Familiepark Drievliet
Familiepark Drievliet is ontstaan op een Rijswijkse buitenplaats en is een attractiepark voor overwegend jeugdige bezoekers in het Nederlandse Den Haag geworden.
| Familiepark Drievliet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Zicht op enkele attracties.
| ||||
| Slagzin | Dagje Drievliet, wie wil dat nou niet | |||
| Opening | 1938 | |||
| Oppervlakte | 8 ha | |||
| Bezoekers | 450.000 (2013) | |||
| Attracties | ||||
| Totaal | 31 | |||
| Achtbanen | 4 | |||
| Darkrides | 1 | |||
| Waterattracties | 2 | |||
| Locatie | ||||
| Locatie | Den Haag,  Nederland
| |||
| Officiële website | ||||
| Familiepark Drievliet op RCDB | ||||
| ||||
GeschiedenisBewerken
LandhuisBewerken
Drievliet kreeg zijn naam vanwege zijn ligging aan het knooppunt van de Vliet naar Leiden, de Haagvliet en de Delftse Vliet. Op een kaart uit 1611 van Floris Balthasars wordt de hofstede Drievliet met een grote tuin al getoond. De erven van Ysbrand van der Does, secretaris van Amsterdam, verkochten de hofstede met 33 morgen land in 1625 aan Johan van Gogh, griffier van de Staten-Generaal. Het was waarschijnlijk Van Gogh die het herenhuis bouwde. In 1682 wordt het in ieder geval vermeld in een boedelscheiding, en op de kaart van het hoogheemraadschap Delfland door N. Cruquius van 1712 staat Drievliet ook als buitenplaats met landschapstuinen aangegeven.
Van Gogh gaf het landgoed aan zijn dochter toen zij trouwde met Arnout van Beaumont, president van de Raad van Brabant. Na haar dood ging het over op haar zoon, Andries van Beaumont. De weduwe van diens zoon, Johan van Beaumont, verkocht het aan Nicolaas Evert Fournier, advocaat voor het Hof van Gelderland.
In 1736 verkocht hij het aan de weduwe van mr. Jan van der Burg, advocaat voor het Hof van Holland. In 1874 kocht C.H.Th.A. Hooft Graaflant, tevens eigenaar van Burchvliet, het landgoed. Hij bleef er wonen tot aan zijn dood in 1923.
Het classicistische, blokvormige huis is een rijksmonument.
SpeeltuinBewerken
_foto_11.jpg)
Na de dood van C.H.Th.A. Hooft Graaflant vestigde de nieuwe eigenaar in het huis een café, en opende in 1938 ook een theetuin met speeltuin. Dit bleek een aantrekkelijke combinatie, en toen de bezoekers na de Tweede Wereldoorlog bleven komen, werd in 1950 het landgoed aangekocht. In 1951 plaatste de eigenaar een eerste attractie, de draaimolen, en werd Drievliet attractiepark genoemd. In de loop der jaren werden diverse kermisattracties toegevoegd.[1][2]
UitbreidingBewerken
In de tientallen jaren die daarop volgden, werden er in het park meer attracties geplaatst. Een van de oudste nog bestaande attracties in het park is de Monorail. Het is de oudste monorail van Nederland.[3] Het park richtte zich voornamelijk op jeugdige bezoekers. Zo werden er voornamelijk thrill-rides aangekocht in de jaren '90 en '00, zoals de breakdance Star Dancer en het schommelschip De Piraat.
ThematiseringBewerken
Veel attracties in het park hadden de uitstraling van kermisattracties. Het park zag in dat attractieaanbod niet meer het enige is wat een attractiepark moet bieden, maar dat thematisering ook belangrijk is. De "kermisattracties" in het park kregen alle hun eigen thema. In 2010 werd hiervoor een aantal attracties tijdelijk gesloten en werd een deel van het park omgebouwd tot één themagebied, iets wat het park tot die tijd nog niet kende. Een aantal attracties werd ingericht naar het thema Oceaan zoals de huidige Draaikolk, Kwal en Nautilus. Op 9 april 2011 werd het nieuwe en eerste themagebied van het park genaamd Lol Atol geopend. Sindsdien is onder andere het Spookslot heringericht naar het thema Egypte, is in 2012 aan het themagebied Lol Atol een fonteinenplein toegevoegd en zal het entreegebouw van het attractiepark verbouwd en heringericht worden.
AttractiesBewerken
SpeelfilmsBewerken
In Drievliet zijn een aantal bioscoopfilms opgenomen waaronder De Griezelbus (2005) , Dik Trom (film) (2010) en Mees Kees (2012)
Externe linkBewerken
Bronnen, noten en/of referenties
|