Gebruiker:Bloem1986/Kladblok/Eliza Cornelis Wiersma
Eliza Cornelis Wiersma (Naaldwijk, 29 september 1901 - Leiden, 31 juli 1944) [1]was een Nederlandse hoogleraar[2] en verzetsstrijder.
Hij was een zoon van Klaas Wiersma en Cornelia Elizabeth Rijstenbil. Hij trouwde op 27 augustus 1927 te Den Haag met Alida Petronella Jöbsis[3].
Wetenschappelijke werkzaamheden bewerken
E.C. Wiersma studeerde wis- en natuurkunde in Leiden. Hij werd assistent van professor Kamerligh Onnes in diens laboratorium. In 1932 promoveerde Wiersma in Leiden op een proefschrift getiteld Eenige onderzoekingen inzake paramagnetisme.[4] Hij publiceerde daarnaast andere werken over temperatuur en warmteleer. In 1936 werd E.C. Wiersma benoemd tot hoogleraar technische - en toegepaste natuurkunde aan de Technische Hogeschool te Delft. Bij deze gelegenheid sprak hij een rede uit met de titel Eenige punten uit de ontwikkeling van het temperatuurbegrip.
Publicaties bewerken
- 1932 Eenige onderzoekingen over paramagnetisme (Nijhoff) 28041365
- 1941 Warmteleer (Nijhoff) 64319577
- 1936 Eenige punten uit de ontwikkeling van het temperatuurbegrip (Nijhoff) 64318694
- 1937 W.J. de Haas: 1912-1937 (Nijhoff) 65669610
Tweede Wereldoorlog bewerken
E.C. Wiersma was in de Tweede Wereldoorlog betrokken bij de links georiënteerde verzetsgroep Moderne Staat[5] en bij de publicatie van deze organisatie met dezelfde naam. Hij werkte hier samen met de Groningse professor J.H. van Meurs en de Delftse studenten J. Addeson en W. Pleysier. Wiersma werd als gevolg van zijn werkzaamheden in het verzet twee keer gearresteerd. Wiersma was al tijdens de oorlog ziek maar wilde zijn activiteiten niet onderbreken. Op 31 juli 1944 overleed hij aan de gevolgen van deze ziekte. EC Wiersma werd begraven op de begraafplaats Oud Eik en Duinen te Den Haag.
Bronnen, noten en/of referenties
|