Gebruiker:Bart Terpstra/Omstreden politiek
Omstreden politiek is het gebruik van ontwrichtende technieken om een politiek punt te maken of om het overheidsbeleid te veranderen. Voorbeelden van dergelijke technieken zijn acties die de normale activiteiten van de samenleving verstoren, zoals demonstraties, algemene stakingen, directe acties, oproer, terrorisme, burgerlijke ongehoorzaamheid en zelfs revolutie of opstand. Sociale bewegingen houden zich vaak bezig met omstreden politiek.
Het concept onderscheidt deze vormen van strijd van de alledaagse verzetsdaden zoals oorlogvoering tussen staten en vormen van strijd die volledig binnen instituties worden gebruikt, zoals verkiezingen of sport. Historisch socioloog Charles Tilly definieert omstreden politiek als "interacties waarin actoren beweringen doen die betrekking hebben op de belangen van iemand anders, waarin regeringen verschijnen als doelwitten, initiatiefnemers van beweringen of derde partijen."[1]
Omstreden politiek heeft altijd bestaan, maar de vorm ervan verschilt over tijd en plaats. Tilly betoogt bijvoorbeeld dat de aard van omstreden politiek inhoudelijk is veranderde met het onstaan van sociale bewegingen in Europa in de 18e eeuw.
Het concept van omstreden politiek werd in de jaren negentig en in de 21e eeuw ontwikkeld door de meest vooraanstaande geleerden in de Verenigde Staten: Sidney Tarrow, Charles Tilly en Doug McAdam. Tot de ontwikkeling ervan was de studie van omstreden politiek verdeeld over een aantal tradities die zich elk bezighielden met de beschrijving en verklaring van verschillende omstreden politieke fenomenen, met name sociale bewegingen, stakingen en revoluties. Een van de belangrijkste doelen van deze drie auteurs was om de verklaring van deze verschijnselen en andere omstreden politiek onder één enkele onderzoeksagenda te brengen.[2][3] Er blijft een aanzienlijk aantal agenda's over naast degene die deze drie voorstellen.
Omstreden en ontwrichtende politieke tactieken kunnen overlappen met bewegingen voor sociale rechtvaardigheid.[4] De politieke theoreticus Clarissa Rile Hayward heeft bijvoorbeeld betoogd dat theorieën, in het bijzonder die van Iris Marion Young, die de verantwoordelijkheid om grootschalige onrechtvaardigheden plaatsen bij de mensen die baat ontnemen van de onderdrukkende instellingen, over het hoofd zien dat mensen zelden instellingen uitdagen die hen ten goede komen.[4] Ze stelt dat in bepaalde gevallen omstreden politiek de enige praktische oplossing is.[4]
Prominente geleerden bewerken
- Doug McAdam – Amerikaanse socioloog (1951-heden)
- Charles Tilly – Amerikaanse socioloog (1929–2008)
- Sidney Tarrow – Amerikaanse politicoloog (1938-heden)
Academische tijdschriften bewerken
Aantekeningen en referenties bewerken
- ↑ (en) Tilly, Charles, Internet Archive (2015). Contentious politics. New York, NY : Oxford University Press, p. 7. ISBN 978-0-19-025505-3 "Contentious politics involves interactions in which actors make claims bearing on other actors’ interests, leading to coordinated efforts on behalf of shared interests or programs, in which governments are involved as targets, initiators of claims, or third parties. Contentious politics thus brings together three familiar features of social life: contention, collective action, and politics."
- ↑ McAdam, Doug (2001). Dynamics of Contention. Cambridge University Press, Cambridge. ISBN 978-0-521-80588-9.
- ↑ (en) Reed, Jean-Pierre (2002). Review of Dynamics of Contention. Acta Sociologica 45 (4): 326–329. ISSN:0001-6993
- ↑ a b c (en) Hayward, Clarissa Rile (19 January 2017). Responsibility and Ignorance: On Dismantling Structural Injustice. Journal of Politics 79 (2): 396–408. DOI: 10.1086/688355.
Verder lezen bewerken
- Gamson, William A. The Strategy of Social Protest, 2de ed. Belmont, CA: Wadsworth Publishing, 1990.
- Goodwin, Jeff, en James M. Jasper, eds. Rethinking Social Movements: Structure, Meaning and Emotion. Lanham, MD: Rowman & Littlefield, 2004.
- Jasper, James. The Art of Moral Protest: Culture, Biography, and Creativity in Social Movements. Chicago: University of Chicago Press, 1997.
- McAdam, Doug. Political Process and the Development of Black Insurgency, 1930–1970, 2de ed. Chicago: University of Chicago Press, 1999.
- Melucci, Alberto. Challenging Codes: Collective Action in the Information Age. Cambridge: Cambridge University Press, 1996.
- Piven, Frances Fox en Richard A Cloward. Poor People's Movements: Why They Succeed, How They Fail. New York: Vintage Books, 1979.
- Tarrow, Sidney. Power in Movement: Social Movements and Contentious Politics, 2nd ed. Cambridge: Cambridge University Press, 1998.
- Tilly, Charles. The Contentious French. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1986.
- Tilly, Charles. Popular Contention in Great Britain, 1758–1834. Boulder, CO: Paradigm Publishers, 1995b.
Zie ook bewerken
[[Categorie:Wikipedia:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken]]