Frédéric Bazille

Frans kunstschilder

Jean Frédéric Bazille (Montpellier, 6 december 1841Beaune-la-Rolande, 28 november 1870) was een Frans impressionistisch kunstschilder.

Zelfportret, 1865–1866, Art Institute of Chicago
Familiereünie, (1867), Musée d'Orsay, Parijs

Bazille studeerde aanvankelijk medicijnen, reden waarvoor hij in 1862 naar Parijs trok. In datzelfde jaar begon hij te schilderen. Hij werkte in het atelier van de Zwitsers schilder Charles Gleyre. Hier maakte hij kennis en raakte hij bevriend met Alfred Stevens, Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Alfred Sisley en Édouard Manet. Hun gedeelde passie was het schilderen in de open lucht.

Bazille stelde voor het eerst werk tentoon op de Parijse salon van 1866. Hij schilderde vooral landschappen en harmonieuze, elegante taferelen.

Hij werd in 1870 doodgeschoten bij Beaune-la-Rolande in het departement Loiret tijdens de Frans-Duitse Oorlog.

Werken bewerken

Externe links bewerken

Zie de categorie Frédéric Bazille van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.