgeloof was van invloed op het denken van Marx.[1] Als een volgeling van Hegel interpreteerde Marx de filosofie van Epicurus hoofdzakelijk middels Hegeliaanse concepten. In tegenstelling tot Hegel, echter, trachtte Marx Epicurus een prominentere plaats binnen de geschiedenis van de filosofie toe te dichten.[2] Marx' voorliefde voor Epicurus' materialistische filosofie uit zich dan ook in zijn breuk met het Hegeliaans idealisme. Op dezelfde manier waarop Epicurus zich kritisch verhield tegenover Plato en Aristoteles, probeerde Marx ook een wending vanuit het idealistische naar het concrete te bewerkstelligen.

Festugière

A.-J. Festugière ging in Epicure et ses dieux uit 1946 verder op deze weg en stelde dat Epicurus met name de goden bestrijdt zoals die te vinden zijn in het latere werk van Plato, dat wil zeggen het tiende boek van de Wetten en de Epinomis. Dit was een soort sterren-religie, met onwrikbare wetten en straffen voor wie slecht geleefd heeft. Deze religie zou voor Epicurus een nog veel groter kwaad zijn geweest om te bestrijden dan de traditionele Griekse religie uit zijn tijd.

  1. Zijn dissertatie is gettiteld: Differenz der demokritischen und epikureischen Naturphilosophie.
  1. Asmis 2020, pp. 241-2.
  2. Asmis 2020, p. 242.