Het Alstom Open de France is een toernooi van de Europese PGA Tour. Met een prijzengeld van € 3.000.000 is het een van de grootste toernooien van het seizoen. Marcel Siem won het toernooi in 2012.

Graeme McDowell op weg naar de overwinning
Le Golf National

Het toernooi wordt van 4-7 juli gespeeld op de Albastros-baan van de Le Golf National bij Parijs. Hier wordt het toernooi al sinds 1991 gespeeld. In 2018 komt de Ryder Cup op deze baan.

Verslag

bewerken

De par van de baan is 71.
De baan heeft maar drie par-5 holes. Normaliter zijn dat de holes waar de pro's veel birdies en soms een eagle maken die dan hun bogeys 'wegwerken'. De statistieken over de eerste twee rondes zijn duidelijk: op deze baan heeft hole 9 een gemiddelde van 5,12, op hole 5 werden slechts 5 eagles gemaakt en op hole 14 geen enkele. De moeilijkste holes zijn de laatste twee holes, de gemiddelde score was daar de eerste twee dagen 4,34 en 4,58.

Ronde 1

bewerken

De Deen Anders Hansen ging tijdens de ochtendronde met een ronde van 66 (-5) aan de leiding. Stephen Gallacher startte als eerste in de middagronde en stond na zeven holes ook al op -5. Hij eindigde echter met drie bogeys en zakte weg naar de 3de plaats.
De Belgische rookie Thomas Pieters werd in juni 2013 professional en speelt dit toernooi op invitatie.

Ronde 2

bewerken
 
Fabrizio Zanotti
Leider ronde 2
 
Richard Sterne
Co-leider ronde 3

De dag begon met dikke mist waardoor de eerste start een uur vertraging opliep. Thomas Bjørn en Richard Sterne begonnen op hole 10 en kwamen met gelijke score binnen waarna ze samen op de eerste plaats stonden samen met Anders Hansen, die nog moest afslaan.
De 30-jarige Fabrizio Zanotti en de 42-jarige Hansen speelden weer samen. Beiden hebben nog geen toernooi op de Europese Tour gewonnen. Zanotti ging na negen holes aan de leiding terwijl Hansen de leiding uit handen gaf door in de eerste vier holes al vier slagen te verliezen en dat waren niet zijn laatste bogeys. Ook Wattel had het moeilijk en zakte naar de 26ste plaats.

Dit is het eerste toernooi van dit seizoen waarbij alle deelnemers uit Nederland en België zich voor het weekend kwalificeerden. Grégory Bourdy en Romain Wattel stonden level par en waren de twee beste Franse spelers.

Ronde 3

bewerken

Zanotti en Bjørn speelden de laatste partij en daar ging het vreemd aan toe. Zanotti was druk bezig zijn overwinningskansen te vergooien door op hole 4 en 7 een triple-bogey te maken. Bjørn ging op hole 4 naar -5 en kwam aan de leiding samen met Graeme McDowell, die een kwartier eerder ook op -5 was beland. Bjørn stond even alleen aan de leiding maar in de laatste acht holes verloor hij vijf slagen, zodat hij naar de 8ste plaats afzakte. McDowell was blij met de vrijgekomen plaats en bleef tot het einde van de ronde aan de leiding. Richard Sterne stond na hole 17 ook weer op -5 en werd co-leider.
Luiten stond -2 na negen holes, maar daarna maakte hij nog twee bogeys, twee dubbel-bogeys en een eagle, zodat hij op +2 eindigde, net als Derksen.

Ronde 4

bewerken

De laatste ronde begon met 20 spelers die onder par stonden en de leiders die op -5 stonden. Ze stonden dus erg dicht bij elkaar. Voor McDowell, die eerder in 2013 het WK Matchplay won, zal dit als matchplay aangevoeld hebben want hij moest Richard Sterne van zich afschudden, tegelijkertijd moest hij de rest van het veld voorblijven. Sterne won in februari het Joburg Open en werd 9de in het WK Matchplay. Ze waren dus zeer aan elkaar gewaagd. Op de wereldranglijst staat McDowell nummer 9 en Sterne nummer 56. Als Sterne wint, komt hij in de top-25.

Lafeber begon goed. Na de eerste negen holes stond hij op -3, maar hij eindigde op +2. Thomas Pieters speelde onder par en steeg enkele plaatsen. Derksen maakte op hole 14 zijn 3de birdie en had daarvoor alles in par gespeeld. Daarna ging er van alles mis zodat hij +1 eindigde. Luiten kon geen birdies vinden totdat hij er ten slotte op hole 17 eentje maakte.

Toen Richard Sterne en Graeme McDowell op hole 15 aankwamen, stond McDowell aan de leiding met -8 en Sterne op de 2de plaats met -7. Simon Dyson speelde twee holes voor hen en stond toen op de 3de plaats met -5; allen moesten nog de moeilijke laatste twee holes nog spelen. Dyson maakte op 17 en 18 een bogey en zakte naar de 5de plaats.
Het duel tussen McDowell en Sterne liep anders dan verwacht. Sterne maakte een bogey op hole 16 en McDowell een birdie op hole 17, waarna Sterne op -6 stond en McDowell op -9. Toen Sterne oon een bogey op hole 17 maakte, was de spanning eraf. McDowell won met een mooie laatste ronde van 67.

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
  Graeme McDowell 68 -3 T3 70 -1 -4 T5 70 -1 -5 T1 67 -4 -9 1
  Richard Sterne 68 -3 T3 69 -2 -5 T2 71 par -5 T1 72 +1 -5 2
  Simon Dyson 70 -1 T24 68 -3 -4 T5 72 +1 -3 T6 71 par -3 5
  Richard Green 69 -2 T12 70 -1 -3 T8 70 -1 -4 T3 73 +2 -2 T6
  Søren Kjeldsen 69 -2 T12 68 -3 -5 T2 73 +2 -3 T6 73 +2 -1 T8
  David Howell 69 -2 T12 71 par -2 T11 69 -2 -4 T3 74 +3 -1 T8
  Thomas Bjørn 68 -3 T3 69 -2 -5 T2 74 +3 -2 T8 72 +1 -1 T11
  Stephen Gallacher 68 -3 T3 70 -1 -4 T5 75 +4 par T19 70 -1 -1 T11
  Bernd Wiesberger 70 -1 T24 71 par -1 T17 68 -3 -4 T3 75 +4 par T13
  Marc Warren 69 -2 T12 72 +1 -1 T17 70 -1 -2 T8 73 +2 par T13
  Grégory Bourdy 69 -2 T12 73 +2 par T26 70 -1 -1 T17 76 +5 +4 T34
  Fabrizio Zanotti 68 -3 T3 68 -3 - 6 1 78 +7 +1 T27 76 +5 +6 T42
  Robert-Jan Derksen 72 +1 T64 70 -1 par T27 73 +2 +2 T33 72 +1 +3 T29
  Romain Wattel 67 -4 2 75 +4 par T26 74 +3 +3 T42 71 par +3 T29
  Thomas Pieters 70 -1 T24 72 +1 par T26 75 +4 +4 T47 70 -1 +3 T29
  Anders Hansen 66 -5 1 78 +7 +2 T45 75 +4 +6 T54 70 -1 +5 T38
  Joost Luiten 71 par T42 71 par par T26 73 +2 +2 T33 76 +5 +7 T49
  Maarten Lafeber 76 +5 T120 69 -2 +3 T53 74 +3 +6 T54 73 +2 +8 T52
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist DQ = disqualified

Spelers

bewerken
Voormalige winnaars
Nationale Order of Merit
Invitaties
Amateurs
Zie de categorie Open de France 2013 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.