Frits Marnix Woudstra

Frits Marnix Woudstra (Enschede, 16 juni 1956) is een Nederlands tekenaar, schilder en schrijver.

Biografie

Van 1975 tot 1980 studeerde Woudstra aan de Academie voor Kunst en Industrie (AKI) in Enschede. In Amsterdam volgde hij van 1981 tot 1984 een opleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten. Al tijdens zijn studie gaf hij zelf tijdschriften uit zoals Woudstra’s Weekly en Rahiti. Woudstra was verder actief als gitarist in de Rahiti-band en De Pimco’s (beide met Fedde Spoel).

Woudstra verwierf aanvankelijk vooral bekendheid door de schrijversportretten die hij tussen 1984 en 1990 voor de Boekenbijlage van Vrij Nederland maakte. Daarnaast tekende hij voor de Volkskrant, NRC Handelsblad, Playboy (sportrubriek), het Tijdschrift tegen kwakzalverij en Ajax magazine. In 2015 brak Woudstra door als schrijver toen hij onder de titel Lucas Casimir een boek uitbracht gewijd aan de zelfmoord van zijn zoon. Woudstra is medewerker van De Poezenkrant, Furore en De God van Nederland.

Zijn literaire en schildersportretten zijn aangekocht door het Literatuurmuseum in Den Haag. Verder bezitten onder meer het Stedelijk Museum en het Rijksmuseum in Amsterdam werk van hem. Aan de gevel van het ouderlijk huis van Willem Frederik Hermans aan de Eerste Helmerstraat 208 in Amsterdam hangt sinds 1998 een door Woudstra ontworpen plaquette ter ere van de schrijver.

Bibliografie

• 1981: 25 Portretten
• 1983: Gespreksnotities
• 1984: Vrouwtjes
• 1986: De retour van mister Moonlight
• 1987: Onbeantwoorde correspondentie
• 1990: Materiaal uit de ruimte
• 1991: Pardonneer me
• 1991: Le douzième volume de la Bibliothèque Aldine des Arts
• 1992: Studie naar Holbein
• 1994: Serieuze zaken
• 1995: Americana. Een beeldnovelle, een reisverslag
• 1996: Mister Flocco, mister Flocco
• 1997: Klankgorgelaar
• 1997: Mariahoeve heet het hogehuis
• 1998: Riool mijner dromen. Het suprematisch pakhuis vol had kunnen gebeuren
• 2000: Minister voor het vermaak der zinnen. In: ‘Getemperd verdriet’, een beeldnovelle over Maria Dermoût
• 2000: Giorgio Bassinni. Blijvend ontgoocheld
• 2011: Miljonair in regendruppels
• 2015: Lucas Casimir
• 2016: Echo’s van Egon
• 2017: Melancholicaman